Op zondag 16 september vond in het Patronaat in Haarlem de tweede halve finale van de Grote Prijs van Nederland categorie singer/songwriter plaats. Na de voorrondes waren twaalf behoorlijk verschillende acts gekozen die zich mochten bewijzen op het podium. De zes van zondag maakten er een mooie strijd van. De prettige radiostem van Hans Schiffers opent de tweede halve finale van de Grolsch Grote Prijs van Nederland –Singer/songwriter in het Patronaat in Haarlem. Een goede keuze, want zijn stem brengt gelijk de rust en intimiteit die nodig is voor dit toch wel kwetsbare genre. Charles Frail mag op deze zonnige zondagmiddag in het kunstlicht het spits afbijten. De jonge Amsterdammer staat toch ietwat nerveus op het podium. Het publiek krijgt van Charles vijf tellen vooraf en moet vervolgens twintig minuten aandachtig luisteren naar zijn breekbare stem, ondersteund door zijn gitaarspel en een sampleloop van vogelgeluiden. Het optreden is heel ingetogen, maar daardoor weinig expressief. De composities zijn mooi en sfeervol en door de stem van Frail kijgt het ook een psychedelisch karakter. Helaas zijn z'n gitaarpartijen te moelijk om onder deze omstandigheden vloeiend en foutloos te spelen. Ook zijn stem lijdt onder de spanning, waardoor de controle niet optimaal is. Dit is jammer, want wat Charles Frail doet is wél bijzonder. Jacek Koba heeft duidelijk meer ervaring op het podium. Hij opent sterk. Zijn goede gitaartechniek, gecombineerd met mooie teksten en een apart stemgeluid grijpen je aandacht. Het gebruik van een tweede microfoon met wat effecten over de stem is een slimme toevoeging. De begeleidingsband die er even later bijkomt, draagt daarentegen weinig bij. De laatste twee nummers voert Koba weer solo uit. Een krachtige einde van een intense set. De volgende singer/songwriter is van professioneel niveau. Joep Berkenbosch beschikt niet alleen over een mooie geoefende stem met veel bereik, zijn gitaarspel is zowaar nog interessanter. Jazzy loopjes worden afgewisseld met funky ritmes. De nummers van Berkenbosch gaan van Jazz naar Jack Johnson. Wel lekker gevarieerd, maar niet echt vernieuwend en geen eigen geluid. Wat vooral bij blijft is de bijzondere combinatie van virtuoos gitaarspel en een prachtige stem. Niet ieder optreden is verrassend. Ana Criado heeft duidelijk moeite om het inmiddels opgewarmde publiek voor zich te winnen. Voor de begeleiding leunt Criado erg op haar band. Haar gitaarpartijen zijn simpel en ze speelt lang niet altijd mee. De nummers zijn mooi en verzorgd, maar door onvoldoende overtuiging in haar stem komt de muziek niet goed over. Hoe anders is dit bij Fuck the Writer. Hij is aanwezig, expressief en heeft een goed contact met het publiek. Dat is ook iets makkelijker als je een bus vol fans meegenomen hebt. Toch komt de zang van Emil (om iemand steeds Fuck te noemen is ook een beetje raar) in het begin wat onzeker over. Na het eerste nummer verdwijnt zijn begeleidingsband van het podium en blijkt dat Emil, op zichzelf aangewezen, een sterk optreden kan neerzetten. De ondersteuning met een tweede stem en een metalofoon maken het derde nummer tot iets prachtigs. De overtuiging, het eigen geluid en de intensiteit van het optreden compenseren het wat beperkte stemgeluid van Fuck the Writer. Na een paar bandnummers eindigt het optreden toch weer klein en alleen. Winterjong is de afsluiting van deze halve finale. Hoewel de bezetting van de band er mag, ontbreekt de samenhang in het geluid. De muziek en de Nederlandse teksten moeten het hebben van timing. Doordat de timing niet optimaal is, ontstaat niet de juiste sfeer en is de muziek geen schim van het studiowerk. De jury is het vervolgens snel eens. De winnaar is voor velen geen verrassing. Fuck the Writer gaat direct door naar de finale. De jury beoordeelt zijn optreden als charismatisch, kleurrijk en met een goed tempo. Joep Berkenbosch, Ana Criado en Charles Frail mogen in de herkansing proberen alsnog de finale te bereiken. De keuze voor Ana Criado en Charles Frail in plaats van Jacek Koba zou op basis van deze middag niet logisch zijn. De jury is echter van mening dat Ana Criado veel beter kan en Charels Frail toch echt iets heel bijzonders heeft neergezet.