De aftrap van Johannes de Boom, de afwezigheid van didgerido en percussie én de letterlijk en figuurlijk spetterende beatbox van Timothy B luiden het begin in van een mooie en tegen de verwachting in, droge muziekdag. Helaas is het nog veel te rustig en zien maar weinig mensen hoe Timothy B een korte en leuke act neerzet, waarbij vooral het tegelijk zingen en beatboxen bewondering oogst. Ook de DJ-corner komt maar langzaam op gang. Vince Porter's housebeats worden nu nog afwachtend geconsumeerd. Op het hoofdpodium is Goodbye Elliot uit Hawaï begonnen. De band speelt prettig in het gehoor liggende indie rock met meerstemmige zang. Niet altijd even strak, maar door de zomerse uitstraling en de humor van de bassist toch een veelbelovend bandje en een leuke act. Verderop komt het publiek bij Bassabuzz & Flo ondertussen wat meer in beweging. Twee danseressen dansen vol overgave in hun kooien naast het podium. Aangegaapt door een over het algemeen rustig toekijkend publiek. De klanken van The Phantom Four klinken inmiddels door tot in de DJ-corner. Het optreden is een beetje een adempauze. Netjes gespeelde surfrock, leuke achtergrondmuziek, maar geen spetterende show. Slingerend gaan we van surf via house naar americana. Een overdonderend begin van T-99. Ze spelen Rock & Roll in klassieke bezetting van gitaar, contrabas en drums. De band is goed op elkaar ingespeeld en speelt en zingt met veel overtuiging. Muziek met strakke gitaarriffs wordt afgewisseld met rustigere country-achtige nummers met slidegitaar en zelfs een nummer met gospel invloeden. Terwijl in de DJ-corner de beats van Duane verstommen en Eclectic Art z'n set begint, heeft Ileum op blote voeten (behalve de drummer) en in chirurgenkostuums het hoofdpodium betreden. Hoewel de grunge/stoner met veel passie wordt gespeeld, weet Ileum het publiek niet echt te overtuigen. Vooral de ritmesectie is te weinig gevarieerd en mist, door het goedklinkende meerstemmig zingen, overtuigingskracht. De klanken in de DJ-corner nodigen nog steeds uit om te bewegen, maar er wordt nog weinig gedanst. Dit in tegenstelling tot het hoofdpodium waar dit al tijdens het soundchecken van de volgende act gebeurt. Een feestband als The Transylvanians hoort dan ook zeker thuis op Mixtream. Het publiek gaat mee in de opzwepende Hongaarse folkpunk uit Duitsland. Muzikaal misschien niet altijd even hoogstaand, maar dat hoort ook een beetje bij de stijl. Hoe dan ook, een feestje was het wel! DJ Predator begint de avond met het wat hardere werk. Drum 'n bass, later afgewisseld met hardcore en aangevuld met rap. Dit sluit mooi aan bij het hoofdpodium waar Bagga Bownz aan de hoge verwachtingen probeert te voldoen. De samengesmede metal, hiphop en urban ondersteund met rap en zang klinkt goed. Na een paar nummers is de opbouw van de nummers te herkenbaar en is het niet echt interessant meer om naar te luisteren. Dit in tegenstelling tot hun studiowerk. De laatste dance is voor rekening van de in binnen- en buitenland bekende ZoRQ. Ook op Mixtream zet hij weer een fantastische set van harde Drum& Bass en Breakcore neer. Eindelijk, eindelijk wordt er flink gedanst. Als ZorQ al richting een volgende gig gaat, speelt Kraak en Smaak nog de slotakkoorden van Mixtream 2006. Een goede bassist laat zien dat je ook of juist met een vier snarige E-bas een vette basis neer kan zetten. Een smaakvolle funky afsluiting van een gezellig dag. De laatste toegift van de band was echt niet meer nodig om de dag helemaal tot een mooi feest te maken.