Brihang ontroert uitverkochte Muziekgieterij Brihang ontroert uitverkochte Muziekgieterij

De man die het voorprogramma verzorgt is GIJS, een Nederlander die inmiddels zijn thuis heeft gevonden in Antwerpen. Hier volgde hij een opleiding kleinkunst en nu is hij als Nederlandstalige rapper bezig de hiphopscene te veroveren. Solo op het podium, met alleen een touchpad en tracks die de geluidsinstallatie van de Muziekgieterij flink op de proef stellen, maakt GIJS meteen indruk. Zijn nummer ‘De Stem’ komt loepzuiver uit de speakers en zijn scherpe lyrics vliegen de zaal in. GIJS is het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Hij is super sympathiek en maakt door anekdotes en grapjes contact met het publiek. Hij is blij dat hij zijn show naar Nederland kan brengen, maar vraagt zich af hoe veel mensen in de zaal daadwerkelijk Nederlands zijn. Als tien mensen reageren, is het veel. De overgrote meerderheid is Belg en kan een plaat als ‘Jong Belg’ dan ook extra waarderen. GIJS wint hier heel wat zielen, niet alleen de Belgische. 

Na deze geslaagde opwarmer en een korte pauze is het de beurt aan Brihang. De toetsenist en drummer komen als eerste het podium op en beginnen aan de openingstrack van het album Droomvoeding. Niet veel later verschijnt Brihang met een “Ça va Maastricht, alles goed?” waarop hij warm wordt onthaald door de uitverkochte Muziekgieterij. Hij vervolgt de zojuist ingezette track ‘Accepteren’, een prachtig nummer over de struggles van een kersverse vader die zijn carrière op een laag pitje zet maar daar ook veel voor terugkrijgt. Het nummer zet gelijk de toon voor de rest van zijn set: persoonlijke poëzie in een hiphopjasje. 

Wat volgt is ‘Alles loopt Anders’ over een relatie die niet lekker loopt. De lyrics springen echt van het papier – krachtige zinnen die live net zo rechttoe rechtaan overkomen. Door Brihangs West-Vlaamse accent krijgen diezelfde uitspraken een zachte poëtische lading. Hij vertelt het publiek dat hij op ‘internationale’ tournee is door Nederland: eerst Amsterdam, gisteren Rotterdam en nu is het tijd om een berg te beklimmen in Maastricht. Het publiek reageert enthousiast, want ‘Berg’ is één van Brihangs bekendste nummers. De zaal kleurt oranje en voor even wanen we ons bovenop een berg in een zonnig paradijs. In de laatste zin van het nummer valt de muziek stil en zingt het publiek woord voor woord de prachtige slotzin mee: “Waarom zou ik al m’n tijd aan een berg spenderen, er is nog zo veel om van de heuvels te leren.” Kippenvel.

De samenzang is Brihang niet ontgaan: “Het voelt hier een beetje als België.” De hele zaal begint te klappen en te joelen. Op de vraag of er ook Nederlanders zijn, reageren (net als bij GIJS) maar weinig mensen, waardoor iedereen een beetje moet lachen. De sfeer is ronduit goed. Tijdens nummers wordt aandachtig geluisterd en op stillere momenten hoor je een speld (oh nee, plastic beker) vallen. Ook de wat oudere en rauwere nummers slaan aan. Zo ook ‘Kleine dagen’ dat ritmisch vernuftig in elkaar steekt, een mooie uitdaging voor drummer Benoit Maddens. 

Toetsenist Alois Maddens weet ook regelmatig de spotlight te pakken. Zo zorgt hij bij de intro van ‘Mama’s Buik’ met een paar prachtige piano-akkoorden voor een zaal die even helemaal stilvalt. Later gooit hij het over een heel andere boeg: bij ‘Wieder’ haalt hij een Bas Bron-achtige sound tevoorschijn, en tijdens een stevige solo springt Brihang het publiek in tot groot genoegen van de zaal. 

Richting het einde van de set deelt Brihang een persoonlijk verhaal over een roadtrip naar Griekenland. Net aangekomen kregen hij en zijn vrouw een telefoontje, waardoor ze meteen terug naar huis moesten. ‘Telefoontje’ gaat over dat ene moment dat je hoort dat een dierbare is overleden, hoe het beklijft en hoe het je raakt. Een prachtige track die echt binnenkomt. De emotie is voelbaar, en her en der zien we waterige ogen. Tegen het einde maken de tranen plaats voor een glimlach en een daverend applaus.

Dan is het tijd voor weer een hoogtepunt: ‘Steentje’, misschien wel Brihangs bekendste nummer en zonder twijfel de favoriet van de jongste fans in de zaal. De tekst wordt vol enthousiasme meegezongen, handen gaan de lucht in en iedereen doet mee met een heuse ‘sit-down’. Waar Brihang dit concept een paar dagen eerder in Amsterdam nog moest uitleggen, weet het Belgische publiek meteen wat de bedoeling is. Wanneer het nummer zijn climax bereikt, springt de zaal als één geheel overeind om dansend en springend de eindstreep van ‘Steentje’ te halen. 

Brihang heeft de Muziekgieterij echt ingepakt met deze show. Hij en zijn bandleden zijn niet alleen ontzettend getalenteerd, maar stralen ook een warme, sympathieke energie uit die je meteen meeneemt. We gunnen deze artiest een groter podium, maar tegelijkertijd is het bijzonder om deze ervaring juist in zo'n intieme zaal mee te maken met een oh zo goede sfeer.