Raymond van het Groenewoud nog lang niet versleten

Humor en kwaliteit voeren de boventoon

Tekst: Roger Smeets, Foto's: Bianca Stommel ,

Vrijdag 28 november stond het Belgische icoon Raymond van het Groenewoud op de planken in Volt. Hij bracht een mooie samenvatting van veertig jaar muziek uit zijn uitgebreide repertoire. Southern Sunrise verzorgde het voorprogramma.

Een mooie gelegenheid voor de Venlose band om een wat ouder publiek dan normaal van hun muziek te laten genieten. Het werd een verrassende, muzikale avond. Met een flinke dosis humor.

Voor de gelegenheid heeft de Venlose band Southern Sunrise Max Keltjens meegenomen. Hij speelt steel gitaar. Ze hebben een half uur om de veertigplussers in Sittard voor zich te winnen.

De toeschouwers gaan er eens rustig voor staan. De bluesy country nummers liggen erg prettig in het gehoor. De mooie stem van Shonagh MacLeod past daar perfect bij. Ze weten de aandacht van het grootste deel van de zaal vast te houden. Dat is altijd moeilijk als je het voorprogramma verzorgt. De kracht zit hem in de mooie luisterliedjes van het vijftal. En de muzikaliteit van de band. Toetsenist Remco Gerritsen doet tussendoor nog een grappig dansje. Een erg fijn begin van de avond. Een band met toekomst en talent!

De grote zaal van Volt stroomt langzaam vol als het tegen tien uur tijd is voor de hoofdact van vandaag: Raymond van het Groenewoud. De man had zijn grootste hits in de jaren tachtig. Hij wordt volgend jaar op Valentijnsdag 65 jaar. Met pensioen gaat hij niet, en dat is goed nieuws voor de lage landen.

Zijn begeleidingsband, met zoon Leander in de gelederen, zet het intro in. De inmiddels grijze tekstdichter komt het podium op. De gitaar wordt omgehangen en "Ontevreden" wordt ingezet.

Humoristisch en vol zelfspot. Jezelf niet altijd serieus nemen is de boodschap. Zijn teksten zijn nog steeds actueel en relevant. Het leven en de liefde worden bezongen.

Zijn gitaarspel is subliem. Gevoelig worden de zes snaren van de Fender bespeeld. Met "Maria" komt de eerste grote hit voorbij. Sittard zingt uit volle borst het refrein mee. Raymond lacht tevreden.

Hij vertelt verhalen tussendoor, maakt verschillende grapjes en hangt ook de clown uit. Het is mooi om te zien dat een artiest na zoveel optredens nog steeds kan genieten van het applaus en de waardering.

Bij de rustige nummers waarbij de tekst het belangrijkste is kun je soms een speld horen vallen. Er wordt vol aandacht geluisterd naar de man. Respect voor de artiest onder het genot van een drankje. Volt lijkt af en toe op een theater zonder stoelen.

Tijdens de vertolking van "Gelukkig Zijn" wordt de stilte verstoord door één van de aanwezigen die een biertje teveel op heeft. Van het Groenewoud laat zich daardoor nauwelijk afleiden. Sterker nog, de man wordt even op zijn plaats gezet in de afsluitende zin van het nummer. "Het zou ons gelukkig maken als sommige mensen nu op een andere planeet zouden vertoeven". Wel gezongen met een brede glimlach op zijn gezicht. Hij krijgt een daverend applaus.

Na bijna anderhalf uur komt er met "Meisjes" een einde aan de show. Uiteraard trakteert hij Sittard nog op een toegift. Een hele korte, aangepaste versie van "Liefde voor muziek", waarin de clown doet alsof hij de tekst niet meer weet.

Het gevoelige "Aan de Meet" zorgt nog één keer voor een stille zaal. Dan volgt een lang en welverdiend applaus.

Raymond van het Groenewoud bewijst dat hij nog lang niet versleten is. Het siert de man dat hij zich nog steeds volledig geeft aan zijn publiek. Dat doet hij met passie en plezier. En met een grote dosis humor. Een topper, die we ook aan deze kant van de grens moeten koesteren.