Neem als voorbeeld Noord-Brabant. Een provincie die boven de rivieren vaak geassocieerd wordt met dezelfde gemoedstoestand als de Limburgers. De artiesten uit Noord-Brabant krijgen echter wel veel radiotijd in de schoenen geworpen. Denk aan Gers Pardoel, Fresku en Guus Meeuwis. Deze drie artiesten zijn omarmd in de rest van Nederland door middel van een zekere gunfactor. Gers Pardoel die liefkozend met een zachte G rapt over zijn liefde achterop zijn fiets. Guus Meeuwis die een verbintenis creëert tussen de Nederlanders op een haast onschuldige manier. En dan Fresku die met zijn creatieve taalvondsten de medemens een kop kleiner maakt. 'Je bent een lintworm.' Een kinderlijke keuze die zijn vijanden in een beeldende omschrijving een kop kleiner maakt. 

Er is niet een  duidelijke aanwijzing waarom Limburg in muzikaal Nederland haast geboycot wordt. Bands als DeWolff en Lesoir hebben inmiddels een fanbasis opgebouwd die in het geval van Lesoir zelfs tot aan China reikt. Dus aan een luistergraag publiek ligt het probleem in principe niet. 

Het heeft te maken met de gunfactor en de invalshoek die er in de meeste gevallen niet is. DeWolff brak deels door om de uitstraling van de band. Jonge jochies met een orgel en veel enthousiasme. Dat werkt aanstekelijk bij een publiek. Maar met een gunfactor ben je er nog niet.  Bij Gers Pardoel is er een duidelijke invalshoek. Hij hanteert een bijna De La Soul positieve insteek over de observaties van zijn omgeving. Een verfrissende blik doet wonderen. Elke muzikant heeft een insteek waarmee er muziek gemaakt wordt. En dat is bij Limburgse muzikanten zeker ook het geval. Alleen komt het niet heel sterk over. Want kan jij vertellen wat precies de invalshoek van Stevie Ann is? Een dijk van een stem en vingers die de snaren met gemak bespelen maar niet echt een duidelijke lijn in haar muziek.