Na een wat moeizame start kwam Waylon los, en toonde zich de rasartiest die hij is. Wat verwacht je van een avondje Waylon? Stuk voor stuk topnummers die vanaf het eerste moment van het podium spatten natuurlijk, maar welke artiest speelt dat klaar? Bij Waylon zaten bij de eerste nummers die hij liet horen nog wat teveel brave radio 2 muziek. Maar dat duurde gelukkig niet lang. Al snel brak de band die nummers aan waarvan ik vind: ja, deze man kan het echt: nummers verzamelen en vertolken die dat ondefinieerbare hebben dat ze op dat hogere plan brengen.

Hoe druk je het uit? Waylon vertelde het zelf misschien wel het beste: zo'n nummer waarvan je zegt: "ik zou mijn been geven voor alleen al een couplet."

Waar iedereen stiekem benieuwd naar was: zou hij nog iets zeggen over zijn samenwerking met Ilse DeLange? Hij leek zelf überhaupt nog een beetje te dubben, zat hardop wat te denken aan het begin van de avond: "Wat ga je zeggen?" Hij besluit dat het hem wel zal invallen als het uitkomt. En er komt inderdaad wel wat uit: regelmatig vertelt hij bij een liedje wat de achtergrond ervan is.

Maar de naam "Ilse" valt niet. Maar iedereen weet waar hij het over heeft als hij terugkijkt op het afgelopen jaar en zegt: "Het is een mooi jaar geweest. [pauze en dan wat schuchter:] Nou, dan hebben we het daar over gehad." 

Wat bij Waylon voorop staat is de muziek, en dat die top is behoeft geen uitleg als je ziet hoe vol Grenswerk gelopen is, met een zeer divers publiek. Jong en oud, man en vrouw, liefhebber van pop, rock of country, Waylon weet ze te boeien.

Zijn er nog verbeterpunten aan te geven? Wel, ik heb er een, en die is voor het publiek. Ietsje respectvoller mag wel. Hier gebeurde soms echt iets op het podium, met emotionele zeggingskracht. Daar ga je niet doorheen praten.

En eentje, toch voor Waylon zelf, over de opbouw van de show: het is erg verwarrend als het publiek in de veronderstelling wordt gebracht dat de show is afgelopen, en er daarna een reprise volgt die langer (!) is dan de hele show die we daarvoor hebben gezien. Nou ja, het levert wel het gevoel op dat we waar voor ons geld hebben gekregen.

Voor de rest: Waylon heeft er een fan bij. Ik vreesde commerciële, overgeproduceerde country en kreeg een all round rockband met vrij regelmatig songs die die magische touch hebben. Qua performance bereikt hij het publiek met zijn bijzondere soulvolle stem. En zeer charmant was een intermezzo waarin hij een improvisatierondje covers deed. Speelde voor de vuist weg onder andere "Pretty Woman" van Roy Orbison, "Folsom Prison Blues" van Johnny Cash en "I was made for loving you baby" van KISS, die laatste in een heel aparte driekwartsmaatversie.

Zowel Grenswerk als Waylon hebben een strijd te voeren: ze staan voor een nieuw begin en halen alles uit de kast om zichzelf op de kaart te zetten. Beide hebben deze avond die strijd gewonnen!