De Berlijnse muur valt in Venlo op grootse wijze

Vijfentwintig jaar na ‘Die Wende’

Jörg de Groot ,

Negen november 1989 was de dag dat toenmalig Oost-Duitsland zich bevrijdde van het communistische regime wat daar sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog was ingevoerd. De muur viel. In alle opzichten. Vijfentwintig jaar na dato is in Venlo een reeks evenementen georganiseerd om de val van de Berlijnse muur te herdenken in culturele en muzikale zin om vervolgens af te sluiten met een integrale uitvoering van Pink Floyd’s The Wall uit 1979. En hoe.

Zaterdag 8 en 9 november staat The Pink Floyd Sound met een reeks gasten op de bühne van het recent geopende Poppodium Grenswerk om Roger Water’s live uitvoering uit 1990 nog eens over te doen. Kleinschalig maar groots. Coverband, ja het is toch echt zo, The Pink Floyd Sound uit Roggel en omstreken is naast Roger Waters een van de weinige acts die het muzikale erfgoed van Pink Floyd nog ten gehore brengt.  

Als immens populair album uit het oevre van Pink Floyd, is The Wall nog steeds een iconische keuze om de val van de muur te herdenken. Gaat het op het voor Roger Waters autobiografische, The Wall over diens isolement binnen de maatschappij, zo werden de bewoners van de voormalige DDR op een andere, zeer ingrijpende, manier geisoleerd.

Het is voor artistiek leider Bram Jacobs, The Pink Floyd Sound en alle betrokkenen een hele klus geweest om een dergelijke productie op te zetten maar er is vast heel erg kort nagedacht over hoe dat er zou moeten uitzien: zoals Waters dat deed in Berlijn (en later over de gehele wereld op een iets meer bescheiden manier). Hoe past dat dan allemaal in Grenswerk? Geen probleem: op schaal maar dat maakt het niet minder indrukwekkend en intens.  

Gedurende de uitvoering wordt de muur opgebouwd. De muzikanten laten zich er niet door afleiden en voor het publiek is het een groot spektakel: mooie visuals gecombineerd met de klanken van deze klassieker. Naast The Pink Floyd Sound’s gitarist Len David nemen gastzangers Chris Verheijen (GRAEF, Christopher Green), Roel Peijs (Rebzjie) en Jasper Hesselink (No Man’s Valley) de microfoon ter hand. Van volksmennen tot comfortabel zitten bij schemerlicht, het acteren gaat de heren gastzangers zichtbaar goed af in deze rockopera. Een andere grootse rol is weggelegd voor het dameskoor op het balkon.

Muzikaal valt er sowieso niet zoveel af te dingen: de klassieker wordt gespeeld zoals het hoort, misschien een purist die dat zal betwisten. Het incidenteel zweven van het drumritme valt in het niet bij de gehele uitvoering en die maakt buitengewoon veel indruk. Daarbij natuurlijk ondersteund door de van Pink Floyd (Sound) bekende projecties. Originele visuals worden afgewisseld door lokaal beeldmateriaal en hiermee wordt vanavond nogmaals bewezen dat dit een vak apart is. Het is een verrijking van de muziek. Dat was het al maar vooral de lokale 'tint' maakt het herkenbaar, bijna tastbaar.

Tot slot valt de muur en lijkt het gedaan te zijn. Nee dus. Ineens staat de band en cast midden in de zaal. Akoestisch. Tot grote vreugde van aanwezigen. Daarna is het nog niet gedaan en wordt er na een korte afkondiging uitgenodigd om mee te gaan naar de symbolische muur op de Markt in Venlo. De tocht vindt plaats in stijl: de band wordt vervoerd in Trabbies, jawel de oude vertrouwde trabant, hét symbool van het vervoer in Oost-Duitsland. En aangekomen op de Markt worden er onder toeziend oog van het toegestroomde publiek nog twee nummers gespeeld. Op verzoek van Len David scandeert een aantal toeschouwers een verzoeknummer en met 'Wish You Were Here', onder enig lachend protest van David aangezien de titel haaks op het thema van de avond staat, wordt deze avond afgesloten.

Een hell of a job voor regisseur, band en gastartiesten en mensen achter de coulissen. Een hell of a job voor de organisatie van alle activiteiten omtrent de herdenking van de val van “de Berlijnse muur” in Venlo. Limburg kan trots zijn op deze hell of a job: gewoonweg klasse!