De jonge meute in het zwart geklede alternatievelingen markeert de frontale cultuuromslag van Rock Ittervoort. Maar de belangstelling is in vergelijking met vorige edities uiterst schraal. Dit is inherent aan de noviteit, en de hoogdrempeligheid van progressive art-rock.
Weliswaar geniet de stroming erkenning bij een subcultuur die afwijzend staat tegenover commerciële popmuziek, maar men stelt daarmee een uitverkocht huis niet veilig. En dat is toch de uiteindelijke intentie van het evenement. Tussen de hooggespannen verwachting sluimert namelijk steeds dezelfde vraag: “Wat is nu eigenlijk modern progressive art-rock?”
Het Amerikaanse Sun Domingo blijven het antwoord schuldig. We spreken hier van melodieuze alternatieve gitaarrock met een bescheiden progressieve inborst. Die inborst schuilt in noise crescendo’s, en een fraaie vertolking van David Bowie’s ‘I’m Afraid Of Americans’. Niet meer, en niets minder! Het totaalgeluid onthult weinig ambitie, en neigt bedreigend veel naar ‘serious radio’.
Met die reden zijn Pure Reason Revolution een welkome openbaring. De formatie rond de frêle blikvanger Chloë Alper voldoet geheel aan de tendens van de avond. Hun muziek is een spectaculair samenraapsel van harde gitaren, psychedelische sfeertjes, en drassige synthi-beats. Voor de connaisseurs zijn daar nog de amoureuze Beach Boys-harmonies die frontaal worden afgewisseld met gestructureerde chaos. Dat is kicken! Het klapvee is unaniem begeesterd, en prijst de rebelse experimenteerdrang.
Hoofdact Pineapple Thief tellen de meeste albums en jaargangen, maar staan al eeuwig in de schaduw van Porcupine Tree. De band flikt het maar niet om te promoveren tot de eredivisie. Jammer, want het materiaal is goudeerlijk, ambitieus, en gezegend met een zekere klasse. Een kwieke symbiose van daverende, melancholische post- en progrock met directe verwijzingen naar art-rock architecten Radiohead en Sonic Youth.
Maar de beleving van Rock Ittervoort-2011 is nogal grillig. Meningen lopen uiteen van een avond vol weemoedige extase tot een geflopt programma met pretentieus, alternatief geneuzel. Inclusief de geringe belangstelling zijn dit de blaren waarop de organisatie zal zitten in tijd van bezinning. Modern progressive art-rock lijkt unaniem, maar de bijwerkingen zijn inmiddels al bekend.