In een maar half gevulde grote zaal van het Patronaat speelde And you will know us by the trail of dead. Maar die mensen die er waren kregen een fijne les in improvisatie van een groep goede multi-instrumentalisten. Er werd afgetrapt door het Haarlemse Novastrike. Zij spelen rock met emocore-trekjes. Een band die noch in positieve noch in negatieve zin veel indruk maakte. Genoeg afwisseling tussen hard en zacht om ervoor te zorgen dat het niet saai werd, maar echt boeien deed het ook niet. Wellicht ook omdat de zang niet altijd even lekker klonk. Hoge uithalen kunnen lekker dramatisch zijn, maar dan moet het ook goed klinken, en vanavond klonk het nogal als schril gekrijs. Of dat een gebrek aan zangtalent is of een gebrek aan microfoon-techniek of aan het geluid lag, laten we maar even in het midden. Daarna was het tijd voor And you will know us by the trail of dead. Een zestal heren uit Austin, Texas. Trail of dead werd opgericht door multi-instrumentalisten Jason Reece en Conrad Keely. In Haarlem werd door vier van de zes bandleden gedurende het hele optreden veelvuldig van instrument gewisseld. Het instrumentarium bestond uit twee drumstellen, twee keyboards, één pauk, één bas en een hele batterij aan gitaren, waaronder een dubbelloops Gibson. Van dat alles werd in wisselende bezetting gebruik gemaakt. Ook de zang werd afgewisseld tussen Jason Reece en/of Conrad Keely. Al deze factoren zorgden voor een afwisselend optreden waarbij zeker in de tweede helft lekker gefreakt werd. Het gevolg was ook dat de band meestal vooral op elkaar gericht was en niet zo op het publiek, maar dat kwam de jams zelf alleen maar ten goede. Jason Reece was de uitbundigste van het stel. Als hij niet aan het drummen was, dan had hij het hele podium nodig, inclusief de speakers aan de zijkant van het podium om te zingen of gitaar te spelen. Gitarist Kevin Allen daarentegen stond rustig in een hoekje de rest van de band in de gaten te houden. En de rest zat daar qua podiumpresentatie tussenin. Maar allemaal wisten ze wat ze aan het doen waren, waren ze duidelijk zeer op elkaar ingespeeld, en hadden ze plezier in wat ze deden. Dat kwam mooi tot uiting tijdens de toegift waarin Conrad Keely opeens genoeg had van zijn keyboard en op een paar bekkens ging slaan, terwijl zijn plaats meteen werd opgevuld door de andere keyboard speler, en Jason Reece maar even naar een gitaar greep. En voor de mensen die zich afvragen wat voor muziek Trail of dead dan speelt: tsja, een soort van indierock met britpopkantjes. Emocore met een Sonic Youth-sausje. Ehm, punk a la de Beatles. Zoiets dus, niet voor één gat te vangen in elk geval.