'Brutaal van me, ik had eerst even moet zeggen dat ik hier speelde.' De foyer meisjes melden dat de bar nog niet open is. Maar wel als je vanavond moet optreden natuurlijk. Samen met Marike Jager beklim ik de trappen van het lege en nog stille theater. In Maastricht bracht ze haar studietijd door en stond ze voor het eerst op een podium, van het Kumulus Theater:

'Dit is zo'n speciale plek, hier is zoveel gebeurd. Vlakbij heb ik een keer aangebeld en gevraagd of ik kon meedoen met het open podium. Het was eind januari 2001. Dat weet ik nog heel goed. Dat was mijn tweede jaar. In mijn eerste jaar ging ik alleen nog maar kijken. Of ik het wel durfde. Hier is wel een hele hoop begonnen en op een hele positieve prettige manier. Dat blijft voor mij.'

Ze kan vaak niet slapen. Vooral bij het begin van deze tour. 's Nachts doorloopt ze de input en indrukken een paar keer in haar hoofd, totdat ze wakker schiet. 'Dan denk je ineens van 'hè, het is anderhalf uur later, en ik zit nog steeds te zingen, dat ene nummer.' Bijna aarzelend vertelt ze: 'Als ik zenuwachtig ben, dan zit ik niet zo in het moment. Heb ik een black out gevoel. Dan heb je er gewoon anderhalf uur gestaan zonder het te beseffen. Maar bij deze show is dat wel, 's nachts dan komt dat terug. Dan beleef ik het helemaal opnieuw. Dan ga ik evalueren.'

Als de zangeres aan het spelen is, droomt ze ook meer. Dromen die alle kanten opgaan, leuk, maar 's ochtends niet meer na te vertellen. Of gekke, niet te duiden nachtmerrie-achtige dromen. Voor de toekomst droomt ze ervan muziek te blijven maken - voor haar werk weliswaar. Het liefst in combinatie met door Europa reizen. 'Muziek is heel veel voor me, maar het is niet alles. Vrienden, gewoon een mooi leven en af en toe een beetje hardlopen, andere bijzondere dingen meemaken.'

 Voor al deze dromen is genoeg slaap vereist. 's Nachts wakker gemaakt worden is dan ook niet gaaf, vindt Marike. Maar voor haar nieuwe neefje en nichtje en haar vrienden is ze dag en nacht bereikbaar. En inspiratiebron Leslie Feist mag ook gerust midden in de nacht even aankloppen.

'Als Leslie voor mijn deur staat - ik weet dat ze naar Lowlands komt - dan drinken we samen een wijntje en dan gaan we lekker buiten wandelen en gitaar spelen. Zoiets. Dat lijkt mij wel mooi.'

Maar de nacht boezemt haar ook angst in. Als kind keek ze al enge films, nu gaat ze soms alleen buiten wandelen in het donker. Lachend vertelt ze: 'Dan kan je jezelf helemaal gek maken. Dat doe ik wel eens. Als ik alleen thuis ben en door het huis ga lopen, je kent het wel. De nacht heeft twee kanten. Dat vind ik heel spannend, maar ook heel eng. Soms kan ik er beter tegen dan andere keren.'

Als ze in haar droom voor de definitieve keuze tussen club en theater wordt gesteld, zou ze kiezen voor de club waar jong en oud bij elkaar komt. Naar het theater komt een te beperkt publiek. Zonde, volgens Marike: 'Jongeren moeten ook naar het theater. Daar gebeuren mooie dingen. Je ziet een muzikant die wordt geconfronteerd met stilte, alles hoor je. Het gekke is dus dat er alleen maar oudere mensen naar het theater gaan. In de steden hebben we een jonger publiek, maar in de dorpen... Het heeft een soort belegen bijsmaak, theater. En dat is heel onterecht.'

Wat er na deze theaternacht gaat komen, weet ze nog niet precies. 'Ik heb wel zin om een nieuwe plaat te schrijven. En om minder achter de computer te zitten. Je kan niet ineens een goed idee hebben, je moet ideeën opdoen. Gewoon wandelen, met mensen praten, inspiratie op doen. Ik hoop zo'n periode in te gaan. Me te laten leiden door waar ik tegen aan loop.'