Wanneer Tasered aftrapt staan er ongeveer een man of honderd in de zaal en de vraag rijst waar alle metalheads zijn. Is het de economische crisis die iedereen thuishoudt, de line-up die op zich niet slecht is of de net iets te dure entreetickets. In ieder geval wanneer het jonge Tasered begint, wordt er luidkeels gekletst en is de aandacht voor de band miniem. Deze vijfkoppige band met als frontvrouw de gruntende maar lieflijke Kari, brengt melodische metal die geïnspireerd is door bands als Trivium, Killswitch Engage maar waar ook de melodieën van In This Moment en Arch Enemy zijn terug te horen. De grooves zijn aardig maar de solo’s zijn behoorlijk slecht vandaar wellicht dat op bepaalde momenten het geluid ook even wordt teruggedraaid. De zangeres spoort aan tot moshen maar het beperkt zich tot maar een man of tien.

 

Een leuke opwarmer voor Carach Angren, met leden uit Brunssum, Heerlen en Eindhoven geldt als een van de belangrijkste symfonische black-metal bands van Nederland. De Limburgers staan bekend om hun eigen, filmische stijl, in de zin van dat je het idee krijgt dat je zelf aanwezig bent bij het horrorverhaal. Er wordt veel gebruik gemaakt van orchestrale arrangementen die jammer genoeg uit een synthesizer worden getoverd in plaats van een compleet strijkorkest. De ietwat vreemde band line-up bestaat slechts uit een keyboardspeler, een drummer en een zanger/gitarist. Daarmee weet de band een geweld neer te zetten waar menig (bekende) band vijf bandleden voor moet inzetten. Furieus worden de donkere teksten, die uit de diepste krochten lijken te komen, de zaal in geslingerd. Toch schuilen er achter deze songs lieflijke melodieën met songtitels waarmee een interessant Galgje-spel kan worden gespeeld. Zo nu en dan kan er meegesprongen worden in plaats van vijf maal per seconde te headbangen. Na een uur worden de doden weer met rust gelaten en wordt het podium, nu over de gehele breedte, omgebouwd voor onze Belgische buren van Diablo BLVD.

Deze heren kun je vergelijken met het Nederlandse ZEUS. In beiden is de frontman ook een gerenommeerd cabaretier en houden ze van de stevige kant van de muziekwereld. De Volbeat-achtige rock met stoner-/metal- en zelfs enkele hardcore invloeden komt live strak uit de verf. Frontman Alex weet het publiek entertainen met grappen en grollen tussen de nummers door en de bandleden maken gebruik van het gehele podium om hun kunsten te tonen. Naast een aantal nieuwe nummers van het aankomende album worden er voornamelijk songs gespeeld van ‘Builders of Empires’. Meeschreeuwmuziek is het met een grote pot bier in de hand maar verder niet levensveranderend. Erg gepolijst maar wel pakkend en krachtig.