"Mijn vader heeft vroeger in een band gespeeld als gitarist en heeft zelfs nog beroepsmuzikant gespeeld. Dus ik heb muziek van huis uit meegekregen. Toen ik een jaar of twaalf was ben ik begonnen met gitaar spelen. Ik heb nooit echt les gehad en heb het spelen geleerd door steeds nummers van anderen te coveren. Op mijn achttiende ben ik dan ook in mijn eerste coverbandje gaan spelen. Sindsdien heb ik in heel veel coverbands gespeeld."

"Een aantal jaren begon het toch te knagen. Ik wilde graag weer eigen nummers gaan spelen. Dat heb ik in het verleden ook wel gedaan. Op mijn veertiende had mijn vader viersporenrecordertje gekocht, waar hij zelf dan dingen mee opnam. Op een gegeven moment had ik in de gaten hoe dat apparaat werkte dus toen ben ik zelf eigen liedjes gaan opnemen. Goed, ik had verder niks dan mijn gitaar, een geleende basgitaar en een keyboard waar drie geluidjes uitkwamen. Je kon er niet veel van maken om het zo te zeggen. Ik ben uiteindelijk meer op die coverbands gaan toeleggen waardoor het eigen werk helemaal gestrand is. Dat vond toch jammer. Ik besloot om een muziekprogramma te kopen om wat mee te klooien op de computer en zo ben ik thuis weer opnieuw begonnen met het maken van eigen muziek. Eigenlijk in eerste instantie meer voor mezelf, voor de lol. Uiteindelijk merkte ik dat ik steeds meer liedjes kreeg waarvan ik dacht dat het toch wel leuk zou zijn om dat met een echte band te gaan spelen. Daarnaast, ik speel alles in met behulp van de computer, maar ik denk niet zoals een drummer denkt of als een bassist. Dus ik was ook wel benieuwd wat andere muzikanten ervan zouden maken. Ik heb natuurlijk met veel mensen samengespeeld dus het was voor mij niet zo moeilijk om muzikanten te vinden om een band mee te vormen. Zo is Blueminded ontstaan en is het heel langzaam gaan rollen."

"Ik wilde een niet al te moeilijke of te lange naam. Ik heb altijd iets gehad met de kleur en het woord blauw op de een of andere manier. Ik heb zelfs vroeger nog in een coverband met de naam Basic Blue gespeeld. Dus ik heb blauw als uitgangspunt genomen en daarmee gaan spelen. Ook met de betekenis ervan, het melancholische. Mijn muziek zit ook in die hoek dus ik vond het goed passen en klinken."

"Ik heb de jaren tachtig heel bewust meegekregen en ben door bands uit die tijd sterk beïnvloed. Het leuke van die periode is dat de muziekstijlen zo divers waren: glamrock, wave, nederpop, Deutsche Welle; het ging alle kanten op. Daarnaast spreken ook de aparte kledingstijlen van de muzikanten uit die tijd me erg aan. Bands als U2, The Simple Minds, Police, Mister Mister, Sting, hebben zeker hun invloeden achter gelaten op mij. Natuurlijk zijn er nu ook bands die ik sjiek vind, zoals Muse of Coldplay. Zij hebben ook wat serieuzere teksten met meer diepgang. Dat spreekt me erg aan en dat komt ook naar voren in de muziek die ik voor Blueminded maak. Ik probeer ook weleens wat lichtere, luchtigere teksten te schrijven, maar op de een of andere manier kom ik altijd uit bij het zwaardere. Ik heb niks tegen vrolijke teksten, maar ik heb nooit zin om een 'I love you, you love me' tekst te schrijven. Ik vind het ook leuk als er nog iets aan de verbeelding over blijft. Dus iets poëtisch, dat mensen hun eigen invulling eraan kunnen geven. Sommige teksten van me zijn vrij helder, maar soms is het iets vrijer te interpreteren. Dat is geïnspireerd op bands als U2 en Sting, die ook die neiging hebben, om wel verhalend te schrijven maar niet heel duidelijk."

"Ik begin altijd met de muziek. Het kan zijn dat ik op een keyboard wat dingen uitprobeer of op de gitaar. Toch vaker op het keyboard dan op de gitaar ondanks het feit dat ik eigenlijk gitarist ben. Op de een of andere manier vind ik dan toch wat makkelijker akkoorden die bij elkaar passen waarvan ik denk 'dit is leuk'. Vaak heb ik dan uiteindelijk een rifje of een paar akkoorden. Daar probeer ik dan een melodielijn op te vinden. Dan ga ik kijken wat mooi op elkaar aansluit qua couplet en refrein. Vervolgens ga ik op zoek naar wat een bridge zou kunnen zijn. Als ik die stukjes heb ga puzzelen, want ik wil ook voorkomen dat ik uitkom op een nummer van elf minuten. Ik probeer wat dat betreft dan ook een beetje commercieel te denken. Mensen zitten vaak niet te wachten op zulke lange nummers. Ik maak dan op papier een indeling van hoe de stukjes in elkaar passen voor een grove structuur. Dan ga ik kijken hoe ik het ga inkleuren met drum-, bas-, toetsen-, en gitaarpartijen. De tekst komt als allerlaatste. Ik heb vaak wel losse flarden van woorden of stukken van zinnen in mijn hoofd. Waar ze vandaan komen weet ik niet. Dan ga ik kijken hoe de tekst samen kan samenvallen met de muziek. De muziek staat bij mij op nummer één, als het puur om de tekst zou gaan kon ik beter boeken gaan schrijven. Maar als ik dan toch een tekst schrijf dan moet het wel ergens over gaan. Ik wil geen fluttekst verzinnen, dus dan probeer ik een tekst te verzinnen die daaraan mijn eisen voldoet. Daarbij moet de tekst voor de zang lekker bekken, grammaticaal kloppen en passen binnen een bepaald rijmschema. Het lukt me niet om een tekst in één keer te schrijven, het is vaak puzzelen. Als ik even niet verder kom, dan leg het ik het opzij om er op een ander moment verder aan te werken. Ik vind het belangrijk dat de melodielijn die ik heb kan blijven bestaan. Dus de tekst moet daarbij passen en alles moet een samenhangend geheel vormen."

"Twee jaar geleden heb ik een EP, met vier nummers, uitgebracht met Blueminded. Dat was te gek om te doen. Ik had toen wel al meer nummers liggen. Een volledige plaat maken kost toch een hoop geld. Je moet een studio huren, je moet masteren, een hoes ontwerpen, dat tikt aardig aan. Maar ik heb altijd al in mijn leven een plaat willen opnemen. Je leeft maar een keer, dus ik had zoiets van 'fuck it, ik ga toch een keer in mijn leven een album maken'. De vier nummers van de EP had ik natuurlijk al opgenomen. Dus met acht nieuwe nummers erbij kun je een volledige plaat uitbrengen. Ik kon nu in twee weken die acht nummers opnemen. Ik had uiteraard veel meer nummers liggen, maar dan heb je meer opnametijd nodig en dat kost natuurlijk meer geld. Dus ik heb het zo opgelost. Ik heb van tevoren wel goed nagedacht over wat ik allemaal wilde, welke nummers op de plaat moesten komen en de sound. Ik ben naar dezelfde studio, ArtSounds Recoding Studios, gegaan als waar ik de EP heb opgenomen. Ik ken de producer, Jean-Pierre Kerkhofs, van vroeger. Ik heb met hem in een coverband gespeeld, samen met Mario Goossens, die nu de drumt in Triggerfinger. Omdat je elkaar al kent werkt het heel relaxed. Bovendien heeft hij goeie ideeën waarmee hij het beste uit je haalt. Het masteren heb ik, net als met de EP, in Duitsland laten doen. Daar was ik ook heel tevreden over. Ik ben trots op de plaat. Het is toch een product dat je uiteindelijk echt in je handen kunt houden wat je zelf helemaal hebt bedacht. Dus dit kan nu van de bucket list af."

"Ja zeker, dat speelt mee. Het album bevat ook een nummer met dezelfde titel. Los van het feit dat ik dat persoonlijk ook een heel mooi nummer vind, past de titel goed bij de plaat, zeker gezien de betekenis. Ik heb mijn ouders vrij vroeg verloren. Ik was 21 toen mijn vader overleed en op mijn dertigste overleed mijn moeder, beiden op relatief jonge leeftijd. Dat zet je wel aan het denken en ga je veel dingen ook meer relativeren. Doordat zoveel mensen in mijn omgeving op zo’n manier zijn weggevallen, heb ik steeds meer de neiging gekregen om veel dingen te doen en te proberen. Daarom ook de symbolische betekenis van Seize The Day."

"Absoluut, vaak toch de zwaardere onderwerpen, ook die buiten mij liggen. Zo heb ik een nummer geschreven over alcoholisme of over iemand die naar de dodencel moet. Soms vind ik die inspiratie in films, bijvoorbeeld The Green Mile van Stephen King of dingen die ik op het nieuws heb gezien. Het zijn dus niet altijd dingen die ik persoonlijk heb meegemaakt. Op de een of andere manier schrijf ik makkelijker over zulke thema’s, met een cynische ondertoon. Misschien komt dat omdat ik wat ouder ben en meer heb meegemaakt in het leven. Het leven is helaas niet alleen maar mooi en leuk en zoals in films. Dat speelt onbewust allemaal mee. Maar zelf ben ik niet zwaarmoedig of iets, op de een of ander manier kom ik nou eenmaal uit op zwaardere onderwerpen."

"Dat is heel lastig, er zijn natuurlijk heel veel andere bandjes die ook allemaal graag willen. Ik ben zelf wel fanatiek met de band, naast mijn full time job. Ik ben zelf natuurlijk ook niet meer de jongste, dus ik denk ook van als ik nu niks probeer dan hoef ik het over een paar jaar al helemaal niet meer te proberen. Het is nu al moeilijk. De ander bandleden zijn ook al over de veertig, met uitzondering van onze drummer. Ik heb toch wel de indruk dat jongere bandjes interessanter gevonden worden, omdat ze nog jong zijn en daarom een kans moeten krijgen. We worden vaak toch niet gekozen voor festivals en dergelijke. Ook maken we natuurlijk hele andere muziek die duidelijk geïnspireerd is door de jaren tachtig. Misschien dat dat ook een rol speelt. Dat men denkt 'dit hebben we al gehoord' en 'dit kennen we al'. Maar we zijn geen pure gitaarrockband, want we hebben er ook toetsen bij. Dat zie je tegenwoordig niet meer zo gek vaak. Uiteindelijk maken wij niet de muziek die je nu in de Top 40 hoort. Ik probeer wel een beetje moderne invloeden te gebruiken. Gelukkig werken we samen met een producer die daar ook bij helpt, om het wat meer naar deze tijd te trekken door effecten toe te voegen en losse toetsenloops. Wat me ook opvalt is dat je tegenwoordig nog weinig hoort in de Top 40 aan échte bands. Ja, Coldplay en Kensington dan misschien, maar verder zijn het veel soloartiesten en artiest X featuring artiest Y. Bij die artiesten vraag ik me dan af of die over twintig, dertig jaar ook nog gedraaid zullen worden, zoals nu nog wel gebeurd met artiesten uit de jaren tachtig. Daarbij is het van belang dat je de juiste mensen kent en dat er een gunfactor is. Daar ontbreekt het nog wel eens aan, terwijl ik wel heel graag wil. Als ik bijvoorbeeld een opname maak, dan moet het ook fatsoenlijk gebeuren. In een fatsoenlijke studio en alles moet goed zijn, het artwork, noem maar op. Het moet deugen en ik moet er volledig achter staan. Gelukkig blijkt uit de reviews en uit de reacties van mensen dat het ook goed is. Maar ondanks dat, lukt het allemaal nog niet helemaal zoals ik zou willen. We hebben niet zoveel optredens. Dat vind ik toch wel jammer."

"Ik ben in de herfst van 2016 met Blueminded begonnen. Ik weet ook dat er maar weinig bands zijn die het lukt om binnen een jaar heel groot te worden. Je moet ook geduld hebben. De vraag is dan wel 'hoe lang blijf je het volhouden'? Ik heb ook weleens gedacht om een plugger in te huren, maar dat kost een hoop geld. En doen ze wat ze zeggen? Dat kun je toch moeilijk checken. Hoeveel geld moet je er dan in pompen? Ik moet er zelf voor werken en ik wil natuurlijk ook een keer op vakantie. Als je echt wil doorbreken moet je denk ik wel op de grote landelijke zenders gedraaid worden. Dan word je automatisch ook interessanter voor festivals. Het is een soort wisselwerking en het is lastig want je bent één van de honderd die ook een eigen plaatje heeft gemaakt daarmee in de rij staat. Wat dat betreft, moet je op het goeie moment de juiste mensen tegen komen."

We zijn altijd op zoek naar Limburgse muzikanten, bands of mensen die iets betekenen voor de Limburgse muziekscene. Lijkt het je leuk om geïnterviewd te worden voor onze rubriek?

Stuur dan een e-mail aan josephine@3voor12limburg.nl onder vermelding van 'Aanmelding 10 Vragen Met...'