Liefhebbers van de betere alt.country in Nederland weten dat de Utrechtse band The Yearlings al zo'n 25 jaar tot de absolute top van het genre behoort. Oorspronkelijk opgericht in 1999, bracht de band in de vroege jaren van dit millennium twee albums uit, maar besloot in 2006 een pauze in te lassen. In 2018 kwam de band in de originele bezetting terug en in januari van dit jaar verscheen hun vierde album: After All the Party Years. Deze plaat is wat duisterder en ongepolijster dan de voorgangers, al is nog steeds te horen dat The Yearlings hun wortels in Americana hebben. Volgens zanger/gitarist Olaf Koeneman mogen we trouwens van geluk spreken dat het album uiteindelijk is uitgebracht, aangezien bij een inbraak in de opnamestudio veel gestolen werd, maar gelukkig de computer met de opnamen van het album niet. “Je zou bijna in God gaan geloven.”
De knusse, sfeervolle zaal is goed gevuld wanneer The Yearlings om 15:15 uur hun set beginnen. “Het is alsof het publiek je omarmt,” beschrijft zanger/gitarist Niels Goudswaard de intieme sfeer, waarin het publiek comfortabel met een (speciaal)biertje in de hand geniet van de muziek.Het optreden start met albumopener ‘Medicine Ball’, waarin al meteen het fraaie slidegitaarspel van Bertram Mourits te horen is, gevolgd door ‘End Game’ waarin diezelfde Mourits voor het eerst de prachtige klanken van de pedal-steel mag laten horen. Een vroeg hoogtepunt deze middag is ‘Blistering Clouds’, misschien wel het meest radiovriendelijke nummer dat de band ooit maakte. De nadruk ligt vanmiddag sowieso op werk van het iets stevigere nieuwe album (alle nummers worden zelfs gespeeld), maar voor de nodige afwisseling worden ook de eerdere drie albums niet vergeten in de 23-nummers tellende set.