Stuurbaard Bakkebaards ''vieze pop''

De band blijft zich ontwikkelen en (im)perfectioneren.

Jiery van Roon, ,

De heren van Stuurbaard Bakkebaard staan bekend om hun experimentele muziek. Niet alleen de geijkte instrumenten (drums, gitaar, orgel) worden vindingrijk bespeeld, ze maken ook creatief gebruik van trombone, contrabas, mondharmonica en trekzak: omdat ze op een nét andere manier gebruikt worden smelten deze instrumenten samen tot ‘vieze pop’, zoals ze het zelf omschrijven. Een verslag van hun optreden van afgelopen weekend in de Waerdse Tempel in Alkmaar.

De band blijft zich ontwikkelen en (im)perfectioneren.

De heren van Stuurbaard Bakkebaard staan bekend om hun experimentele muziek. Niet alleen de geijkte instrumenten (drums, gitaar, orgel) worden vindingrijk bespeeld, ze maken ook creatief gebruik van trombone, contrabas, mondharmonica en trekzak: omdat ze op een nét andere manier gebruikt worden smelten deze instrumenten samen tot ‘vieze pop’, zoals ze het zelf omschrijven. Ook dingen die helemaal niet bedoeld zijn om muziek mee te maken weet Stuurbaard Bakkebaard in het instrumentarium te passen: zo presenteren ze de roeptoeter en de luidspreker. Het gevolg is een eigenzinnig geluid, dat het trio uit Eindhoven in de loop der jaren steeds meer heeft verfijnd. Terwijl ze roepen dat ze geen perfect geluid neer wíllen zetten, slagen ze er wel in de imperfectie perfect uit te werken en met hun muziek exact de sfeer te bepalen. Het podium is één grote chaos van microfoons, kratjes bier, instrumenten en een Perzisch tapijt. Terwijl de muziek in het verleden nog weleens even chaotisch klonk is het nu een sluitend geheel met een ondergronds ritme om in weg te zakken. De sfeer is melancholisch, onderbuikgevoel, kippenvel. De muziek heeft duidelijk invloeden van blues, rock’n’roll, jazz en Franse chansons, maar het typische Stuurbaard Bakkebaard-geluid met veel distortion en vervormde stemmen voert overal de boventoon. Tel daarbij op drie lekker ongeschoren koppen met halflang haar en veel vette gel, en je hebt een voorstelling om je vingers bij af te likken. Deze mannen horen thuis in een achterafkroegje met flauw licht, en daar is de kleine zaal van de Waerdse Tempel uitermate geschikt voor. Gelukkig begint het experimentele talent van Stuurbaard Bakkebaard opgepakt te worden: zo stonden ze onlangs in het voorprogramma van G-Love en Kaizers Orchestra. Het is echter te hopen dat ze ook in kleine zaaltjes en randwijkkroegen blijven spelen, want daar klinken ze het mooist. En omdat de liedjes mooier zijn als je ze vaker gehoord hebt, is het zeker de moeite waard om de recente cd ‘Whistle Dixie’ aan te schaffen. Of om vaak naar hun optredens te gaan natuurlijk, want Stuurbaard Bakkebaard blijft zich ontwikkelen en (im)perfectioneren.