Transpunk eenmalig herenigd

Interview: “Verwacht geen entertainers in de klassieke zin.”

Jörg de Groot ,

Transpunk was in de jaren ‘90 een grote belofte. Het kwintet creëerde een nieuwe, ‘on-Nederlandse’, sound door grunge, metal en industrial te mixen. Een opvallende demo, een platencontract, winnaars van Nu Of Nooit 1995 spelen op de Grote Prijs van Nederland, een goed ontvangen debuut Champagne Pigs, spelen op Pinkpop, Dynamo Open Air en Noorderslag, diverse popprijzen: een jongensdroom komt uit. En succes lijkt een vast onderdeel te zijn geworden van de road to fame.

Eind jaren negentig vindt er een kentering plaats. Tweede plaat Jazz Monster verschijnt na enige vertraging en er breekt een periode van luwte aan waarin de mannen hun muzikale toekomst overdenken. Het nieuwe millennium begint met het vertrek van zanger Kai Kirch en in 2001 zien we de laatste cd verschijnen: Transpunk Live @ Club Lek, een live opname van een optreden bij VPRO’s Club Lek in 1999. Niet lang daarna werd het erg stil. 

En dan valt er in oktober 2013 een bijna onopvallend berichtje ‘dat Transpunk eenmalig zal spelen’ in de mailbox van onze redactie. SMS’jes volgen: ’Heb je gehoord dat Transpunk een eenmalige show gaat doen in Vaals? VET!’. En ook op internet ontstaat een buzz. De aankondiging lijkt bij velen een kroon op de dag te zijn. Genoeg reden voor 3voor12 om te bellen met René Savelsberg, gitarist en een van de twee zangers.

Transpunk is terug na 12 jaar. Een verrassing voor velen en waarschijnlijk ook voor jullie? “Een paar maanden geleden is het idee ontstaan. We hadden elkaar al een tijdje niet meer gezien en ik weet niet eens meer hoe het kwam maar het initiatief kwam van Kai uit terwijl hij destijds door persoonlijke omstandigheden de band heeft moeten verlaten. Tijdens het contact via social media vroegen we ons af waarom we niet nog eens zouden spelen of in ieder geval elkaar nog eens zien en een pintje drinken. Van daaruit is het ontstaan en na enthousiaste mails over en weer zijn we gaan repeteren. Natuurlijk met het idee dat het niet meer zoals twaalf jaar geleden was maar het toenmalige gevoel was er nog steeds. De kwaliteit bleek er ook nog in te zitten. Je vergeet natuurlijk na twaalf jaar nog wel eens wat maar het ging eigenlijk heel erg goed. Vandaar hebben we besloten om daar nog eens iets mee te gaan doen, te gaan optreden.” “Ineens kwam de brommerrace om de hoek. De organisator is een bekende van ons en vroeg of wij zin hadden om op te treden. We vonden dat een beetje vroeg maar toen schoot Jan (Sluijsmans, bassist, red.) te binnen dat we in 1993, precies twintig jaar geleden, in de latere bezetting de eerste noten hebben gespeeld. Eerst als een jam tijdens een soort open podium. Toen ontstond het idee om deze soort muziek te gaan maken. De rest van het verhaal is bekend.” 

Het gevoel van toen is weer helemaal terug zoals je aangeeft. “Ja, je probeert het gewoon. Het idee komt: Laten we nog een keer iets doen. In gedachten beperkt het zich tot je spullen bij elkaar pakken en nog eens repeteren op zaterdag. Maar we zien wel wat eruit komt. Je gaat er niet vanuit dat het net zo is als toen. Laatst speelden we ‘Fistfuck Hotel’. Als dat nog steeds zo compromisloos is en als dat nog  steeds zo goed gaat en knalt als toen dan sta je te kijken. Dan verschijnt er een grote grijns op je gezicht. Dan denk je van: “Ja, dat is het toch wel.”.

Hoe bekijk je Transpunk anno 2013? “Je ontwikkelt je natuurlijk verder. Muziek is toch een rode draad in je leven als muzikant. Je wordt ouder en je verlegt je prioriteiten maar dat je muziek zo tijdloos is, dat had ik ook niet gedacht. Het is muziek uit ‘96 en we zijn 17 jaar verder. Deze muziek kan nog steeds. Je merkt ook aan de reacties die je krijgt dat veel mensen het echt goed vonden. Nu hebben we besloten om het nog een keer te brengen. Ik weet ook niet hoe dat gaat. Transpunk van toen ging voor het brengen van kwaliteit en er werd strak gespeeld en we zullen zien of dat nog kan. Het is niet alleen de kwaliteit van het optreden maar ook wat er van het gezelschap uitgaat. Dat is gewoon niet veranderd en ik hoop dat het nog steeds zo overkomt als toen. Het is voor ons meer een soort reünie, net zoals je dat op school doet. Dat willen we gewoon delen met fans van toen.” De gig op 1 november aanstaande in Fraiche wordt aangekondigd als eenmalig. Hoe eenmalig is dat? ”Voorlopig is dat eenmalig en als het bevalt dan zullen we daar iets mee gaan doen. Als je het alleen bij de nummers van toen laat dan is het meer een soort revivalbandje. Dan zullen we meer een toekomst van nieuwe nummers schrijven. Hoe dat dan uitpakt, dat is dan een ander verhaal, dat weet ik niet.” 

Tot slot: wat kan de bezoeker verwachten op 1 november? “Er is geen verrassing. Het is gewoon compromisloos, gewoon Transpunk zoals het twaalf, eigenlijk 14 jaar geleden was. De show is onveranderd en ik hoop dat er dezelfde charme, dynamiek en power vanuit gaat, de trademarks van Transpunk. De bezoeker kan verwachten dat we flink ons best doen wordt om dat weer te geven wat destijds ook was. Dan is het aan de luisteraar, de bezoeker of hij dat net zo oppikt als toen. Er is ook een generatie bijgekomen. Ik ben benieuwd wat de jongere mensen doen met deze muziek in een tijd van house en electro.” “Als je ons nog nooit gezien hebt, verwacht dan een show omgeven van sferen, een filmisch karakter van muziek en geluid. Je zult veel rook zien en uitspattingen meemaken. Verwacht geen entertainers in de klassieke zin.” 

Transpunk speelt op 1 november op de pre-party van het 6 Sjtond Festival in Fraîche, Vaals.