Interview Colossa

“We zijn een ronkende goederentrein, niet te stoppen.”

Jörg de Groot ,

Op het kruispunt van de woonplaatsen van de heren van Colossa spreekt 3voor12 met het voormalige trio, nu kwartet. Het is namelijk hoog tijd dat we praten over het onlangs verschenen en goed ontvangen album, New Day Rising, de wisseling in de bezetting en de toekomst.

In 2012 kondigde Colossa aan dat bassist Bas Braam het trio zou verlaten en dat er gezocht werd naar opvolging. Later bleek dat niet alleen een nieuwe bassist gevonden was, Joost Peeters, maar dat er ook een tweede gitarist werd toegevoegd: Dennis Peters. Geen tijd te verliezen, mouwen opstropen en werken aan de nieuwe plaat.

Veranderingen

Colossa heeft een hoop veranderingen tussen het full-length debuut Born To Make A Sound en de opvolger doorgemaakt. Hoe kijken jullie daar op terug?
Drummer Dennis Meentz: “We zijn ontzettend gegroeid, zowel in het aantal leden als muzikaal. Eigenlijk in alle opzichten.”

Heeft de uitbreiding in de bezetting in die groei nog een bepaalde rol gespeeld? Zanger/gitarist Remco Eijssen: “Toen we klaar waren met Born To Make A Sound en de cd een beetje uitgewerkt was en de laatste shows gespeeld waren zaten we in de oefenruimte, met zijn drieën toen nog, nummers te schrijven. Toen was al vrij snel duidelijk dat we melodie misten. Dat we wel ideeën hadden om het groter te maken, dat er interesse was om het groter te maken maar dat het simpelweg niet kon. We hebben nog gedacht aan een 'loop-pedaal' (een pedaal om live melodieën op te nemen om deze vervolgens weer live af te spelen, red.)”.

Echt letterlijk melodie toevoegen?

Eijssen vervolgt: “Ja, maar als enige gitarist was het vrijwel onmogelijk om akkoorden met melodie partijen tegelijk te brengen. We voelden de beperking van het trio. Zo kom je erachter dat je dingen live niet kunt brengen die je in de studio wel zou kunnen. Met meerdere gitaren. Daarnaast speelde vooral mee dat we muzikaal, qua inzet en hoe we dachten over bepaalde kernzaken van mekaar afdreven. Dan moet je toch verder.”

En toen? Joost Peeters: “Toen kreeg ik een belletje (lacht).” Eijssen: “Toen hebben we Joost een bericht gestuurd of hij ons wilde terugbellen.” Peeters: “Ik zat toevallig op dat moment in Duitsland en sms’te dat ik wel even zou bellen als ik weer terug in Nederland was.” Meentz: “Dat was op vrijdag geloof ik en hij zou zondagavond pas bellen, nog een paar dagen wachten (allen lachen).” Peeters vervolgt: “Het grappige was dat ik een paar maanden daarvoor nog met Remco heb gepraat om in deze bezetting iets te gaan doen met covers. Ik speel met Dennis al sinds ‘98 in bands. Misschien wel leuk om dat te gaan doen. We hebben het er verder niet meer over gehad. Uiteindelijk lukte het niet meer om zondagavond te bellen en kreeg ik een mailtje met het hele verhaal. De dag erna had ik zoiets van “fucking hell”. Dit zag ik niet aankomen. Voor mij ook een heel onverwacht gevoel van enthousiasme. Dat had ik lang niet meer meegemaakt, dat gevoel. Ik had eigenlijk direct al heel veel zin om aan de gang te gaan. Actief muziek maken en het gedreven ervoor gaan had ik eigenlijk al een beetje naast me neergelegd. De dag erna vroeg Remco mij wat ik ervan zou vinden als we Dennis (Peters, red.) als tweede gitarist zouden vragen. Nou, dat maakt het nog leuker was mijn reactie. En zo is het gaan lopen. Ik heb er toch nog iets langer over na moeten denken. We zijn bijna allemaal in de dertig en ik ga niet zomaar meer dingen doen.” Dennis Peters: “We maken allemaal ook al een flinke tijd muziek en als je dan iets gaat doen moet het op een constructieve manier gebeuren.”

De keuze voor beiden was dus niet moeilijk? Eijssen: “We hebben wel via de site een oproep geplaatst dat we op zoek waren naar een bassist.”

Dat leek vrij snel ingevuld. Eijssen: “Daar zijn toch een aantal weken overheen gegaan en er zijn 5 of 6 reacties op gekomen. Uiteindelijk zijn er geen audities gehouden. We waren er snel uit. Maar stel dat Joost nee had gezegd dan hadden we wellicht toch een andere bassist gehad.” Peters: “En ik wordt gewoon goed betaald! (lacht). Nee, voor mij een soortgelijk verhaal. Ik zag op Facebook een bericht voorbij komen dat Bas (Braam, red.) was gestopt. Toen had ik al zo’n gevoel dat ze Joost wel moesten vragen (lacht). Dan komt er nieuw vuur in.”
“We waren al een beetje over het coverbandje aan het mailen. Op enig moment ontving ik een mailtje met een heel verhaal en aan het einde de vraag: “Wil je bij ons komen spelen?” en voor mij was dat vrij snel duidelijk. Maar het hing ook een beetje van Joost af. We zijn al zolang vrienden. Dat zorgt wel voor extra motivatie om samen in een band te spelen.”

Nieuwe plaat, nieuwe koers

Eijssen: “Toen Dennis (Peters) afgelopen zomer nog druk was met pre-productie van de nieuwe plaat hebben we met Joost de gigs gedaan die reeds geboekt waren en de setlist met ouder werk gespeeld. Je merkt dat veel oude nummers, het meer bluesy, stoner werk, in deze samenstelling bijna niet meer werken.” 

Hoe is het schrijfproces verlopen? Peters: “Er was al een hoop demo materiaal klaar.” Eijssen: “Ik had drie of vier demo’s die redelijk klaar waren al rond gestuurd. Dennis (Peters) heeft daar toen een aanvulling op gestuurd. Toen bleek hoe het kon worden. Dat had ik niet in mijn eentje of met zijn tweeën gekund.”

De rest van de nummers hebben jullie samen geschreven? Eijssen: “Twee of drie instrumentale nummers van Dennis (Peters) hebben we aangevuld met een tweede gitaar en zang. Er waren liedjes van mij die de rest heeft aangevuld. We hebben ook een heleboel op afstand gedaan. Eentje neemt op via een iPad, de ander weer via een laptop. Iedereen kan wel iets thuis opnemen en stuurt het naar elkaar.” Peters: “Het werkt ook een stuk constructiever, althans voor mij. Je kunt er echt over nadenken. Soms moet je even gaan zitten met een riffje en dan ontdek je weer nieuwe dingen.” 

Als je de vorige plaat en EP vergelijkt met New Day Rising valt op dat het oudere werk donker en meer up-tempo is. Er is meer ruimte voor laidback nummers en melodie. Heeft dat te maken met de nieuwe samenstelling of was dat voorafgaand aan de change of seats al besloten?
Meentz: “Het was voorheen regelmatig tijdens het schrijven dat je ergens vast kwam te zitten. En als je nou dit of dat zou kunnen toevoegen dan is het nummer eigenlijk af. Dat ging vaak niet. Nu vallen meer dingen op hun plek.” Eijssen: “Typisch voorbeeld: we hadden heel veel nummers op Born To Make A Sound die echt in de studio zijn gemaakt. Maar live kwam dat nooit uit de verf. Bijvoorbeeld ‘Gotta Do It (All The Way)’, de toenmalige platenmaatschappij wilde dat als single. Het is een sterk nummer maar de beste versie staat nog altijd op de EP. Punto (onder andere Kill Ferelli, Viberider en Anneke van Giersbergen, red.) heeft de EP geproduceerd en de achtergrondzang verzorgd. Die samenzang kregen we live nooit voor elkaar. Er bleven dus een aantal nummers over die live nooit lekker uit de verf kwamen terwijl we juist live een band zijn met drive en een bepaalde kracht. Met ‘New Day Rising’ hebben we nu twaalf nummers met zijn vieren opgenomen en die worden live net zo gespeeld als op de plaat. Live is nu een feestje. Het is ook fijn dat mensen nu een show zien, met een plaat onder de arm naar huis gaan en thuis horen wat ze live gehoord hebben.”

Guido Aalbers tekent ook voor de productie van deze plaat. Howie Weinberg is ingezet om het geheel te masteren. Niet de minste namen maar waarom de keuze voor deze heren? Eijssen: “Guido is de vijfde man binnen Colossa. Hij haalt altijd het beste uit de band.” Peters: “Een producer zoals een producer hoort te zijn. Een man die al behoorlijk zijn sporen heeft verdiend. Het zou raar zijn om niet weer voor hem te kiezen. Het is goed bevallen.” Meentz: “Hij denkt mee en komt ook met ideeën zo van “Zullen we niet eens dit proberen?”. 

Eijssen over Weinberg: “Voor mij waren de nineties albums van Nirvana, Smashing Pumpkins en Soundgarden dé platen uit mijn jeugd. Op al die hoezen stond zijn naam. Ik heb een paar keer contact met hem gehad per mail en gebeld. We hebben een mastering van hem ontvangen. De sound was meteen goed. We hebben het eigenlijk alleen over de ruimte tussen de nummers gehad.” Peeters: “Het hangt ook samen met wat je aanlevert. De basis was al goed. Er zat niet gek veel verschil tussen de eind mix van Guido en de mastering. De kwaliteit van de mix wordt verstevigd in de grote dikke sound van de mastering. De man weet wat hij doet.” 

Jullie zijn inmiddels zonder platenmaatschappij verder gegaan. Ook even wennen?
Peters: “Dat is een bewuste keuze.” Peeters: “We hebben na de opnames de plaat een beetje laten rusten en na een korte periode van rust hebben we onszelf de vraag gesteld wat we zouden gaan doen. Uiteindelijk hebben we gezegd: “OK, we gaan het zelf doen. Klaar.” Wat houdt dat “zelf doen” in? Eijssen: “Het label heeft voor de vorige plaat een hoop zaken betaald. Dat doen we nu allemaal zelf. We hebben gespaard en zelf bijgelegd om de plaat op te nemen. Van niks tot master. Het maken van de CD’s, het vinyl en de hoezen. Zorgen dat je LP in de winkel ligt. We betalen de clip zelf, de merchandise, alles. Je doet je eigen promotie, maakt je eigen persberichten, je zoekt actief naar goede shows opties.”

Als je een track moet kiezen, welke track steekt boven de rest uit? Meentz: “Ik ga voor ‘Hurricane’. Remco heeft destijds de demo akoestisch opgenomen. Alleen gitaar en zang. Dit is echt een nummer waar ik in mijn hoofd alles bij heb kunnen bedenken. Ik vind het vanaf het begin al een te gek nummer. Niet dat ik de rest niet leuk vindt, dit was meteen ‘af’.”  Peeters: “Voor mij een nummer wat de plaat bijna niet gehaald heeft: ‘A Life Lost’. Ik zag de potentie en grootsheid van het nummer wat er destijds nog uit moest komen. Ik vond het direct een heel sterk nummer. Ik heb eigenlijk veel favorieten op deze plaat en daarom vind ik een nummer moeilijk om aan te wijzen. Elk nummer heeft een goeie sfeer. ‘A Life Lost’ is slepend, mooi en energiek.” 
Peters: “Ik luister meestal niet naar een afzonderlijk nummer maar het complete album. Zou er een nummer ontbreken dan is het geen geheel meer.” Eijssen: “Het verhaal achter ‘Strong’ is leuk om te vertellen. Een paar weken voordat we de studio ingingen had Dennis een gitaarriff liggen en de eerste aanzet van het couplet. Ik hoorde duidelijk de potentie. Twee dagen later was het nummer klaar. Een te gekke samenwerking.” Peeters vult aan: “‘Strong’ en ‘There’s No Such Thing (As Giving Up)’ zijn eigenlijk als laatste toegevoegd. Ze weken af van de rest maar pasten uiteindelijk toch.” 
Eijssen: “Voor mij persoonlijk ‘On My Mind’. Het nummer heeft al honderd gedaantes gehad (lacht). Het heette vroeger ‘Head On’ met een compleet ander refrein." Meentz onderbreekt: “Daarvoor heette het zelfs ‘She Plays’.” Eijssen vervolgt: “Een hele oude demo inderdaad. Toen ‘Head On’ en daar kwamen we niet verder mee. Een heel saai refrein. We kregen de demo linea recta teruggestuurd van producer Guido met zijn eerlijke kritiek. Het akkoordenschema van het oude refrein werd vervolgens het pre-refrein. Zelfs in de studio was het nummer nog niet af. Ik stond op een gegeven moment mijn snaren te vervangen buiten de studio toen de rest me naar binnen riep. Het einde was opeens door Guido en mijn drie collega’s totaal veranderd. Oké, vet! Toen was het echt af. ‘Hurricane’ was in een dag af en ‘On My Mind’ bestond vroeger uit twee andere nummers. Ik ben trots zoals het nu op de plaat staat.”

Tot slot

Hoe kijken jullie met deze nieuwe plaat op zak naar de toekomst?
Eijssen: “Ik denk dat een lange adem het meest belangrijke is. We zijn net iets te laat voor de festivals, dat merk je wel. We willen dit jaar nog een najaar tour gaan doen in een aantal zalen. En we hopen komend jaar Noorderslag mee te kunnen pikken. Paaspop, dat soort festivals. Volgend jaar een nieuwe plaat opnemen maar toch ook nu vanuit de herfst beginnen. We zijn eigenlijk pas net begonnen.” Peeters: “Doorzetten tot festivalseizoen ‘14 en daarna met nieuw materiaal aan de gang. We zijn een ronkende goederentrein, niet te stoppen.”

Colossa speelt vrijdag 17 mei 2013 in de Oefenbunker, Landgraaf. Meer info: colossa.net