De vloer is opgeknapt, de wanden geschilderd en de spiegelwand is weggehaald. Het ruikt in de Voorkant even niet naar een uitgaansgelegenheid, maar meer naar een nieuwbouwwoning waar een jong gezin net ingetrokken is.

Het opgestelde drumstel, de versterkers en de microfoons geven gelukkig genoeg duidelijkheid over wat er hier gebeuren gaat. Muziek! De Voorkant stroomt langzamerhand vol met publiek. Akoestiek-programmeur Loes Schat, ook bekend als frontvrouw van Boilersuit, heeft voor vanavond twee goede bands weten te strikken, The Treets en Encircle.

Witte schoenen, roze sokken en een zwarte broek
Als je The Treets snel wilt omschrijven, dan is de kleding het eenvoudigste en meest herkenbare kenmerk van de band. Toch doen we de band tekort als we alleen op de kleding letten. Het viertal speelt luchtige rock 'n roll. Geen fratsen, maar wel dansbaar. Het stemgeluid van zanger/gitarist Michiel is voor rock wel wat onconventioneel en daarmee is het geluid van de band toch net even anders dan gemiddeld. Wel ontbreekt af en toe een beetje de controle over zijn stem. Emotie in zang is prettig, maar het moet niet echt ontsporen.

Een echt akoestisch minpuntje, de sologitaar van Joran is gewoon een massief stuk hout van Gibson en geen akoestische versie. Het gaat meer om het idee dan de sound. Verder zijn er alleen maar positieve punten aan de band. Plezier in het maken van muziek, een goede ritmesectie met Remko op bas en Misha op drums, doordachte gitaarpartijen en voldoende afwisseling in het repertoire. Een prima band voor Akoestiek in de Voorkant.

Een zwarte blouse
Om het maar even op de kleding te houden, Encircle is minder uitgesproken in de outfit. Het enige kledingvoorschrift blijkt een zwarte blouse te zijn. Het is moeilijk voor te stellen dat deze band eigenlijk een hardrock band is met een hang naar metal.

Vooral het eerste deel van de set klinkt alsof het speciaal voor een akoestische setting geschreven is en is indrukwekkend. De solide en gevarieerde drums en percussie van Tom Rutgers komen vanavond volledig tot hun recht. De bas van Raymond is strak en echt akoestisch, zowel de klank en de timing als het uiterlijk. Het geheel wordt afgemaakt door het goede gitaarspel en de pakkende zang van Sander.

Het tweede deel van de set is wat ruiger, waarbij na een paar nummers de variatie verdwijnt. Toch nog een puntje om aan te werken. Als de band een uur kan boeien met een akoestische set, kunnen de zware versterkers veel vaker thuis blijven en ligt de weg open naar een breed publiek.

De eerste Akoestiek van 2010 was muzikaal in ieder geval een groot succes. De volgende editie is op vrijdag 26 februari met de winnaar van Popmania 2009: Lucky Luke Strikes Back en de singer/songwriter Case Mayfield. Thuisblijven is eigenlijk geen optie.

Gezien: Akoestiek in de Voorkant
Kompleks, Heerhugowaard, 29 januari 2010