Het mooie aan De Stad als Podium is dat de programmering niet consistent hoeft te zijn, wat Patronaat de kans geeft om het publiek een afwisselende avond voor te schotelen. Na net de wonderschone liedjes van Stevie Ann aanschouwd te hebben, wordt het publiek in de kleine zaal getrakteerd op de allervrolijkste ska van The Bouncers. The Bouncers spelen in Haarlem een thuiswedstrijd. Letterlijk, want het elftal is gestoken in gele voetbaloutfits, compleet met aanvoerdersbandje voor frontman Leonard Domhof en keepersshirt voor drummer Lennart de Graaff. Het podium is vol, erg vol, en de zaal idem dito. Vol is ook de blazerssectie van The Bouncers, en daar moet de kracht van de band worden gezocht. Met schuiftrompet, tenorsax en baritonsax hebben The Bouncers een arsenaal aan toeters waarmee je ongegeneerd thuis kunt komen. Baritonsaxofonist Coen Smit weet tijdens het blazen ook nog rond te springen en daarmee het publiek te vermaken. En dat is broodnodig, want van de uitstraling van zanger Leonard moet het vanavond niet komen. Zijn gezicht staat op serieus en zijn stem klinkt wat vlak, en dat is niet wat je van een skaband verwacht. Maar ska blijft gelukkig ska, en ska zou ska niet zijn als dit een groot verschil zou maken. Het feit dat niet alles even strak op elkaar afgestemd is draagt misschien zelfs wel bij aan de lekker losse uitstraling van de Haarlemmers, en anders doet de uiterst tevreden podiumglimlach van gitarist Danny Vlaspoel dat wel. Het publiek springt in ieder geval lekker mee. Het publiek laten meespringen op de muziek is misschien wel een van de belangrijkste kunsten van een goede band. Als er een band is die dat begrepen heeft is het Goose. Zelfs de trillende ondertonen waarmee de band het startsein geeft, doen het publiek al gillen en dansen. Als alle drie de synthesizers en de drumkit eenmaal tegelijkertijd aan het werk zijn, golft het publiek mee van het podium tot de bar en verder op het balkon. De electrotechno van het Belgische viertal is dan ook van je tenen tot je kruin overdonderend. De vette, diepe bassen, zoals we die kennen van T. Raumschmiere, zorgen voor een voortdurende spanning, net als het zorgvuldig opgebouwde drumwerk. Het houdt het publiek voortdurend op de hoede voor wat komen gaat en maakt Goose tot een explosief mengsel dat met één druk op de toets tot ontploffing kan worden gebracht. Wat er uiteindelijk komt bestaat meestal namelijk maar uit één of enkele tonen, maar die raken volledig de juiste snaar. Dat die tonen voortkomen uit drie gelijktijdige syntesizers draagt daar natuurlijk wel aan bij. Een andere bekende Belg, Tom Barman, doet meer dan zingen bij dEUS. Zo maakte hij onlangs een film en won hij in juli de Belgische Prijs voor de Democratie wegens zijn rol in de organisatie van de 0110-concerten. Patronaat is om twee uur 's nachts nog steeds vol als zijn dj-set begint. Barman draait dansmuziek uit alle genres, waarbij zijn voorkeur duidelijk uitgaat naar drum 'n bass. Nadat de eerste meisjes schuchter het podium opgeklommen zijn, is Tom Barman binnen een paar minuten omringd door enthousiast dansende mensen. Afgelopen week spraken we over de aardbeving die De Stad als Podium heet, met Patronaat als epicentrum. Met Goose als hoogtepunt kunnen we bevestigen dat Patronaat vanavond op zijn grondvesten heeft getrild.