Zeker sinds de nieuwe muzikale koers die Bloom recentelijk inzette, bestaat Bloom’s indrukwekkende oeuvre vooral uit rustige luisterliedjes met een Keltische inslag. In het Patronaat brengt hij zowel ouder werk ten gehore, maar ook werk van zijn nieuwe cd ‘Tribe’. Het publiek bestaat deze avond voornamelijk uit oudere mensen en een aantal jongere folk liefhebbers. De avond begint al met wat gemor, omdat de opkomst van Bloom nogal op zich laat wachten. Echt goed komt het daarna niet meer tussen Bloom en het publiek. Bloom is dan ook een veeleisend artiest en daarbij een tikje humeurig. Eerst krijgt zijn geluidstechnicus te verduren, daarna degene die de temperatuur in de concertzaal regelt: Dan is het weer te warm, dan weer te koud. Vervolgens is het toch al niet meer zo gulle publiek aan de beurt. Bloom geeft ronduit toe dat hij naar zijn idee de aansluiting mist. Na een paar halfslachtige pogingen het publiek mee te laten zingen lijkt hij zijn zoektocht naar ‘mooie vibes’ zoals hij het zelf noemt, op te geven. Bedankjes voor het ontvangen applaus worden minzaam enkel aan de trouwe fans vooraan bij het podium gericht. Op een bepaald moment raffelt hij het concert dan ook af. Daardoor valt slechts hier en daar de hoge kwaliteit van zijn muzikale werk op. Ze spreidt zich met name ten toon tijdens ‘You’, ‘City of Chicago’, en het ongewoon felle ‘No matter where you go, there you are’. Al met al waren de beroemde kippenvelmomenten die bij een concert van Luka Bloom horen bij vlagen aanwezig, maar zijn niet al te beste stemming in combinatie met een wat stugge houding van het publiek laat de individuele concertbezoeker met een toch wat onbevredigd gevoel naar huis gaan. Luka Bloom Gezien: Patronaat, 25 oktober 2007