Het is best bijzonder te noemen. Moke die voor een paar honderd man publiek in een klein, intiem zaaltje speelt. Je zou denken dat een band als Moke gewoon de grote zaal van de Waerdse Tempel platspeelt, maar de heren kiezen vanavond voor intimiteit.

Als de band begint te spelen lijkt het concert al snel te verzanden in het strakke maar soms een beetje saaie Moke. Uitgestreken gezichten kijkend naar één punt acherin de zaal. Strakke pakken en een Phil Tilli die zich weer eens uitslooft op gitaar. Het is allemaal bekend, niet slecht maar ook niet meer enerverend.

Omschakeling
Halverwege de eerste hit Last Chance lijkt er echter een omschakeling plaats te vinden. De anders zo stoïcijns kijkende bassist laat een glimlach zien. Het is te merken dat de band een paar weken vrij heeft gehad, want de bandleden stralen.

Het volgende nummer, Bygone, komt duidelijk uit de tenen van zanger Felix Maginn. Zo diep zelfs dat de microfoonstandaard er aan moet geloven en omvalt. Bygone werd niet vaak zó intens gespeeld.

Vanaf dat moment blijft Moke op dreef. De band speelt een gezonde mix van oud en nieuw werk en laat tussendoor nog de Echo & The Bunnyman-cover Lips Like Sugar horen. Twee favorieten van het debuutalbum Shorland vormen het slotakkoord. De twee ijzersterke nummers Here Comes The Summer en The Long Way staan ook vanavond garant voor een sterke afsluiting.

Gedenkwaardig
In de toegift geeft de band zich nogmaals. Gitarist Phil Tilli gaat helemaal los in een lang uitgesponnen versie van Love My Life. En Felix Maginn brengt een intiem liedje op de akoestische gitaar.

Je kan er niet omheen, de eerste show van Moke in het nieuwe jaar is een zeer gedenkwaardige, voor zowel publiek als de band zelf.

Gezien: Moke
Waerdse Tempel (Redroom), Heerhugowaard, 9 januari 2010