“We kunnen het ook hebben over mijn verjaardagsfeestje dat ik over twee weken ga vieren, ik heb gisteren een taart besteld”, lacht Manu backstage in Fenix. Het slavernijverleden van Nederland, materialisme, mensenhandel, het gevangenissysteem en racisme, de onderwerpen die hij aansnijdt op ‘De Vloek Op De Overvloed’ zijn geen lichte kost. “De overvloed waarin wij leven wordt vaak als heel rooskleurig ervaren: je hebt alles, je hoeft je geen zorgen te maken. De vloek op de overvloed is de keerzijde ervan, een zijde die niet vaak wordt verteld, die liever wordt verzwegen, legt hij de titel van zijn album uit." “Die vloek is, in mijn ogen, de teloorgang van een beschaving. Als je naar de wereldgeschiedenis kijkt zie je allerlei opkomsten en teloorgangen van civilisaties en zo denk ik ook dat deze Europese civilisatie op haar retour is, voorbij haar toppunt geschoten is. Dat heeft te maken met het feit dat we dingen uitputten, verwoesten, de zelfdestructiviteit ervan. En dat gaat heel hard, maar daar wordt liever niet op ingezoomd”. De ondergang is een onomkeerbaar iets volgens de vierentwintigjarige rapper. “Het ding is: er is een opkomst en een teloorgang en dat is onoverkomelijk, dat is nu eenmaal zo, het is een gegeven. In dat opzicht is er geen weg terug, maar er is wel een weg vooruit en dat is weer een nieuwe start. Het is een nieuw begin, weer een andere opkomst. Het is bij lange na niet het einde van de wereld, het is het einde van een beschaving. Ik acht mijzelf en de mensheid arrogant genoeg om te denken dat ze het kunnen, maar ik acht ze niet groot genoeg om het daadwerkelijk te kunnen verwoesten.” “En over die vloek: ik ben die vloek, net zo goed als jij die vloek bent” glimlacht Manu. “Maar ik ben het in dit verhaal en ik heb ook geprobeerd om het zoveel mogelijk door te voeren, zodat ik het niet met een wijze vinger naar iemand anders toe vertel, maar dat ik zelf er van bewust en doordrongen ben dat ik zélf die vloek ben.” Wanneer begon de interesse voor de zaken die hij bespreekt ? “Ik denk dat het begon op het moment dat ik bewuster werd van mijn eigen Europese afkomst. Bewuster werd van de Europese geschiedschrijving en de viezigheid die zich daarin manifesteert. Dat interesseerde mij omdat in mijn ogen dat heel erg is ondergesneeuwd. De koloniale geschiedenis, maar ook de effecten die het heeft op de hedendaagse maatschappij. De manier waarop mensen heden ten dage met elkaar omgaan en over elkaar denken en vorm geven aan hun leven, heeft de wortel vanuit die periode.” Als voorbeeld noemt hij het Sinterklaasfeest. “Afgelopen december zat ik in de tram in Amsterdam. Ik zat precies bij de plek waar de conductrice zat, een Surinaamse vrouw. Er kwam een vrouw met een kindje van een jaar of vier aan haar hand binnen en dat kind zei, wijzend naar die vrouw: “Kijk mamma, Zwarte Piet!” Ik zag gelijk dat die vrouw enorm gekwetst was. Nederlanders houden ervan zich te verschuilen achter een façade in dit geval. Ik niet, ik ben er achter vandaan gekropen en heb ook in mijn eigen beerput gegraven. Ik ben net zo goed met dergelijke thematiek opgevoed, dat is gewoon iets dat ik uit mijn systeem wil bannen omdat ik het gevoel heb dat het niet goed is. Het voelt niet goed, het is niet goed voor mijn vrienden, die voelen zich er niet goed bij.” Manu studeert antropologie, een studie die in het verlengde ligt van de onderwerpen op zijn cd? “In principe wel, het zoomt in op de beweging van culturen. Aan de andere kant: totaal niet, want het is niet zo dat wij op de universiteit onderwezen worden dat Sinterklaas een racistisch feest is. Zelfs daar wordt het maar al te graag ontkend en zelfs daar wordt het maar al te graag gevierd.” Wat wil hij hierna gaan doen? De cd komt over als dat van iemand die alles er uit heeft gegooid? “Ik heb nog genoeg te zeggen, ik ben nog niet klaar wat dat betreft. Ik heb met het album wel geprobeerd om heel veel eruit te gooien, maar dat wil niet zeggen dat ik leeg ben ofzo." Lachend: "Ik ga graag door, met jouw toestemming.”