Een select publiek was op het concert van de singer-songwriter Ezio uit het Engelse Cambridge afgekomen, afgelopen donderdagavond in het Patronaat. Ezio is, zonder zijn band, maar wel met imposante gitarist Mark ‘Booga’ Fowell , in Nederland om zijn nieuwe cd ‘Ten Thousand Bars’ te promoten. De zanger stond zijn gasten op te wachten bij de ingang van de Kleine Zaal. Dit intieme gebaar zal typerend blijken voor de rest van het concert. Het publiek is duidelijk verwachtingsvol als Ezio begint met twee mooie, gevoelige ballads. Ze zijn helaas iets te lief om de zaal aan de voeten van het duo Ezio en Booga te krijgen. Even lijkt het erop dat deze inzet de toon van de avond zal bepalen, maar niets blijkt minder waar. Verrassend genoeg komt de omslag niet eens zozeer voort uit het feit dat Ezio later wat ruigere rocknummers begint te spelen. Het is meer zijn droge en venijnige Engelse humor die ervoor zorgen dat het concert nog een ware belevenis wordt. Om even een voorbeeld te geven: Na de eerste twee nummers zet Ezio een anekdote in over een concert een paar weken eerder in “Bieverwiek”, oftewel Beverwijk. Eén man en de spreekwoordelijke paardenkop, oftewel een Jack Russell hondje, waren hierop welgeteld op afgekomen. Deze bezoeker had echter wel al drie weken geleden zijn kaartje gekocht. In weerwil van het advies van de manager van de “wel vijf maal zo grote” zaal, die Ezio aanraadt de show af te blazen, geeft hij toch een paar nummers weg. Dit compleet met lichteffecten en rookgordijn. Dit blijkt een gouden ingeving. Deze man is journalist en weken later speelt Ezio dankzij zijn publiciteit voor een volle(-re?) zaal in Apeldoorn. Tussen de nummers door vertelt Ezio dit soort vermakelijke quotes aan de lopende band. En ook in Haarlem willigt hij graag wensen wat betreft verzoeknummers in, wat het concert een intieme sfeer geeft. Hierdoor krijgt hij het publiek steeds meer op zijn hand. Ezio blijkt al met al een ware entertainer en bij vlagen lijkt het meer op een cabaretavond dan op een popconcert in het Patronaat. Maar als Ezio dan weer met gedragen folkstem een gevoelige ballad inzet, ben je meteen weer bij de les. Vooral uiteindelijk door mooi opgebouwde, emotionele nummers als ‘Angel Song’ en ‘Thin Line’ weet Ezio je het gevoel te geven dat je hier een bijzondere muzikant hebt ontdekt. Een bezoek aan een concert van Ezio bezorgt je al met al de voldoening van een welbestede avond; inclusief de lach en de traan die bij goede Engelse folkrock horen.