Boris, die een thuiswedstrijd speelde, is geliefd bij presentator Giel Beelen: "Stiekem toch wel mijn favoriet van de dag". Maar ook in het publiek worden regelmatig gillende kreten geslaakt. Die nieuwe nummers van Boris klinken dan ook erg lekker! Zweverig, swingend en sexy. Op een kleine technische storing na is het een heerlijk sfeervol optreden. Die stem raakt gewoon je ´soul´! C-mon & Kypski vormen een van de muzikale verrassingen van Bevrijdingspop. Op het grote podium brengen zij een eclectische mix van hiphop, funk, rock-'n-roll en electro. Hierdoorheen worden subtiele verwijzingen naar wereldmuziek geweven: zowel Marokkaanse als Russische invloeden zijn in hun deuntjes te herkennen. Nieuw, fris, extravagant, gewaagd: allemaal trefwoorden die je voor het optreden voor C-mon & Kypski zou kunnen gebruiken. Een tweede is natuurlijk of het overkomt op het publiek. Dat valt eerlijk gezegd tegen. Er zijn wel degelijk mensen die dansen, maar de meerderheid vindt het toch maar 'herrie'. De technische tegenslag die de band ervoer kan hierin een rol hebben gespeeld. De meest waarschijnlijke verklaring lijkt echter te zijn dat C-mon & Kypski wat te apart en experimenteel zijn voor een zo diverse doelgroep als dat van Bevrijdingspop. C-mon & Kypski komen vermoedelijk beter tot hun recht op poppodia. Desalniettemin is dit optreden voor de liefhebbers zeker de moeite waard. Naast zingen heeft Van Velzen nog een talent: entertainen. Met een uitbarstende energie weet hij het publiek naar zijn hand te zetten. Het gezelligheidsgehalte stijgt als deze man met zijn keyboard op het podium staat. 'Baby get higher' klonk dan ook uit vele monden. Het thema 'vrijheid vier je samen' werd even heel letterlijk. Voor iets meer doorgewinterde muziekliefhebbers was er de Ierse rockformatie The Answer. Goed opgebouwde, stevige gitaarpartijen, pittige drums en sterke zang resulteren in groovy rocksongs. Muziek dat op festivals uitstekend tot z'n recht komt! Voor de rockende die-hard was dit hét moment om te knallen deze dag. Wie hem ziet, zal de 'gewone' man niet snel herkennen. Wie Paul Carracks unieke stemgeluid hoort, zal hem niet snel meer vergeten. Relaxen, genieten en meezingen. Een stem die nooit verveeld. Een uur lang kon het publiek genieten van de hits van deze grote Britse musicus en multi-instrumentalist. Een naam waar Bevrijdingspop trots op mag zijn! De Duits/Nigeriaanse zangeres Nneka houdt haar publiek, inmiddels massaal aanwezig op deze zomerse avond, lang in spanning voor haar opkomst. Pas halverwege het eerste nummer komt ze uit de coulissen tevoorschijn. Het verrassingseffect werkt. De dijk van een stem blijkt niet gehuisvest in een lichaam van dezelfde proporties, maar in een verfijnd en fragiel voorkomen. Vol concentratie brengt Nneka haar soulvolle, hiphopachtige nummers ten gehore, die bij vlagen doen denken aan het werk van Erykah Badu en Macy Gray. Stuk voor stuk knappe muzikale composities. Het publiek geniet met volle teugen, zo blijkt uit het applaus na elk nummer. Nneka was een aangename verrassing op Bevrijdingspop dit jaar. Het Mexicaans/Amerikaanse gezelschap Los Lobos bracht alles wat je ervan kon verwachten, niets meer en niets minder. Afwisselend Spaans- en Engelstalige nummers, rock-'n-roll en Mexicaanse gitaren; het kwam allemaal aan bod. Ook kwam Paul Carrack, die eerder op de avond optrad, nog even tevoorschijn om een gastoptreden te verzorgen. Volgens velen was dit het hoogtepunt van de avond. Het aanwezige publiek kwam kortom ruimschoots aan zijn tropische trekken na deze zonnige lentedag, waarvan Los Lobos voor de niet-dance (Don Diablo) en -nederhop (Opgezwolle) liefhebbers op Bevrijdingspop de perfecte afsluiting vormde. De afsluiting op het hoofdpodium werd verzorgd door DJ Don Diablo. Sinds enige jaren is het al zo dat Bevrijdingspop wordt afgesloten door een dance act. Don Diablo accepteert geen enkel muzikaal hokje en associeert in zijn sets dance, rock en hiphop vrijelijk met elkaar. Don Diablo deed dan ook zijn uiterste best op Bevrijdingspop om het gemeleerde publiek te bedienen, door zijn beats onder andere te mixen met de gitaarklanken van Nirvana. Of het mocht baten, is de vraag. Feit is wel dat degenen, die best met een dance-act als afsluiter van Bevrijdingspop kunnen leven, het allemaal niet uit leek te maken. Er werd gefeest, (flink) gedronken, en gedanst. Don Diablo weet wel hoe je een feestje moet bouwen! Tekst: Kelly Turenhout Marlous Blankesteijn Sander Zwikker Tessa van den Brink