Daddy Unchained had gemakkelijk de naam kunnen zijn van een nieuwe film door horror-regisseur Eli Roth. Dat is het niet, want de naam wordt gedragen door een vierkoppige band uit Maastricht. Deze mannen timmeren sinds het uitkomen van hun single 'Warm Apple Pie' begin 2020 aan de weg, met het album 'Dutch Disease' dat half april verscheen als voorlopig resultaat. En dat klinkt goed.

Zelf omschrijft Daddy Unchained zich online als een band die alternatieve rock en nu-metal maakt. Vooral dat laatste sijpelt van het nieuwe album af. De opener 'Babushka' klinkt als het vroegere Limp Bizkit, die direct wordt opgevolgd door 'Don’t Fear Bob' dat weer meer weg heeft van System of a Down. Prima openers, maar heel vernieuwend is het niet. Maar dan staat daar 'La Rêve Humide', het derde nummer op Dutch Disease. Rêve Humide is Frans voor ‘natte droom’, en zo voelt dat ook gedurende de drie en een halve minuut die het nummer duurt. Het klinkt fris, energiek en bovenal origineel. De nu-metal zoals Daddy Unchained die voor zich ziet, vlecht zich plots samen met ska.

Dutch Disease bevat twee samenwerkingen, beide met D-RON: 'Breaking the Spirit' en 'Money Man', het laatste nummer op het album. Over D-RON is online niets te vinden, dus het is lastig te bestempelen welke invloeden deze muzikant met zich meebrengt naar het album. Duidelijk is wel dat rap de boventoon voert op beide nummers, vooral bij het afsluitende 'Money Man' dat direct ook het langste nummer op het album is. Het klinkt prima en voelt vooral als de fundering waarop het album rust.

Het nummer 'Nietsnut' is een live registratie uit een optreden bij Het Landbouwbelang in Maastricht, beter bekend als LBB. De enige plaat met Nederlandse tekst met soms zelfs Maastrichts dialect erdoorheen. De kwaliteit laat helaas te wensen over, maar illustreert wel hoe Daddy Unchained het podium inpakt. Recent deed het dat nog op Prilpop Festival in Sevenum, waar ze erg goed in de smaak vielen bij het publiek.

Met Dutch Disease zet de Maastrichtse band zich op de kaart. Nummers worden niet in 2 minuten neergezet en afgekapt, maar duren lang genoeg en worden zorgvuldig opgebouwd. Precies wat deze muziek op het podium ook nodig heeft, en dat biedt hoop en perspectief voor de toekomst. Daddy Unchained ketent zichzelf vast bij de bands uit Limburg die we in de gaten moeten houden.