De aftrap is voor Midas. De jonge singer-songwriter is ondertussen lekker bezig. Vorig jaar meegedaan aan de Popronde en sindsdien heeft hij wel wat naam gemaakt. Hij heeft de altijd moeilijke taak om het festival te openen. Het publiek moet nog warmdraaien en komt langzaam uit hun tent of het terrein op. Het maakt niets uit, hij levert een hele fijne show af en is zeer dankbaar.

In de tent staat Vido en St. Antonius. Deze Weertse groep staat samen met de stedelijke harmonie op het podium. Het is een mooi project en het is goed te horen dat ze genoeg geoefend hebben. Het klinkt strak, weinig problemen en het publiek doet lekker mee in de tent. Pop/rock in combinatie met een goede harmonie, het kan! 

Dat Duitsland niet alleen Rammstein heeft bewijst Eisbrecher wel! Deze rockformatie laat horen dat ze niet onder hoeven te doen voor dé wereldband. Misschien een wat grote vergelijking maar muzikaal klopt het, het knalt en heeft genoeg intensiteit. Frontman Alexx Wesselsky is duidelijk aanwezig: geeft zijn sigaar af, dendert over het podium en probeert het publiek goed erbij te betrekken. 

Tijd voor de Limburgse rockers: DeWolff. Vrijdagavond speelden ze nog in Zuid-Frankrijk maar om 14.00 uur was de tent bomvol. Ze wachten geen moment om gas te geven, het is raak! Je merkt dat de boys er zin in hebben. Binnen de kortste keren staat Pablo van de Poel op de Hammond van Robin Piso. Natuurlijk wordt er een afwisseling gemaakt tussen nieuwe en oudere nummers met daarbij geweldige solo's. Het is intens, het is goed, het is DeWolff.

Op het hoofdpodium staan The Waterboys. Deze mannen hebben een naam en dit trekt ook zeer zeker mensen aan. De show is echter niet heel denderend. Het kabbelt wat voort. Muzikaal is het gewoonweg goed maar niet heel speciaal. Het publiek is uiteraard wel blij als de grote hit wordt gespeeld: The Whole Of The Moon. 

Terug naar de tent, de Noorse zangeres Maria Mena. Deze lieflijke zangeres weet de tent goed te vullen en je ziet dat ze er zin in heeft. Naar het schijnt was het allemaal last minute werk: Lufthansa vloog in eerste instantie niet waardoor er bijna geen instrumenten waren. De show is gewoon degelijk. Ze doet haar best maar soms is de zang niet goed te verstaan, ze komt niet boven haar band uit. Tóch scoort ze een voldoende mede door haar hits!

Het is altijd feest met Flogging Molly. Deze Amerikaanse band die volop into de Irish folkmuziek is, laat het publiek één uur lang klappen, springen en meebrullen. Een accordeon, banjo en viool geven het allemaal veel cachet. Verrassend is dat hun grote hit 'Drunken Lullabies' erg vroeg gespeeld wordt. Maar eigenlijk maakt het weinig uit. Het bier blijft door de lucht vliegen, prachtig! 

Een fenomeen is Walter Trout. Deze man heeft een lange voorgeschiedenis en het is fijn om hem weer op het podium te zien. Na een lang ziekbed is hij terug. Hij ademt blues en dit wordt helemaal geabsorbeerd door het publiek. Het is een man met een naam en dat is te merken. Je voelt de passie in elk nummer. Wat ook erg mooi is, is de ode aan de legende BB King en het samenspelen van zijn zoon tijdens een nummer. Memorabel!

The Cranberries staan in het avondzonnetje op de main stage. Ze beginnen lekker met hits waardoor het publiek wat loskomt. Het is helder en zangeres Dolores O'Riordan heeft eigenlijk niets ingeleverd ten opzichte van de vroegere jaren. Al met al is de show niet heel erg verrassend. Dé hit 'Zombie' wordt natuurlijk nog gespeeld en laat het publiek helemaal meedoen.  

Dat Kovacs geen kleine naam meer is, is wel duidelijk. De tent staat goed vol en hoe passend, het is snikheet. De klasse druipt ervan af. Het klassieke, het pure, het donkere geluid voel je gedurende het gehele optreden. Zangeres Sharon blijft nog altijd een schattig lachje hebben als er luid wordt geapplaudisseerd. In het tweede gedeelte is het misschien soms ietwat langdradig maar als de hits 'Diggin' en 'My Love' worden gespeeld is iedereen weer volop aanwezig.

Een andere grote naam is Seal. Deze man heeft echt al een hele carrière gehad en nu is het ook een show met hits en ook onbekendere nummers. Alles is wel ietwat gepimpt. Flinke beats en samples dreunen met de nummers mee. Het lijkt echter wel alsof de goede man alleen maar voor het publiek voor hem speelt. Pakweg de eerste 10 rijen. Het hele veld wordt niet echt bereikt... Dat is wel jammer. 

Voor wie de tent absoluut te klein is, is Selah Sue. Deze Belgische schone heeft genoeg naam en faam om op dit tijdstip te spelen en ze maakt het waar! Samen met haar band zet ze een hele fijne show neer. Een mix van haar reggae sound in combinatie met de soul en ook stukken hiphop zorgt ze dat het uur omvliegt. Nieuwe nummers, haar doorbraak 'Raggamuffin' en een akoestische versie van 'Fire'.... Bospop is enthousiast en Selah Sue net zo!

De afsluiter van dag 1 is Nena. Deze Duitse zangeres heeft absoluut geen introductie nodig. Het is een grote show met een variatie van oude maar ook wat nieuwere nummers. Het publiek, waar velen de hele dag lekker in het gras liggen, is gaan staan en dat zorgt ervoor dat het lekker knus is op het terrein. Je merkt toch dat Nena een naam is en blijft. Enthousiast als ze is, zorgt ze voor een top sluiter op deze eerste dag!