Norah Rhodes: "Als ik één persoon kan helpen, is dat al genoeg." Norah Rhodes: "Als ik één persoon kan helpen, is dat al genoeg."

Norah Rhodes zit ontspannen aan een tafeltje in koffiebar Aroma, een van haar favoriete plekken in Heerlen. Ondanks dat ze inmiddels niet meer in Limburg woont, blijft ze in de weekenden vaak naar Brunssum afzakken, waar haar ouders wonen. Dat is ook de plek waar haar muzikale reis begon. “Toen ik vijf was, hoorde ik ‘The Scientist’ van Coldplay en toen wist ik al: ik wil piano leren spelen,” vertelt ze met een twinkeling in haar ogen. Op elfjarige leeftijd begon ze daadwerkelijk liedjes te schrijven en niet veel later volgde haar eerste single ‘Fly Away’. Haar samenwerking met Rumah Recordings leidde tot ‘Light Pollution’, maar Norah beschouwt die periode niet als het echte begin van haar carrière. “Pas met het uitbrengen van mijn debuut-EP voelde het alsof het echt begon,” legt ze uit. “Dan heb je meer materiaal om live te spelen, en het voelt allemaal tastbaarder.” De ontvangst van haar EP doet Norah goed, maar ze blijft nuchter. “Ik vind het veel belangrijker dat mensen zich in mijn muziek herkennen. Onlangs bezocht ik een concert van Lizzy McAlpine in AFAS Live. Het gevoel van saamhorigheid dat je bij concerten ervaart, is fantastisch.” Dat gevoel van verbondenheid inspireert haar, en ze gaat dan ook graag naar optredens van artiesten zoals Billie Eilish en Froukje.

Wanneer ze over haar dromen praat, lacht ze. “Ik vind veel van mijn dromen best realistisch. Een optreden in de AFAS? Waarom niet? Maar laten we beginnen met een clubtour langs de klassieke zalen in Nederland, zoals Tivoli en 013.” Ze weet dat geduld belangrijk is. “Toen ik veertien was, dacht ik dat ik net als Billie Eilish ook op die leeftijd hits moest scoren. Maar sinds ik op de Rockacademie zit, zie ik dat anders.” Norah geeft wel toe dat ze zich soms spiegelt aan andere jonge artiesten. “Als iemand een grote gig heeft staan, wil ik dat ook. Het geeft me energie en vertrouwen, geen jaloezie.” Hoewel ze vorig jaar werd genomineerd voor de Popprijs, zoekt ze dus niet naar bevestiging. “Ik wandel graag mijn eigen pad en geloof in mijn eigen kunnen.” Ze vindt sowieso wel iets van alle prijzen en talentenjachten die er tegenwoordig zijn. "Laten we eerlijk zijn, waarom zou er maar één song van het jaar mogen zijn? Maar één artiest van het jaar? Nee, dat is onzin vind ik".

Haar debuut-EP kwam dit jaar pas uit, maar de nummers zijn al veel ouder. “De hele EP staat vol met heartbreak-songs, terwijl ik pas sinds kort in mijn eerste relatie zit”, lacht ze. “De teksten zijn dus verzonnen, maar ze krijgen ook in de loop der jaren een andere betekenis.” Momenteel schrijft ze over meer persoonlijke onderwerpen, zoals haar verhuizing en echte liefde. Ze hoopt dit jaar nog een nieuwe single uit te brengen, maar dat zal voorlopig haar laatste release zijn, mede door gezonheidsredenen. Norah vertelt openhartig over haar serie operaties vanwege lipoedeem, een chronische aandoening die vrijwel uitsluitend bij vrouwen voorkomt en invloed heeft op de aanmaak van vetweefsel. “Het is ingrijpend om dit op jonge leeftijd mee te maken, maar ik probeer er een positieve draai aan te geven. Ik moet nu gedwongen rustiger aan doen, wat niet vanzelfsprekend voor me is", zegt ze. De gevolgen zijn merkbaar: “Lopen, rennen, en mijn spierkracht zijn beperkt, wat mijn dagelijks leven behoorlijk belemmert. Ook mentaal is het een uitdaging. Je ziet er op een bepaalde manier uit, maar kunt er niets aan doen.” Ondanks de moeilijkheden put Norah kracht uit haar situatie: “Ik wil het bespreekbaar maken, ook in mijn muziek. Als ik één persoon kan helpen, is dat al genoeg. Daar doe ik het voor.”

Met haar nieuwe EP in het vooruitzicht, die volgend jaar verschijnt, is Norah enthousiast over de muzikale richting die ze wil inslaan. “Ik wil veel uitproberen, meer richting synthpop. Maar ik vind het ook geweldig om met grunge te experimenteren.” Haar ambitie is duidelijk, en ze is zo zelfverzekerd dat ze niet eens nadenkt over het falen in haar muzikale carrière. "Ik heb geen back-up plan. Dit is wat ik wil doen: muziek maken." Tegelijkertijd ergert ze zich aan hoe het verkrijgen van bekendheid als artiest tegenwoordig lijkt te functioneren. "Het voelt steeds meer als een populariteitswedstrijd. Wie het meest opvalt, wint. Maar het zou in de eerste plaats om de muziek zelf moeten gaan." Wijze woorden voor zo’n jonge artiest, die bovendien zeer welbespraakt en berekenend overkomt voor haar leeftijd. "Ik vind het fijn om in dit stadium nog kritiek te krijgen, vooral op mijn liveshows. Het kan niet altijd perfect gaan, dat komt vanzelf."

Als ik haar aan het einde van ons gesprek vraag om 2024 samen te vatten met drie nummers, schiet ze even in paniek. "O, wacht, even denken." Toch noemt ze al snel 'CHIHIRO' van Billie Eilish, 'Locked Out Of Heaven' van Bruno Mars en 'No More Role Modelz' van J. Cole. Waarom deze keuzes? "Dat zijn gewoon bangers." Is het een goed jaar? "Ja, absoluut."