Mister Van Horne Pop stopt na 25 jaar

Het muzikale bloed kruipt waar het niet gaan kan

Jörg de Groot ,

Jan Leenders startte 25 jaar geleden vanuit een vraag van twee jonge muzikale scholieren Van Horne Pop. Niet in de hoedanigheid zoals we het aan de Philips van Horne Scholengemeenschap verbonden muziekevenement heden ten dage kennen. Vanuit de aula uitgegroeid tot een spektakel van formaat in de Weerter poptempel de Bosuil. Wij spraken met Mister Van Horne Pop himself.

Weert kent een aantal scholengemeenschappen waaronder de Philips van Horne SG, een school voor VMBO, Havo en VWO. Er is echter meer te beleven dan alleen blokken. Muziek staat al jaren hoog op de agenda en dat manifesteert zich jaarlijks in het muziekspektakel Van Horne Pop. Grote drijfveer achter dit geheel is Jan Leenders, docent aardrijkskunde.

Organisator, geestelijk vader, stimulator, drijfveer. Hoe kunnen we je rol noemen? "De anderen zeggen Mister Van Horne Pop maar dat vind ik eigenlijk teveel eer. Ik ben gewoon organisator en initiator van Van Horne Pop vijfentwintig jaar geleden." Dat doe je de laatste jaren niet meer actief? "Nou, weet je, zijdelings. Ik verzorg nu meer de PR van Van Horne Pop. Ik heb het vijftien jaar actief gedaan, actief in de beste zin van het woord. Alles in een: ronselen, organiseren, voorgesprekken, de line-up bepalen, programmaboekjes maken, presenteren. Vooral zorgen dat we met een paar collega's op tijd alles klaar hadden staan achter het podium, enfin, alles wat erbij komt kijken. Die eerste vijftien jaren vond het evenement plaats in de aula van de school. Alcohol-vrij van meet af aan. Tenminste, dat denken wij (lacht)."

Is het evenement vijfentwintig jaar geleden geboren uit een soort van idealisme?
"Nou, ik hou gewoon van muziek. Ik heb in een grijs verleden wat gedrumd maar dat mag geen naam hebben. Al ben ik wel trots op het feit dat ik gedrumd heb in de tweede klas van de middelbare school met de latere zanger/gitarist van Partner en producer van onder andere Doe Maar en Toontje Lager: Erwin Musper. Ook bekend van de Wisseloord Studio's. Hij heeft in Amerika onder andere Van Halen 'onder handen' genomen. En daar heb ik als broekie van 14, 15 jaar mee in een bandje gespeeld. We speelden Elvis, Cliff Richard, dat soort werk. O, en Rob de Nijs, Ritme Van De Regen. Maar goed, ik ben niet doorgegaan." 
"In de jaren '80 hadden wij activiteitendagen (op school, red.) met heel veel ludieke sporten, van de brugklas tot en met de eindexamenklassen. 's Ochtends sporten en 's middags de afsluiter met muziek met meestal een landelijke band. In die tijd kwamen de Playback Show en later de Soundmix Show va Henny Huisman op. Toen dachten we "Soundmix" en kwamen Franck van der Heijden en Rogier van Wegberg kwamen naar onze commissie toe en gaven aan wel te willen spelen want we hebben een bandje. Die hebben toen ook gespeeld. Dat hebben ze een of twee keer gedaan en toen dachten we dat er eigenlijk veel meer bands moesten zijn op school. Dat was dan ook de reden dat we in 1988 voor de eerste keer Van Horne Pop hebben georganiseerd." Was dat meteen met live muziek? "Ik geloof dat een enkeling playbackte maar voor de rest live en dan vooral metal. Heavy metal. Stevig in ieder geval. We hebben trouwens de eerste tien jaar behoorlijk veel metal gehad. Dat was in de aula met elk jaar rond de tien, twaalf bands. In 1998 hebben we tien jaar Van Horne Pop gevierd met Texan Tail als uitsmijter. Daarvan is ook een cd gemaakt met bands die de afgelopen jaren gespeeld hadden waaronder coverbands MeadoW, Guarantee, Out Of Control en eerdere afsluiter Texan Tail. Het is een mooie cd geworden, zeker voor die tijd. Ik heb 'm recent nog eens teruggeluisterd."

 

Vijfentwintig jaar is een lange tijd. Je hebt het stokje na tien jaar overgedragen maar bent toch min of meer betrokken gebleven. "Klopt. Na de eerste tien jaar vond ik het een mooi moment voor mij om te stoppen. Bert van Dijk (docent lichamelijke opvoeding, red.) had mij de jaren daarvoor al geholpen want het evenement werd steeds omvangrijker en die heeft het toen van mij overgenomen. Hij gaf aan een nieuwe dimensie toe te willen voegen en gaf aan met de Weerter poptempel De Bosuil te gaan praten om te kijken wat er voor het festival mogelijk was. Tien jaar geleden is dus het moment geweest dat we naar De Bosuil zijn verhuisd. Bert heeft het daarna nog vijf jaar gedaan, tot 2008. Dat was de twintigste editie met twee muziekavonden. Vrijdag's de bands van school en op zaterdag reünie bands, allemaal oud-leerlingen. Dat is vastgelegd in beeld en geluid en daar is later een hele mooie DVD van gemaakt. De laatste vijf jaar hebben leerlingen, elk jaar wisselend, en twee vaste docenten Emmy Nellen en George Sonderkamp, een werkgroep gevormd en het stokje overgenomen. Mij is gevraagd of ik voor deze jubileum editie (25 jaar, red.) wilde adviseren omdat ik ook de twintigste editie (mede) heb georganiseerd. Ik heb de eerste vergadering bezocht en voordat ik het wist zat ik vol in de organisatie." Als erelid of ere-voorzitter? "Nee, ik ben geen voorzitter hoor maar Bert (van Dijk, red.) en ik zijn wel twee belangrijke leden met ervaring in deze werkgroep. Bert van Dijk werkt nog steeds mee maar dan op de achtergrond? "Ja, Bert is ook, net als ik in de schaduw bezig. Bij de twintigste editie heeft hij zich teruggetrokken. Maar deze editie doet hij ook mee. Met name alles wat op het podium gebeurt wordt door hem gecoördineerd. Het is dan ook vanavond een beetje ons feestje eigenlijk. Voor mij het laatste want ik op 28 juni (2013, red.), neem ik na 41 jaar in het onderwijsvak afscheid. Als aardrijkskunde leraar maar daarnaast, en dat is leuk, allerlei dingen organiseren binnen de school. Dat maakt het leuk en dan hou je het ook vol." 

Muziek in het onderwijs neemt een belangrijke plaats in. Gestimuleerd door onder andere oud-muziekdocent Frans van der Heijden. Heeft dat volgens jou het jaarlijkse festival beïnvloed? "Van der Heijden heeft een heel belangrijke rol gespeeld. Vanaf 1968 was hij leraar bij ons. Hij hield van musicals en hij was schrijver van een muziekmethode, "Muziek Op Maat". Hij bracht het fenomeen musicals bij ons naar binnen. In 1973 de eerste en in 1976 bij de opening van de nieuwe school de tweede. Dat ging maar door en door. Maar hij heeft een beetje de toon gezet, nog voordat Van Horne Pop bestond. In feite was hij, op het gebied van muziek was hij de grondlegger. Naast de musicals hebben we een muziekgala, 29 jaar inmiddels en de jongste telg in de muziekloot is Van Horne Unplugged, die gaat nu naar de zevende editie toe. En wat zie je nou: Unplugged, het Gala en Van Horne Pop, die bevruchten elkaar. Je ziet leerlingen dan ook regelmatig op de diverse muziekactiviteiten optreden."

Muziek is een uitlaatklep. In de begintijd was muziek aanwezig maar er was niet veel invloed van tv, radio en social media. Tegenwoordig is de wereld een stuk kleiner. Als je terugkijkt op die periode wat is je bijgebleven? "Daar kunnen we nog heel lang over praten. Het enthousiasme van de deelnemers. De spanning voordat ze het podium op gaan want het is voor velen een eerste podiumervaring. Het publiek wat helemaal uit zijn dak gaat. Zelf ook nog een keer het organiseren. De toenemende kwaliteit. In de eerste tien jaar was het van het krachtige werk met af en toe Toto ertussen. Je ziet steeds meer muziekschool leerlingen bandjes vormen. Conservatorium-achtige types. En dan de diverse anekdotes. Iemand die op de tiende editie tijdens het 'moshen' een tand verloor waarna de vloer vrijgemaakt moest worden om de tand te zoeken en te vinden. Tandarts Pauwen was toevallig aanwezig, de tand werd teruggeplaatst en hersteld. Die jongen heeft zijn tand nog. Dat bijvoorbeeld. Tijdens de twintigste editie stond ik in het publiek te kijken en luisteren. De band die optrad had vooraf al aangekondigd te gaan zwaaien met een microfoon. De geluidsman had al gewaarschuwd de microfoon goed vast te tapen. Tijdens de act vloog de microfoon los en als projectiel de zaal in. En uitgerekend tegen het hoofd van de oprichter van Van Horne Pop aan (lacht). Er stonden zeshonderd mensen in de zaal en ik kreeg 'm op mijn kop. Even out en na een uur stond ik er weer. Maar dat blijft me dus bij. En als je me vraagt hoe kijk je helemaal terug? Dan is het toch wel trots." 

Een flink aantal oud-leerlingen is verder gegaan met muziek, sommigen niet onverdienstelijk. Wat doet dat met je? "Als ik dat soort mensen zie die er hun beroep van hebben gemaakt maar ook mensen die nog steeds spelen vind ik net zo leuk, het hoeft geen beroepsmusicus te zijn. Dan ga ik af en toe nog eens kijken. En dan de beroepsmusici. Als ik dan hoor dat Franck van der Heijden (o.a. gitaar, sessie muzikant, arrangeur Night Of The Proms, producent red.) tot zijn dertigste op een houtje moest bijten, hij had heel weinig geld. Rogier van Wegberg (basgitaar, Night of the Proms, en o.a. sessie muzikant) ook niet. En dan hebben ze naast kwaliteit ineens ook geluk en dan zijn ze er. Daar ben ik trots op, op mensen die je muzikaal hebt zien opgroeien. Het is leuk." 

Wat wil je de nieuwe generatie muzikanten meegeven? "Blijf enthousiast, blijf repeteren en oefenen, je mag er af en toe ook een nootje naast zitten. Doe het ook samen. Vermijd, dat klinkt misschien een beetje vaderlijk, het ego karakter te vermijden. Blijf (met je band) jezelf en ga niet zweven. Blijf muziek maken enmet je beide benen op de grond staan." 

Tot slot: Op 28 juli 2013 neem je afscheid van het onderwijsvak. De 25e editie is dan ook de laatste keer Van Horne Pop als mede-organisator. "Ja, de cirkel is rond. In mijn laatste jaar dit mogen meemaken is mooi." Maar het leven stopt niet. Wat ga je doen? "Nee, het stopt niet, ik ga reizen en fietsen, twee hobby's van me. Ik ga mijn LP verzameling ordenen. Een hoop te doen. En ik ga opletten dat ik me niet teveel ga storten op allerlei commissies, verenigingen en dergelijke. Ik ga eerst een heel jaar rustig aan doen. En volgend jaar kom ik gewoon kijken naar Van Horne Pop!"