In een volgepakte zaal verzorgt Junkestra de aftrap. De band brengt een aanstekelijke mix van funk, jazz en pop. Tijdens de eerste nummers zijn het vooral de trombonist en bassist die de hoofdrol opeisen, door hun geweldige spel en dito uitstraling. In de tweede helft van de set neemt de zangeres die rol met verve over, en blijkt ze niet alleen over een fantastische zangstem te beschikken, maar ook over de gave om het publiek mee te slepen in datgene waar het bij Junkestra allemaal om lijkt te draaien: een feestje bouwen! (EH)
De bassist van Colossa gromt: "Allemaal meedoen" de zaal in. Alsof hij in staat is van het podium af te stappen en achter je aan te komen als je het niet doet. Niet dat dreigementen nodig zijn, door het energieke en snelle spel, de verrassende bas en spannende drum afwisseling van Dennis Meentz, verkozen tot Muzikant van de avond, krijg je ook vrijwillig zin om je armen in de lucht te gooien en mee te springen. Frontman Remco is een doorgewinterd podiumbeest en zijn rauwe stem heeft een indrukwekkend bereik. Hoewel Colossa in het midden van het optreden de aandacht niet helemaal weet vast te houden, maakt de band met de laatste knallende nummers, met "Go" als hoogtepunt, duidelijk dat deze band gaat voor Nu. (ML)
Het vijfkoppige Shelter Four lijkt in eerste instantie wat moeite te hebben met de zenuwen, maar nadat zanger Roy van Hontem (een van de drie broers in deze band) zijn muts heeft afgedaan, wordt duidelijk waar we hier mee te maken hebben. Poprock van het zuiverste soort, met een sterke invloed vanuit de jaren ’80, vervat in goed geschreven, pakkende nummers. De band heeft een heel eigen geluid en de nodige dosis muzikale lef. Het enige dat de band nog lijkt te kunnen gebruiken is een extra portie zelfvertrouwen. (EH)
De tropische klanken uit de zaal op het moment dat Cuba Libre inzet leveren her en der wat verwarring op. De naam van deze band dekt de muzikale lading echter volledig, hun muziek neemt je direct mee naar een resort op anoniem tropisch eiland, met blauw zwembad en Tom Cruise die cocktails staat te shaken achter de bar. In vergelijking met de andere pop- en rockbands zijn ze met hun instrumentale rumba een wat vreemde eend in de bijt. Maar de opzwepende en perfect gespeelde muziek die de band ten gehore brengt werkt zo aanstekelijk en de jongens zijn zo enthousiast dat ze aan het einde de hele, inmiddels dansende, zaal voor zich gewonnen hebben. (ML)
De afsluiter van deze eerste voorronde is Cherry Darling. De band houdt het midden tussen stevige gitaarrock en zompige stoner. Dat hier een stel doorgewinterde muzikanten staat te spelen, is wel duidelijk. De vaart zit er in ieder geval meteen goed in. Ook hier weer een sterke zanger, die de band goed op sleeptouw neemt. De vocale bijdrages van bassist en drumster kunnen me vanavond minder bekoren. Het maakt vooral het begin van het optreden wat rommelig. Dat maken ze echter meer dan goed met een stel sterke nummers, strak samenspel en imposant drumwerk. Cherry Darling is daarmee een mooie afsluiter van een kwalitatief zeer sterke eerste voorronde. (EH)