Al zoekend naar het Talentstage op het terrein van het Indian Summer Festival wacht een verrassing. Het podium voor regionale bands staat zelfs aangegeven op de borden. De locatie is ten opzichte van vorig jaar bijna niet veranderd, maar de indeling van het terrein wel. Hierdoor lopen bezoekers ook langs het podium en is het niet langer een dooie hoek. Het podium en de geluidsinstallatie zijn ook tien keer beter. Stichting Popsurprise heeft geleerd van vorig jaar, toen het voor het eerst met dit initiatief kwam. Spelen op dit podium tijdens dit evenement is echt een uitdaging voor de bands uit de regio. Dat de ligging van het podium echt beter is, blijkt al bij de eerste band. Het is nog rustig op het terrein, maar een aantal mensen loopt langs en blijft luisteren naar The Astronuts. Niet zo vreemd. De muziek is goed te verteren. Het poppy geluid van deze band past goed op ISF. Door het gebruik van een Hammond-orgel (nieuwe stijl) wordt een lekkere sfeer neergezet. De muziek, die varieert van lichte rock tot funk, heeft wel wat weinig diepgang, waardoor er weinig variatie in intensiteit en gevoel is. Licht is echter ook lekker, zeker bij aanvang. Het wordt al snel steviger met de Poontang Riders. Deze rockband uit de regio Alkmaar draait al een behoorlijk tijdje mee. De bezetting van de band is wel regelmatig gewijzigd. Frontvrouw Suzanne is wel een vaste waarde en dat is op het podium terug te zien. Bij haar geen remmingen om lekker los te gaan. Dit is dan wel gelijk een contrast met de rest van de band. Vooral in het begin van de set lijken de instrumentalisten zich los van de zangeres hun weg te zoeken. Verderop in de set wordt dit beter, met name als er een cover passeert. De muziek is prima, maar overgave van de rest van de band wordt wel wat gemist. Misschien komt dat ook door de teksten. Om als stoere gitarist los te gaan op Titty Shaker is natuurlijk best een uitdaging. Het programma van het Talentstage is lekker ruim, zodat rustig omgebouwd kan worden. Het tijdschema klopt als een bus en Balloon drentelt wat onrustig rond het podium voordat ze mogen beginnen. Na het optreden van BS1 zit het publiek ook wel te wachten op iets kwalitatief beters. Niet dat de muziek van BS1 slecht is, hooguit wat zoetsappig, maar de zang is wel onder de maat. Balloon is live juist op alle fronten leuker dan op plaat. De stevige gitaarriffs en overtuigende solo's worden ondersteund door goed drumwerk en een gevarieerde, strakke bas. De toetsen en zang geven het geheel het juiste sfeertje. De muzikale kwaliteiten staan al vanaf het verschijnen van hun debuutcd buiten kijf. Wat vandaag vooral opvalt is dat de podiumpresentatie enorm is verbeterd. Het is nu een complete band die met overtuiging en plezier op het podium staat. Al snel klinkt het laatste nummer. Tijd is relatief als je naar Balloon staat te luisteren. MeloManics op een festival. Niets bijzonders eigenlijk. Een strakke overtuigende set van het trio komt dan ook niet als een verrassing. Wat wel apart is, is dat ze op het Talentstage staan. Knap dat Popsurprise ze heeft weten te strikken. Op het grote podium hadden ze ook goed uit de voeten gekund. Het voordeel is dat ze wel lekker dichtbij zijn zo. Het publiek vindt ze toch wel en danst. Waar zowaar nog meer gedanst wordt is bij T.IF.T. De band zet dan ook een energieke set neer. Er zitten bijna geen zwakke punten in hun optreden. De set is goed opgebouwd met ook wat rustmomenten. Ze kunnen in tegenstelling tot een jaar terug wel een goede driekwartier lang boeien. Misschien geen verrassing als je hun ontwikkelingen volgt, maar wel erg prettig om te zien. Terwijl het grootste deel van het publiek bij de Golden Earring staat of op een groot scherm een voetbalwedstrijdje volgt, speelt A Day’s Work weer eens op de eigen klei. De Alkmaarders zijn druk bezig met het schrijven van nieuw werk, waardoor het aantal optredens de laatste maanden op één hand te tellen is. Zowel voor de bandleden als de fans fijn dat ze hier weer even van zich kunnen laten horen. Geen wonder dat de muzikanten er evengoed veel plezier in hebben en zich helemaal geven. Het staat weer als een huis. Er wordt gejuicht en geklapt, hier wel. Als afsluiting van het Talentstage mag Targets zich bewijzen. Een jaar terug een beginnend bandje met een goede gitarist. Verder nog niet iets om warm of koud van te worden. Door Popsurpise gestimuleerd is deze band enorm gegroeid. Het valt maar een handje vol mensen op. Terwijl voetbalfans teleurgesteld langslopen, speelt Targets vrolijk verder. "I am not gonne die today" is dan een schrale troost. Dat Targets echt gegroeid is, blijkt als de stroom plaatselijk twee keer uitvalt. Ze laten zich niet van de wijs brengen en rocken vrolijk verder. Hoewel er veel variatie in de nummers zit, betreft het enige puntje van kritiek het gebrek aan intensiteit in de set. Maar zoals te zien is bij de eerdere bands van vandaag, dat komt vaak pas met de jaren. Het wordt stil op het terrein. De laatste klanken van Anouk sterven weg. De grote acts zijn misschien ook wel de moeite waard geweest, het Talentstage in ieder geval wel. Popsurprise heeft dit jaar iets moois neergezet. Gezien: Indian Summer Festival (Talenstage) Recreatiegebied Geestmerambacht, Broek op Langedijk, 21 juni 2008