Op een koude januari avond knus bij de open haard of de combinatie sneeuw en oostenwind trotseren voor een avondje Ruig. In Haarlem kon dat laatste zaterdag in de kleine zaal van het Patronaat. Vier Noord-Hollandse bands, van uiterst jong tot mild belegen, presenteren diverse stromingen met metal als raakvlak.

Eye of the Hurricane mag de avond openen en brengt een dosis death/metal core. Deze zeer jonge band zet een overtuigende sound neer, mede door de prima grunt van vocalist (ofwel 'throat', zoals ze het zelf beschrijven) Jits Vlaar. Zo prima zelfs, dat er een stoornis lijkt te bestaan tussen wat je ogen zien en je oren horen. Zo'n diepe duistere growl uit de mond van, laten we wel zijn, een puber. Petje af.

Het metal wordt wel erg letterlijk genomen: drummer Mattijs Burger slaat in menig nummer op een stuk metaal aan zijn drumkit. Apart, maar op den duur ook irritant, doordat dit een zich herhalende maar bovenal eentonige basis vormt door verscheidene nummers. Eye of the Hurricane brengt een mix van oud en nieuw werk, waarbij nieuw refereert aan de nog uit te brengen EP, 23 januari aanstaande in het Kompleks, Heerhugowaard.

Als tweede act het quartet genaamd King Nitro. "Te herkennen aan onze baarden", grapt zanger Fedde Wapstra. King Nitro pretendeert metal te maken op de manier waarop het bedoeld is: simpel, slepend en gebracht met ballen. Er valt niet anders dan te beamen dat ze daar in slagen. Lekker cleane maar slepende rock songs met frequente tempowisselingen.

Dat dat allemaal niet helemaal vanzelf gaat vanavond blijkt uit de verbeten grimas van allround-gitarist Michael Leeninga. Zijn rifs produceert hij vanavond met de kaken op elkaar, vanwege een blessure aan zijn linkerhand. Van diep moet het dus komen. Had hij een pokerface opgezet, dan had niemand het gemerkt. Maar in dit geval is het des te meer rock n roll.

3rd Machine mag zich tegen de klok van tien uur melden als derde act. Zes songs vliegen in een rap tempo voorbij, alhoewel de laatste track, Core Of The Machine, het een en ander in tijd goed maakt: het instrumentale outro strijkt minutenlang voort. Anders dan de andere drie bands schurkt 3rd Machine tegen het symfonische aan: zanger John Ruiter is het grootste deel van het optreden achter zijn synthesizer te vinden. Tel daar zijn melodieuze vocalen bij op en concludeer dat de avond tot dusverre heel gevarieerd verloopt. What's next?

Nog één band te gaan voordat de driekwart gevulde zaal ijskou trotserend huiswaarts kan keren: Pound. Niet voor het eerst op het podium van het Patronaat. Uiteraard stonden zij er al tijdens voorronde en finale van de Rob Acda Award 2008-2009, maar waarschijnlijk hun beste wapenfeit is de support act voor Soulfly, een goed half jaar geleden.

Niet voor niets de afsluiter, want heeft elke band een kleine fanschare meegebracht, overduidelijk is Pound vanavond publiekstrekker. Eindelijk ontstaat een serieus te noemen moshpit, deelt zanger Maran Rauws zijn microfoon voor een paar sing-a-longs, en toont het publiek massaal zijn devil-horns. Enigszins spijtig dus dat de set van Pound, ondanks een tweetal toegiften in het kader van 'verzoeknummers', zo kort is vanavond.

Desalniettemin, met de hardcore van Pound, het symfonische 3rd Machine, rockend King Nitro en gruntend Eye of the Hurricane een zeer gevarieerde avond binnen het metalbestek. Ten slotte lof voor de geluidstechnicus. Gelijk het weer, waar gevoelstemperaturen mogelijk menigeen op de bank heeft doen blijven, verwacht je bij acts als vanavond een 'gevoelsvolume' die het trommelvlies niet ongemoeid laat. Het is zodoende bijna verbazingwekkend te constateren hoe zuiver zijn mix is. Alle acts komen met een heftige, doch uiterst cleane sound uit de speakers.

Gezien: Heavy Uit Haarlem, met: Pound, 3rd Machine, King Nitro, Eye of the Hurricane
Patronaat (kleine zaal), Haarlem, 9 januari 2010