Een verwarrend avondje in P60. Pien Feith, Simone Holsbeek (Drive by Wire), Anneke van Giersbergen (ex-The Gathering) en Roos Reebergen (Roosbeef) vertolken de woorden van Harry Mulisch op een eigen, unieke wijze in een bijna leeg 'literair café'. Poetracks is georganiseerd door literair productiehuis Wintertuin in samenwerking met Special-FX. Deze laatste heeft dit jaar ook al de Rock 'n Roll Stories naar Amstelveen gebracht waarin 3 bekende personen uit de muziekwereld een stukje uit hun leven vertellen. Nu brengen vier bekende rockdiva's op geheel eigen wijze het gedicht 'Verslag van een uitgezonden bode' muzikaal ten gehore. De zaal van P60 is omgetoverd tot literair café waarin singer-songwriter Pien Feith, van het gelijknamige gezelschap, slechts voor een handjevol toeschouwers de avond begint. De metalnummers van de band worden rustig op enkel een gitaar gespeeld. Voorafgaand aan elk nummer verteld de zangeres kort waar ze op gebaseerd zijn. Zo is één van de liedjes geschreven naar aanleiding van de commotie die onstond nadat Youp van 't Hek de transfer van Jack Spijkerman naar Talpa publiekelijk afkeurde. Tezamen met gitarist Jan Schellink wordt het gedicht van Harry Mulisch in het Engels gespeeld. Het is een depressief klinkend nummer geworden dat met veel drama door de zaal klinkt. Simone Holsbeek van Drive by Wire speelt vanavond samen met gitarist Alwin Wubben. Van de normaal donkere rock is weinig te horen, maar in plaats daarvan worden de eigen nummers met veel gevoel gebracht. Tijdens het spelen van het gedicht hoor je wederom de emotie gevoel terug. Naar eigen zeggen vonden ze het erg moeilijk om de woorden van Harry Mulisch goed te vertolken, maar het klinkt absoluut mooi. Op de website van The Gathering is te lezen dat zangeres Anneke Giersbergen na een lange wereldtour de band gaat verlaten. Het optreden in P60 is een van de laatste waarbij ze te horen zal zijn. Des te teleurstellender is de matige publieke belangstelling. De zangeres wordt aangekondigd als de metalbitch van Nederland, maar dat blijkt niet wanneer de melodieuze sprookjesachtige liedjes klinken die vanavond bijna lief worden. De poëzie wordt in het Nederlands uitgevoerd. In dezelfde sprookjesachtige stijl, die nu een verrassend positieve sfeer teweeg brengt. Roos Rebergen, die nu al een bekende lijkt te worden in de Nederlandse muziekwereld, wordt begeleidt door drummer Tim van Oosten. Van te voren verontschuldigd de zangeres, die altijd verstrooid lijkt te zijn, zich voor haar stem. Ze is een beetje ziek. Tijdens het eerste nummer Meisjes hoor je daar echter helemaal niets van. De bijna dichterlijke liedjes van Roosbeef passen uitstekend op deze avond. Liedjes over meisjes en stofzuigende moeders passeren de revue, waarbij je je afvraagt waar het werkelijk over gaat. Zodra Roos toe is aan het gedicht geeft ze aan dat ze geen flauw idee heeft waar het gedicht van Harry Mulisch over gaat. Je voelt je als toeschouwer direct begrepen. De vertolking van het gedicht is dan ook geheel in de stijl van Roos, die tijdens het optreden verteld over op jongere leeftijd verslonden 'poesjes' van Annie MG Schmidt die op latere leeftijd over sex leken te gaan. Het resultaat is een lied over een ijzeren glimlach, de beugel, de onlosmakelijk verbonden pubertijd en de periode van volwassen worden erna. Het publiek heeft vier verschillende vertolkingen van het gedicht gehoord. Vantevoren heb je geen idee waar het over gaat, wat de avond zelf misschien nog wel verwarrender maakt. In ieder geval is het concept verrassend. Wellicht iets voor op Lowlands of tijdens de Parade, want een dergelijk optreden verdient wel een groter publiek.