Deathisfaction heeft de eervolle taak om de traditionele metalmiddag op de zaterdag te mogen openen op Prilpop. Wat mij als eerste opvalt is de goede zanger van deze band, hij heeft echt een metalstrot en doet mij denken aan de oude At The Gates. Deathisfaction speelt echte trash met melodische invloeden die mij doen herinneren aan Megadeth en de Gothenburg metal scene. Ondanks dat de bassist flink met zijn matje zwaait, is de podiumpresentatie nogal matjes. Dit kan aan de lege zaal liggen maar daar moet je als band lak aan hebben en wel dusdanig dat de twee of drie mensen die er staan compleet weggevaagd worden. Ik zou zeggen prima band die qua originaliteit en podiumpresentatie nog wel aan een eigen smoel moet gaan werken. Wat mij betreft mag er wat meer melodie in de nummers, want deze stukken in de nummers zijn echt goed! Coert Bouten

Daarna is het de beurt aan Stranded, geen metal maar hardcore/punk met een flinke knipoog naar de jaren '80. Nummers als 'Rightwing Sluts' en 'Liberal Bash' doen denken aan de politieke punk van Dead Kennedys in het bovengenoemde decennium. Stranded begint de set met een paar retesnelle, korte nummers die typerend zijn voor dit genre. De zanger heeft een goede strot en de vaart zit er goed in. Na een drietal nummers valt het stil en wordt er wat gepraat, deze ongemakkelijke stiltes herhalen zich nadat de set vordert vaker. Aan de podiumpresentatie mag dus nog gewerkt worden. Ook was de drum vaak erg rommelig. Pluspunt was wel dat juist de drummer met zijn energie de band dreef en tegen het einde toe ook leuk reageerde op wat geroep uit de zaal. Joop Pauwels

Tussen de snoeiharde metal-middag door is er in de tent van Walhalla een totaal andere artiest te bewonderen, de uit het Verenigd Koninkrijk afkomstige James Kirby. De zon schijnt lekker, de drankjes zijn koud: de ideale omstandigheden voor een singer-songwriter om er iets moois van te maken. James Kirby vermaakt het publiek met frisse liedjes die goed in elkaar zitten. Met een kleine toevoeging in de vorm van een basspedaaltje waar Kirby het ritme op meestampt, krijgen de liedjes in tegenstelling tot vele andere songwriters meer body, heel slim gedaan. Ideaal om de dag te beginnen, als je je zelf niet in de zaal wilt bevinden tussen alle metal bands door! Micky Bouten

Voor veel mensen op het festival was het een grote verrassing toen bleek dat Sjors En De Plekskes Wors niemand anders waren dan de in 2005 ter ziele gegane Sevenumse skaband Shoarmageddon. Na negen jaar vonden de bandleden het tijd om voor reünie en waar kon dit beter dan op Prilpop, waar de band tien jaar geleden het festival afsloot. De zaal zat tot aan de nok toe vol, veel bezoekers die de het orkestje in 2004 ook al hadden gezien, maar ook veel jonge bezoekers die benieuwd waren waarom iedereen zo enthousiast was. Naar eigen zeggen waren de bandleden ook best zenuwachtig voor de show, maar op het podium valt daar weinig van te merken, vanaf het eerste nummer is het feest. Bekende ska-klassiekers als 'Rat Race' van de Specials en The Toasters’ 'Two Tone Army' passeren, afgewisseld met een beetje eigen werk, de revue. Er zijn stagedives, er werd gecrowdsurfd en de zanger loopt tijdens een instrumentaal nummer gewoon even doodleuk naar de bar om bier te halen voor zijn bandmaten Moet allemaal kunnen! Overigens had de band ook net voordat ze er in 2005 de brui een hoop t-shirts laten drukken die nooit verkocht zijn. Vandaag werden ze bij de bar verkocht of weggegeven, iedereen kon er namelijk voor geven wat hij wilde, en de volledige opbrengst ging naar het goede doel. Het was technisch niet altijd even strak of goed, maar dat mocht de pret absoluut niet drukken, vooral toen het orgel tegen het einde aan kapot ging en klonk als de tonen van de vogeltjesdans, zorgt dat alleen maar voor lachsalvo’s en nog meer feest! Shoarmageddon, doe dit vaker en welkom terug! Joop Pauwels