Samhain 2024: dag 2 Samhain 2024: dag 2

We openen de dag met het Italiaanse Messa, een band die een moeilijke periode heeft doorgemaakt. Op 2 oktober 2022, net na hun laatste show van de tour, werden ze betrokken bij een ernstig auto-ongeluk. Gelukkig kwamen alle bandleden er zonder levensbedreigende verwondingen vanaf, al moesten sommigen wel onder het mes en wachtte hen een lange weg naar herstel. Het is iets na drieën als Messa het podium opstapt in een bomvolle Muziekgieterij en eerlijk gezegd kunnen we meteen spreken van een hoogtepunt van de dag. Waar we vandaag vooral blackmetal voor de kiezen krijgen, brengt Messa een gelaagde sound die als een frisse wind binnenkomt. De trage doom die ze brengen - met een vleugje oosterse mystiek - is een welkome afwisseling. De stem van zangeres Sara Bianchin is op zichzelf al reden genoeg om je mond te houden, maar zelfs een stel verdwaalde babbelaars achterin de zaal wordt tot stilte gemaand. Je móét gewoon luisteren. En dat moet ook echt, want Messa schotelt je geen simpele kost voor. Hun nummers zitten vol details en invloeden, zoals op ‘Leah’, waar de vocalen van Bianchin je moeiteloos meevoeren, tot die smerige doom-riff keihard binnenkomt. Acht minuten lang lijkt het alsof je ergens tussen hemel en aarde zweeft. En met je ogen dicht voelt dat misschien nog het meest als de hemel zelf.

Ook vandaag loopt Samhain weer vol met Walen, Duitsers en Vlamingen en dat onderstreept opnieuw de impact van dit - al lang uitverkochte – festival in Maastricht. Onze Zuiderburen zijn bepaald niet vies van een stevige portie herrie en vandaag is het onder andere aan Alkerdeel om te bewijzen waarom ze een vaste waarde zijn in de undergroundscene. Dit deden ze al eerder op festivals zoals Roadburn en ook met hun meest recente plaat Slonk bewijzen ze dat ze nog altijd meester zijn van hun vak. Op die plaat gooien ze hun gebruikelijke mix van stijlen even in de ijskast en krijgt pure blackmetal de voorrang. Alkerdeel brengt muziek waarmee je een heel dorp in de Bible Belt gegarandeerd op de vlucht jaagt: voor subtiliteit hoef je bij deze heren niet aan te kloppen. De distortion vliegt je om de oren en de gortdroge krijsen kun je nauwelijks bijhouden. Waar de drummer in het begin nog wat moeilijkheden heeft met het vinden van het juiste ritme, is 'ie na een minuut of vijf wel warmgedraaid en moet hij ook meteen gedacht hebben: laat ik nu eens het komende halfuur niks meer veranderen. Alkerdeel blijft op hetzelfde tempo doordenderen, alsof je op de rug van een paard zit dat maar blijft doordraven. Voor de liefhebber prachtig, maar wij haken na een tijdje toch af. Is dat erg? Nee, want de voorste rijen raken volledig in trance.

Na de mokerslag van Alkerdeel, die ons letterlijk de foyer van de Muziekgieterij in blies, vormt het Noorse Borknagar een welkom en verfijnd contrast. Deze pioniers van de progressieve blackmetal, met twaalf albums en een stevige live-reputatie, weten vanavond hun veelzijdigheid tot leven te brengen. Het subtiele samenspel van razende blackmetalpassages en dromerige progrock maakt van Borknagar een band van extremen die elkaar perfect aanvullen. Helaas komt het geluid vanavond niet optimaal uit de verf, waardoor de samenzang soms te wensen overlaat. De meeslepende gitaarlijnen trekken als prachtige golven door de zaal, maar de zang laat op bepaalde momenten steken vallen. Neem bijvoorbeeld ‘Up North’: een nummer dat de combinatie van melodie en intensiteit belichaamt, maar niet de impact heeft die we verwachtten. Toch blijft Borknagar ons bij, dankzij hun sterke nummers. Het ene moment ingetogen en verstild, het volgende uitbarstend in een storm van gitaargeweld en brute energie. We gaan graag snel op herkansing.

Tijd voor Hexvessel. We verlaten Noorwegen, maar de overgang naar Finland levert helaas weinig op. De mix die van ijskoude blackmetal, dromerige ambient en warme folk heeft potentieel, maar resulteert vooral in een saai geheel vanavond. Het duurt veel te lang voor we in de juiste stemming raken, en zelfs de ijzige, meeslepende songs van hun recente album Polar Veil weten ons niet echt te pakken. De set lijkt zich als een trage sneeuwstorm te ontwikkelen, maar in plaats van ons mee te slepen, zorgt het vooral voor verveling. Naarmate de songs verstrijken probeert de band nog wat drama te bieden met grimmige riffs, maar het voelt eerder aan als een vermoeiende herhaling dan een climax.  De belofte van het bovennatuurlijke blijft uit en na deze set zijn we eigenlijk wel toe aan iets energiekers.

Rotting Christ behoeft voor de doorgewinterde metalfan geen introductie. Al bijna veertig jaar zwaait deze antireligieuze Griekse formatie de scepter binnen de extreme metalscene. Bij de eerste akkoorden in de bomvolle zaal is de spanning voelbaar: vuisten gaan de lucht in en het voelt alsof er iets bijzonders staat te gebeuren. En jawel, vanaf het eerste moment grijpt Rotting Christ je bij de keel. Hun kenmerkende mix van razende riffs, rituele gezangen en duistere melodieën creëert een bijna ritueel-achtige atmosfeer. De strakke ritmesectie en de doorleefde vocalen (met heerlijk Grieks accent) van Sakis Tolis zijn om je vingers bij af te likken. Nummers als 'Like Father Like Son' beuken door de zaal en zorgen voor pure euforie in het publiek. 

Het geluid is fantastisch en de energie die van het podium spat is precies wat we nodig hadden. De dynamiek tussen furieuze blackmetal en meeslepende passages houdt de aandacht perfect vast. Rotting Christ levert een overweldigende show die zonder twijfel tot de beste van deze editie van Samhain behoort. De magie is voelbaar en deze band bewijst wederom waarom ze een icoon zijn en zullen blijven in de metalwereld.

Russian Circles maakt de cirkel rond en sluit de tweede dag van Samhain 2024 op een waanzinnige manier af. De muzikaliteit van deze band is ongeëvenaard, met Mike Sullivan op gitaar, Dave Turncrantz achter de drums en Brian Cook op bas. Samen geven ze een dik uur lang een masterclass in het bouwen van een geluidsmuur. Hun vermogen om de decibelgrens te verkennen, gecombineerd met immense technische behendigheid, is ronduit indrukwekkend. Tussen alle blackmetal klinkt hun muziek misschien als een vreemde eend in de bijt, maar wát een verfrissing is het. Elk nummer is doordrenkt met een unieke intensiteit en energie: de band opent met '309', een bijna hypnotiserende ervaring die de luisteraars onmiddellijk in zijn greep houdt. De sfeer is geladen en de band houdt de aandacht vast met een kracht die je bij de keel grijpt. Of neem 'Conduit', dat als een mokerhamer binnenkomt zonder ooit lomp te klinken. Soms filmisch, maar vaker overdonderend, voelt het alsof de muziek je meeneemt op een reis door een ander universum. Het is werkelijk prachtig om te zien hoe alles naadloos in elkaar vloeit: de nummers vervloeien moeiteloos en geen enkele stilte voelt misplaatst. Russian Circles bewijst moeiteloos dat ze technisch gezien de beste show van Samhain neerzetten, een optreden dat de sterren aan de hemel laat dansen.