In 2012 kondigde Colossa aan dat bassist Bas Braam het trio zou verlaten en dat er gezocht werd naar opvolging. Later bleek dat niet alleen een nieuwe bassist gevonden was, Joost Peeters, maar dat er ook een tweede gitarist werd toegevoegd: Dennis Peters. Geen tijd te verliezen, mouwen opstropen en werken aan de nieuwe plaat.

Colossa heeft een hoop veranderingen tussen het full-length debuut Born To Make A Sound en de opvolger doorgemaakt. Hoe kijken jullie daar op terug?
Drummer Dennis Meentz: “We zijn ontzettend gegroeid, zowel in het aantal leden als muzikaal. Eigenlijk in alle opzichten.”

Heeft de uitbreiding in de bezetting in die groei nog een bepaalde rol gespeeld? Zanger/gitarist Remco Eijssen: “Toen we klaar waren met Born To Make A Sound en de cd een beetje uitgewerkt was en de laatste shows gespeeld waren zaten we in de oefenruimte, met zijn drieën toen nog, nummers te schrijven. Toen was al vrij snel duidelijk dat we melodie misten. Dat we wel ideeën hadden om het groter te maken, dat er interesse was om het groter te maken maar dat het simpelweg niet kon. We hebben nog gedacht aan een 'loop-pedaal' (een pedaal om live melodieën op te nemen om deze vervolgens weer live af te spelen, red.)”.

Echt letterlijk melodie toevoegen?
Eijssen vervolgt: “Ja, maar als enige gitarist was het vrijwel onmogelijk om akkoorden met melodie partijen tegelijk te brengen. We voelden de beperking van het trio. Zo kom je erachter dat je dingen live niet kunt brengen die je in de studio wel zou kunnen. Met meerdere gitaren. Daarnaast speelde vooral mee dat we muzikaal, qua inzet en hoe we dachten over bepaalde kernzaken van mekaar afdreven. Dan moet je toch verder.”

Eijssen: “Toen Dennis (Peters) afgelopen zomer nog druk was met pre-productie van de nieuwe plaat hebben we met Joost de gigs gedaan die reeds geboekt waren en de setlist met ouder werk gespeeld. Je merkt dat veel oude nummers, het meer bluesy, stoner werk, in deze samenstelling bijna niet meer werken.” 

Hoe is het schrijfproces verlopen? Peters: “Er was al een hoop demo materiaal klaar.” Eijssen: “Ik had drie of vier demo’s die redelijk klaar waren al rond gestuurd. Dennis (Peters) heeft daar toen een aanvulling op gestuurd. Toen bleek hoe het kon worden. Dat had ik niet in mijn eentje of met zijn tweeën gekund.”

De rest van de nummers hebben jullie samen geschreven? Eijssen: “Twee of drie instrumentale nummers van Dennis (Peters) hebben we aangevuld met een tweede gitaar en zang. Er waren liedjes van mij die de rest heeft aangevuld. We hebben ook een heleboel op afstand gedaan. Eentje neemt op via een iPad, de ander weer via een laptop. Iedereen kan wel iets thuis opnemen en stuurt het naar elkaar.” Peters: “Het werkt ook een stuk constructiever, althans voor mij. Je kunt er echt over nadenken. Soms moet je even gaan zitten met een riffje en dan ontdek je weer nieuwe dingen.” 

Als je de vorige plaat en EP vergelijkt met New Day Rising valt op dat het oudere werk donker en meer up-tempo is. Er is meer ruimte voor laidback nummers en melodie. Heeft dat te maken met de nieuwe samenstelling of was dat voorafgaand aan de change of seats al besloten?
Meentz: “Het was voorheen regelmatig tijdens het schrijven dat je ergens vast kwam te zitten. En als je nou dit of dat zou kunnen toevoegen dan is het nummer eigenlijk af. Dat ging vaak niet. Nu vallen meer dingen op hun plek.” Eijssen: “Typisch voorbeeld: we hadden heel veel nummers op Born To Make A Sound die echt in de studio zijn gemaakt. Maar live kwam dat nooit uit de verf. Bijvoorbeeld ‘Gotta Do It (All The Way)’, de toenmalige platenmaatschappij wilde dat als single. Het is een sterk nummer maar de beste versie staat nog altijd op de EP. Punto (onder andere Kill Ferelli, Viberider en Anneke van Giersbergen, red.) heeft de EP geproduceerd en de achtergrondzang verzorgd. Die samenzang kregen we live nooit voor elkaar. Er bleven dus een aantal nummers over die live nooit lekker uit de verf kwamen terwijl we juist live een band zijn met drive en een bepaalde kracht. Met ‘New Day Rising’ hebben we nu twaalf nummers met zijn vieren opgenomen en die worden live net zo gespeeld als op de plaat. Live is nu een feestje. Het is ook fijn dat mensen nu een show zien, met een plaat onder de arm naar huis gaan en thuis horen wat ze live gehoord hebben.”

Guido Aalbers tekent ook voor de productie van deze plaat. Howie Weinberg is ingezet om het geheel te masteren. Niet de minste namen maar waarom de keuze voor deze heren? Eijssen: “Guido is de vijfde man binnen Colossa. Hij haalt altijd het beste uit de band.” Peters: “Een producer zoals een producer hoort te zijn. Een man die al behoorlijk zijn sporen heeft verdiend. Het zou raar zijn om niet weer voor hem te kiezen. Het is goed bevallen.” Meentz: “Hij denkt mee en komt ook met ideeën zo van “Zullen we niet eens dit proberen?”. 

Eijssen over Weinberg: “Voor mij waren de nineties albums van Nirvana, Smashing Pumpkins en Soundgarden dé platen uit mijn jeugd. Op al die hoezen stond zijn naam. Ik heb een paar keer contact met hem gehad per mail en gebeld. We hebben een mastering van hem ontvangen. De sound was meteen goed. We hebben het eigenlijk alleen over de ruimte tussen de nummers gehad.” Peeters: “Het hangt ook samen met wat je aanlevert. De basis was al goed. Er zat niet gek veel verschil tussen de eind mix van Guido en de mastering. De kwaliteit van de mix wordt verstevigd in de grote dikke sound van de mastering. De man weet wat hij doet.” 

Jullie zijn inmiddels zonder platenmaatschappij verder gegaan. Ook even wennen? Peters: “Dat is een bewuste keuze.” Peeters: “We hebben na de opnames de plaat een beetje laten rusten en na een korte periode van rust hebben we onszelf de vraag gesteld wat we zouden gaan doen. Uiteindelijk hebben we gezegd: “OK, we gaan het zelf doen. Klaar.” Wat houdt dat “zelf doen” in? Eijssen: “Het label heeft voor de vorige plaat een hoop zaken betaald. Dat doen we nu allemaal zelf. We hebben gespaard en zelf bijgelegd om de plaat op te nemen. Van niks tot master. Het maken van de CD’s, het vinyl en de hoezen. Zorgen dat je LP in de winkel ligt. We betalen de clip zelf, de merchandise, alles. Je doet je eigen promotie, maakt je eigen persberichten, je zoekt actief naar goede shows opties.”

Als je een track moet kiezen, welke track steekt boven de rest uit? Meentz: “Ik ga voor ‘Hurricane’. Remco heeft destijds de demo akoestisch opgenomen. Alleen gitaar en zang. Dit is echt een nummer waar ik in mijn hoofd alles bij heb kunnen bedenken. Ik vind het vanaf het begin al een te gek nummer. Niet dat ik de rest niet leuk vindt, dit was meteen ‘af’.”  Peeters: “Voor mij een nummer wat de plaat bijna niet gehaald heeft: ‘A Life Lost’. Ik zag de potentie en grootsheid van het nummer wat er destijds nog uit moest komen. Ik vond het direct een heel sterk nummer. Ik heb eigenlijk veel favorieten op deze plaat en daarom vind ik een nummer moeilijk om aan te wijzen. Elk nummer heeft een goeie sfeer. ‘A Life Lost’ is slepend, mooi en energiek.” 
Peters: “Ik luister meestal niet naar een afzonderlijk nummer maar het complete album. Zou er een nummer ontbreken dan is het geen geheel meer.” Eijssen: “Het verhaal achter ‘Strong’ is leuk om te vertellen. Een paar weken voordat we de studio ingingen had Dennis een gitaarriff liggen en de eerste aanzet van het couplet. Ik hoorde duidelijk de potentie. Twee dagen later was het nummer klaar. Een te gekke samenwerking.” Peeters vult aan: “‘Strong’ en ‘There’s No Such Thing (As Giving Up)’ zijn eigenlijk als laatste toegevoegd. Ze weken af van de rest maar pasten uiteindelijk toch.” 
Eijssen: “Voor mij persoonlijk ‘On My Mind’. Het nummer heeft al honderd gedaantes gehad (lacht). Het heette vroeger ‘Head On’ met een compleet ander refrein." Meentz onderbreekt: “Daarvoor heette het zelfs ‘She Plays’.” Eijssen vervolgt: “Een hele oude demo inderdaad. Toen ‘Head On’ en daar kwamen we niet verder mee. Een heel saai refrein. We kregen de demo linea recta teruggestuurd van producer Guido met zijn eerlijke kritiek. Het akkoordenschema van het oude refrein werd vervolgens het pre-refrein. Zelfs in de studio was het nummer nog niet af. Ik stond op een gegeven moment mijn snaren te vervangen buiten de studio toen de rest me naar binnen riep. Het einde was opeens door Guido en mijn drie collega’s totaal veranderd. Oké, vet! Toen was het echt af. ‘Hurricane’ was in een dag af en ‘On My Mind’ bestond vroeger uit twee andere nummers. Ik ben trots zoals het nu op de plaat staat.”