Toen een vriend mij laatst op een vrijdag meevroeg naar de Bukbuk, moest ik denken aan vroeger. Met diezelfde vriend ging ik jaren terug bijna wekelijks bandjes kijken in ‘de Buk’. Daar stond ik als ‘jong jochie’ voor het eerst te zeiken op het geluid en ging ik na afloop huiswaarts met een suizende piep in mijn oren. Daar leerde ik live muziek beleven. De gedachtes aan die prille ‘popherinneringen’ werden die vrijdagavond hard verwoest, toen ik de trieste situatie van het poppodium constateerde. De zaal was gesloten, want bands speelden er niet. Op affiche zag ik staan dat er voor die hele maand maar twee optredens stonden gepland! In het bijcafé zaten nog geen tien vrijwilligers te kaarten en te zuipen. Wat ik jaren had gezien als de muzikale trots van Heiloo, leek verworden tot een vergeten hangplek! Echter, de vrijwilligers zouden ongetwijfeld ook het liefst een band op de bühne hebben gehad. Maar dat er iets fout gaat bij de Buk staat voor mij wel vast. Het probleem ligt hem in het feit dat het podium, behalve de eigen medewerkers, geen vast publiek heeft. Hier had verandering in kunnen komen, als men had geprofiteerd van de sluiting van Atlantis en de Bakkerij. Door hun programmering op hun voormalige publiek aan te passen, zou dat publiek eerder naar de Buk komen. Men had als opvangcentrum kunnen dienen voor de gestrande podiabezoeker. Dat deden ze echter niet en zo kon het gebeuren dat een groep als The Bintangs onlangs voor slechts dertig man stond te spelen. Ik vermoed dat de Bukbuk overleeft dankzij subsidie. Er komt een dag dat de gemeente zich afvraagt wat daar eigenlijk mee gebeurt en de geldkraan dichtdraait. Dat zou de doodsteek kunnen betekenen voor de toch al ernstig gewonde lokale popscene. Men moet hier tegen vechten, want dat mag natuurlijk nooit gebeuren. De Bukbuk moet weer gaan dienen als een platform voor de lokale popliefhebber. Hiervoor is een volle programmering nodig met zowel beginnende als gevorderde acts. Als dit lukt, kunnen ‘jonge jochies’ op dezelfde manier kennis met live muziek blijven maken als ik dat heb mogen doen.