The Jacks uit Eindhoven en Tilburg speelt poppy rock met een punkrandje. De drie jonge meiden en de ex-bassist van Krezip musiceren strak. Zangeres Marcia Savelkoul gaat met haar rauwe stem helemaal los en pakt er regelmatig een koebel en een tamboerijntje bij. Maar het overtuigt niet. Daar helpt zelfs een aardige uitvoering van Led Zeppelins Whole Lotta Love niet bij. Hoe hard de frontdame ook haar best doet, ze krijgt de halfgevulde zaal niet mee. The Jacks komt nog wat onervaren over, terwijl de band toch al de nodige optredens achter de rug heeft waaronder als voorprogramma van Slash.
De drie mannen van het Eindhovense Black Bone zijn ook nog jong, maar nemen met bravoure het podium over. De allereerste gitaarriff die voorbij komt, doet sterk aan Guns n’ Roses denken. Ook AC/DC en Motörhead hebben duidelijk hun sporen nagelaten in de prettig vuige rock. De band kijkt niet op een cliché meer of minder. Niet vernieuwend, maar zo smeuïg gebracht. Jammer dat de microfoon van bassist Sven zo zacht in de mix staat; de Alice In Chains-achtige samenzang met zanger/gitarist Steef is bijna niet te horen. De band is niet bang om fouten te maken, maar walst er vakkundig overheen. De ‘no bullshit rock-’n-roll’ van de heren is geloofwaardig en de muzikanten benutten het podium volledig. Ze zoeken elkaar geregeld op. Hier staat een eenheid te spelen en dat is altijd plezierig om te zien. Uitermate geschikt bandje voor een vrijdagavond met een biertje in je hand.