Terwijl het publiek de bluesband respectvol aanschouwt spelen Harry Muskee en de overige bandleden de sterren van de hemel. De tijd heeft even stilgestaan en zelfs de oorspronkelijke groupies zijn nog van de partij. In P60 speelt Cuby & The Blizzards, de band die voor de meeste mensen bekend is wanneer ze in combinatie met Herman Brood, die er ooit een tijd in gespeeld heeft, genoemd wordt. Het is het gezelschap gevormd rond de Nederlandse bleuslegende Harry Muskee. De zaal staat bomvol met oude rockers die de legendarische band al vaker hebben gezien, want de meesten zijn al fan sinds het begin. Ruim 40 jaar, 19 albums en veel bandwisselingen later staat Muskee nog steeds op het podium. Samen met vaste gitarist Erwin Java. Vorig jaar heeft Jan Douwe Kroeske een DVD-box samengesteld in combinatie met een boek van Jeroen Wielaert waarin het levensverhaal van de zanger beschreven is. De biografie werd uitgeroepen tot beste popboek van Nederland en Vlaanderen. Dat belooft wat voor de avond. Stevige gitaarsolo’s worden afgewisseld met het rauwe stemgeluid van Muskee. De bluesnummers zijn hem op het lijf geschreven. Het publiek aanschouwt het allemaal kalm en veelal met de armen over elkaar. Van de gezichten valt echter het respect en plezier te lezen en naarmate de avond vordert schudden steeds meer hoofden stevig met de ritmes mee. Tijdens de pauze die door de band wordt ingelast vertelt een enthousiaste fan meer over de achtergrond van de band. Het is overduidelijk, deze man volgt Cuby & The Blizzards al een tijdje... Hij is niet de enige, iedereen wil wel vol lof vertellen over wat ze allemaal met de band hebben meegemaakt, alsof het directe familie is. Na de onderbreking wordt er een lekker bluesnummer ingezet, gevolgd door een rocknummer met fijne gitaarrifjes. De ballad die daarna gespeeld wordt zit vol met keyboardgeluiden. Een vleugel had het nummer beter uit de verf doen komen, maar die past nou eenmaal niet op het podium. De solo van de toetsenist wordt evengoed beloond met een groot applaus. Er lijkt geen eind aan het nummer te komen wanneer ook de gitarist tijdens een solo zijn kunsten laat horen en zien. Met zijn gitaar in zijn nek speelt hij blind alsof zijn leven ervan afhangt. Covers zijn er ook, van John Lee Hooker bijvoorbeeld. Cuby & The Blizzards heeft in 2004 in een theatertour gedaan met een ode aan de blueszanger. Tijdens één van de nummers klimt er een dame van middelbare leeftijd op het podium die haar liefde voor de zanger laat blijken door een halve striptease uit te voeren. Gepast of niet, ze heeft wel lef. Heel toepasselijk wordt vlak daarna ‘Since My Baby Left Me’ ingezet. De kettingrokende zanger steekt tijdens het optreden de ene na de andere sigaret op zoals bij een blueszanger misschien wel gewoon is. Aanstekers worden hem vanuit het publiek toegereikt. Cuby & The Blizzards blijkt een band waarvoor de tijd misschien heeft stilgestaan. De liefde voor de muziek is duidelijk zichtbaar en het lijkt de heren niet uit te maken voor hoeveel man ze optreden. Al staan er maar 3, de sterren worden van de hemel gespeeld. Gelukkig blijft in Amstelveen dit muzikale genot niet beperkt tot een kleine kring. Gezien: Cuby & The Blizzards, P60 (Amstelveen), 6 juli 2007.