Samhain 2024: dag 1 Samhain 2024: dag 1

Het is al vroeg druk in de kleine zaal als Sugarhorse de aftrap verricht. De Britse band speelt een lekkere portie stonermetal met een licht industrial randje en warmt het publiek goed op. De eerste band die het podium mag betreden in de grote zaal is Fluisteraars, een black metal band met teksten in het Nederlands. Hun laatste album Gegrepen Door de Geest der Zielsontluiking draait om de verheffing van de menselijke geest. Elk nummer werd in één dag opgenomen, met één enkele take per instrument zonder extra productie. Dit brengt een rauwe, authentieke atmosfeer naar voren, waarin dromerige, melancholische gitaarlijnen zich langzaam ontvouwen. Live weten ze deze sfeer ook echt goed neer te zetten. Het begin is een beetje weifelend, maar die schroom wordt al snel afgeworpen. Zanger Bob Mollema (hij ontwierp ook het speciale Samhain festivalshirt van dit jaar) groeit met elk nummer en laat horen dat hij niet alleen een goede grunt heeft, maar ook experimentele klanken ten gehore kan brengen. Dit geeft de klassieke black metal een extra laagje intensiteit. De drummer levert daarnaast ook geen half werk en op momenten dreigt het drumstel bijna om te vallen door de rake klappen. De gehele set wordt opgedragen aan de Limburgse heuvels, want de band heeft naar eigen zeggen een stevige band met de natuur.

We haasten ons naar de kleine zaal, want daar speelt de Britse band Pijn. De band brengt een unieke mix van post-metal, sludge en postrock die zich kenmerkt door zware riffs, melancholische soundscapes en emotionele diepgang. Vandaag wordt het nieuwe album From Low Beams Of Hope integraal gespeeld. Naast de gitaar, basgitaar en drums zijn er ook een cello en een keyboard op het podium te zien. Deze zorgen voor een mooie diepere emotionele laag in de toch al meeslepende muziek. De band zelf gaat helemaal op in hun eigen sound en dat slaat ook over naar het publiek. We zien veel mensen met gesloten ogen in de muziek opgaan. Af en toe worden ze ruw uit hun trance gehaald als de climax van de nummers zich aandient. Dit prachtige optreden wordt afgesloten met ‘A Thousand Tired Lives’, een nummer dat zich noot voor noot en riff voor riff tussen je oren wurmt en je keihard confronteert met je eigen emoties. Het is ongepolijst en ruw, maar de pijn zit op de juiste plek. Recht in het hart.

Even later vermorzelt Verwoed het publiek in de kleine zaal met hun brute black metal. De band uit Utrecht is in topvorm en gaat er met gestrekt been in. De agressie in de zang en de riffs werken als een rode lap op een stier en we zien dan ook flink wat hoofden schudden.

Kampfar is de eerste band die interactie met het publiek opzoekt. De band vertelt verhalen over traditionele Noorse folklore en mythologie. Hun muziek is rauw, maar melodieus en vaak gevuld met thema’s als natuur, heidendom en de Scandinavische geschiedenis. De band heeft een authentieke Noorse sound waarin de link naar pagan metal niet ver te zoeken is. Een grote Noorse vlag prijkt op het podium. Afgetrapt wordt met ‘Ravenheart’, waarbij zanger Dolk meteen het contact zoekt en vraagt om gebalde vuisten in de lucht. Aan de oproep wordt gehoor gegeven en de rest het optreden blijven de vuisten in de lucht. Het hoogtepunt van de set is het nummer ‘Hymne’, waarbij heel veel melodie te horen is en de repeterende riff uitnodigt om mee te bewegen. Afgesloten wordt met ‘Det Sorte’, een intens nummer dat je meesleept in de diepte van een donker Noors woud. Kampfar zorgt voor een vroeg hoogtepunt op deze eerste dag van het festival.

Cult of Fire tovert de grote zaal om tot een soort tempel gewijd aan de goden van het Hindoeïsme.  De mystiek vinden we ook terug in hun muziek en teksten. Hun werk is complex en aangevuld met Oosterse instrumenten, waarbij vooral de sitar een prominente rol speelt. De Tsjechen betreden het podium in anonimiteit. De bandleden zijn gehuld in zwarte mantels en maskers. De gitaristen spelen hun set zittend in het gekronkelde lichaam van een cobra en zanger Devilish preekt zijn gebeden over ons uit vanachter een altaar gevuld met kaarsen en fruit. De geur van wierook verdringt de geur van zweet en bier en geeft wat extra prikkels voor de zintuigen. Ondanks alle toeters en bellen is het wel een serieuze act en de aankleding en kostuums zorgen voor een compleet plaatje. Muzikaal is het strak en intens, maar blijft alles wel op hetzelfde level steken, waardoor we niet helemaal in de ban raken van de band. Memorabel wordt het niet, maar dit zal vast en zeker de meest gefotografeerde band van de dag zijn.

1349 is een Noorse black metal band die sinds 1997 de grenzen van het genre opzoekt met een compromisloze, rauwe sound en een duistere thematiek. Verwijzend naar het jaar waarin de Zwarte Dood Noorwegen trof, weerspiegelt de band met hun naam en muziek een intense, apocalyptische sfeer. Met snelle, dreigende gitaarpartijen, schreeuwerige vocalen van zanger Ravn en de befaamde drummer Frost (Satyricon) creëert 1349 een geluid dat diepgeworteld is in de traditionele black metal. Daarmee geven we ook meteen een goede samenvatting van het optreden. Het is technisch sterk en agressief, maar de vonk slaat niet echt over naar het publiek. De nummers lijken op elkaar qua sound en tempo. De indrukwekkende corpse paint en een intense lichtshow geven de show wel het beetje extra, waardoor we wel geboeid blijven kijken. Een prima optreden, waarbij we de bingokaart van black metal clichés allemaal kunnen afstrepen.

Afsluiter van deze eerste dag is Amenra. Deze Belgische post-metalband uit Kortrijk staat sinds 1999 bekend om zijn intense en atmosferische muziek waarin pijn, verlies en spirituele transformatie centraal staan. Met hun zware, melancholische sound en het rituele karakter van hun optredens biedt de band een haast religieuze ervaring. Als oprichters van het Church of Ra-collectief, dat kunst en emotie verbindt, hebben ze een diepgaand en uniek muzikaal universum gecreëerd. Vandaag spelen ze voor de tweede keer in Maastricht. Na het akoestische optreden in de Sint Janskerk worden vandaag alle registers opengetrokken om de eerste dag van Samhain op een waardige en emotionele manier af te sluiten.

De show start met de tikkende buizen van het nummer ‘Boden’, waarbij zanger Colin geknield en met de rug naar ons toe zit. Op het moment dat hij opstaat ontvlamt het nummer en worden we meegesleurd in een donkere droom. Op de setlist staan verder nog “klassiekers” als ‘Razoreater’ en natuurlijk ‘A Solitary Reign’. Hoogtepunt van de show is het nummer ‘De Evenmens’, waarbij we een heel kwetsbare kant van Colin zien als hij zich tot ons richt en de doordringende, haast poëtische tekst over ons heen zingt. Het ruwe randje horen we vervolgens bij ‘Am Kreuz’, waarbij een euforisch gevoel van woede over je heen komt. Het publiek in de voorste rijen is inmiddels helemaal ingepakt en bij slotnummer ‘Diaken’ worden we langzaam weer wakker. Amenra is een waardige afsluiter van een geweldige eerste dag op Samhain.

Verder stonden vandaag Afsky, Living Gate, Imha Tarikat en Ultha op het podium.