Dat lukt ze ook, en hoe. Al vanaf openingsnummer 'Droom, Denk, Doe' eet het Heerlense publiek uit hun hand. Wat wil je ook anders. The Opposites zijn meesters in het creëren van onwijs pakkende singles. 'Hey DJ' en 'Slapeloze Nachten' maar ook Doe-Maar cover 'Belle Hélène' staan simpelweg garant voor een uitzinnige zaal. Een zaal die bespeeld wordt door laserlichten uit de ogen van een glitterdoodskop. Jazeker.
De heren hoeven maar met hun vingers te knippen en iedereen, van rij één tot en met het tweede balkon, houdt gillend de handen omhoog. De zaal aan het springen krijgen? Eveneens geen probleem. Ook is er tijd voor een gevoelig uitstapje met 'Sukkel Voor De Liefde', maar Twan en Willem zijn toch voornamelijk gekomen om te rammen. Of “beuken!”, zoals herhaaldelijk geschreeuwd wordt door de enthousiaste jongeman achter mij. Wordt met 'Broodje Bakpao' voor gezorgd.
Als je wil feesten met The Opposites zul je het krijgen ook
Laatste optreden van toernee in Heerlen
“Dit is de laatste show van de toer, laten we er het beste feestje van de hele wereld van maken!” is de tekst waarmee Twan van Steenhuizen en Willem de Bruin, a.k.a. The Opposites, de uitverkochte Limburgzaal in Heerlen opjutten. Met het vierde studioalbum Slapeloze Nachten, dat vol staat met kneiters van hits hebben de mannen een prima schijfje afgeleverd dit jaar. Feestje? Na gezien te hebben hoe ze afgelopen zomer enorme festivalmassa’s aan het dansen hebben gekregen, moet dat lukken.
Niet alleen nieuwe nummers, maar ook ouder werk passeert de revue. 'Me Nikes' en vooral 'Geen Klasse, Geen Style' gaan er prima in, waarbij de zaal –wederom- op verzoek van Willem volledig uit z’n plaat gaat.
Wat betreft dit publiek, er staan niet alleen Opposites op het podium maar vooral ook in de zaal. Als je mannen van middelbare leeftijd, jongetjes van maximaal tien jaar oud maar ook gezellige pubermeisjes wilt horen zingen dat bitches aan hun penis zitten, dan zit je geramd hier. Afsluiten is uiteraard maar mogelijk op één manier. Waar iedereen al vanaf het begin om vraagt: 'Thunder'. Dikke hardstyle beats, even een wall of death en een sitdown erachter aan, tien keer de muziek stoppen en toch nog even doorgaan.
Natuurlijk. Een Opposites-show is grotendeels erg plat. Bij ieder nummer vragen of “we nu echt even fokking hard willen gaan” en of “we effe een paar circlepitjes willen bouwen” liet mijn ogen wel een aantal keren rollen maar goed, men is gekomen voor feest. The Opposites weten dat en dus krijgt men dat ook. Je weet van tevoren dat je niet naar een Ludovico Einaudi-show gaat kijken, dus laten we niet zuurpruimen en vrolijk verder hakken.