Op 18 augustus ging ik kijken, luisteren en sfeer proeven op de zesde editie van het driedaagse Pauwenpop in Wieringerwaard. Bij het betreden van de feesttent werd ik begroet door een vrolijk “una paloma blanca”. En toen mijn ogen gewend waren aan het licht binnen de tent, bleek dat dit nummer van de George Baker Selection op een zeer eigen wijze gecoverd werd door twee Polderjongens. Nel Bijpost, het Poldermeisje regelde, vanaf een andere locatie, het licht en het geluid en vervulde daarbij ook de rol van backing vocaliste. Tijdens de eerste sessie van Rapalje was het nog heel rustig in de tent. De geluidsweergave liet in eerste instantie behoorlijk wat te wensen over. Dit in combinatie met het geringe aantal mensen en het “onbekend maakt onbemind” zorgden voor weinig enthousiaste reacties op de Celtic Folk Music van Rapalje. Onterecht, want Dieb, Maceál en William bespeelden met zeer veel vuur de variëteit aan instrumenten die zo kenmerkend voor Rapalje zijn. David Myles vulde de band aan met doedelzak en fluitspel. Na Rapalje kwam de muziek weer van de Polderjongens. Met zichtbaar veel plezier bespeelden Sydney Berger en Ronaldo Bijpost hun instrumenten én het publiek. Sydney speelde afwisselend keyboard en gitaar. En de zingende drummer Ronaldo lachte en knipoogde hartveroverend naar de mensen vlak voor het podium. Rapalje werd tijdens de tweede en derde sessie met veel meer enthousiasme ontvangen. Het onbekende was eraf en dus ook het onbeminde. Het publiek ging gretig in op verzoek van Rapalje om naar voren te komen. En eenmaal voor het podium werd er gedanst. Een groep meisjes danste met elkaar, er waren een paar stelletjes aan het stijldansen, een aantal vrouwen was bezig met line-dancing en Rapaljefans uit alle streken van ons land dansten op hun eigen specifieke manier. De mensen die niet dansten, bleven niet stilstaan. Iedereen bewoog mee op het meeslepende ritme van Rapalje. Tijdens de tweede en derde sessie van Rapalje werd het publiek verrast met het optreden van een, mij onbekende, danser. Hij oogstte veel bewondering met zijn ingewikkelde passen en hoge sprongen. Een enkeling probeerde deze danser te evenaren, dit tot grote hilariteit van de directe omgeving. Rapalje en de Polderjongens: een combinatie van uitersten. Of misschien toch niet? Rapalje bracht Ierse, Schotse en ook Nederlandse folkmuziek, de Polderjongens brachten covers van André Hazes, Henkie tot en met de The Rolling Stones en CCR. Beide bands hebben een flink gevulde agenda en veel fans. Beide bands weten een eigen sfeer te creëren en hebben het vermogen om het publiek in beweging te krijgen. Deze Pauwenpopavond was er één van veel tegenstrijdigheden, maar ook van veel overeenkomsten door het afwisselend optreden van een kermisband en een Keltische band. Iedereen in de tent creëerde daarmee zijn eigen sfeer en genoot op zijn of haar eigen manier. Waar het voor de meeste aanwezigen een leuke, te gekke, verrassende, gave of fantastische avond was.