Progpower vindt plaats in jongerencentrum Sjiwa in Baarlo en viert dit jaar het tienjarig bestaan. De eerste keer was in 013, vanaf 2000 huist dit indoor symfonische rockfestival in Baarlo, en sinds 2005 is Progpower driedaags. Om dit jubileum te vieren speelde Wolverine op vrijdag de set die de band in 1999 als eerste band op Progpower ooit speelde en introduceerde Sun Caged voormalig bandlid Gregoor van der Loo op het podium voor het nummer ‘Intuition’. Wat dit jaar in elk geval op de zondag opvalt, is dat alle muziek naarmate de dag vordert op elkaar begint te lijken. Er zit weinig verschil in zang en de toetsen klinken of te overheersend of juist te weinig. Daarnaast is het geluid niet al te best, het klinkt redelijk dof en dit zet het publiek niet aan tot enthousiasme. Hoewel deze muziek meer om te luisteren is, reageert het publiek behoorlijk matjes. De aftrap op de derde dag mag verricht worden door een onbekende talentvolle Nederlandse band. Dit jaar is dat 21 Eyes of Ruby. Met een eigen geluidsman en lichtman achter de knoppen en schuiven weten zij als een van de weinigen vandaag en overweldigende set neer te zetten. Het intro begint onheilspellend met opbouwende gitaarnoise en drie rookpluimen. Het belooft een spannend optreden te worden en dat wordt het dan ook. Vol overtuiging staan de drie heren op een rijtje vooraan op het podium met daarachter achter hun eigen vertrouwde backline. Vanaf de eerste tot en met de laatste toon staat het kippenvel torenhoog op de arm bij het publiek, dat met open mond staat toe te kijken hoe de band zich met gemak en veel energie door de complexe partijen heenspeelt. 21 Eyes Of Ruby vliegt door de set heen als een mitrailleur en nummers als ‘Couldronemo’, ‘Angel from Sri Lanka’, het epische ‘Yessyana’ en ‘9 Friends’ zijn de kogels die worden afgevuurd. Dat belooft veel goeds voor ‘Conquer the World part 5’ dat eind dit jaar moet uitkomen. Het is hun eerste show in Nederland en ze hebben net een album uit getiteld ‘Pathosray’. De leden van de gelijknamige band uit Italië hebben nog niet veel optredens gedaan en dat is te merken. Vaak onsamenhangend en uit de maat vechten de vijf bandleden zich door hun setlist heen. De mix van symfonische arrangementen, technische delen en grote melodieën is misschien nog net iets teveel voor ze. Het geheel klinkt eentonig en het publiek heeft dan ook zichtbaar moeite met reageren. De naar Dream Theatre neigende progrock komt bij deze band nog niet helemaal over. The Aurora Project betreedt voor de tweede maal het Baarlose podium. Het is de vervanger van Myrath en in 2005 stond deze band ook al op Progpower. De muziek valt te omschrijven als progrock/metal met een donker randje en klinkt als een combinatie van Porcupine Tree, Riverside, Anathema en Vandenplas. Over het algemeen duren de songs vrij lang en hebben iets ‘meeslepends’. Jammer is alleen dat er muzikaal gezien niet veel gebeurt. Ook de zang klinkt erg eentonig waardoor de aandacht snel verslapt. Dit is alleen voor de eigen fans weggelegd. Het Australische Suspyre is voor de eerste keer in Europa en laat vol enthousiasme merken dat de band dat helemaal te gek vindt. Maar ook dit optreden komt niet over. Hier klinkt het geluid even dof als bij de vorige twee bands en het lijkt alsof de band allang niet meer heeft gerepeteerd. De gitaristen zitten er nog wel eens naast alsof ze de snaren niet durven aan te raken, zo ziet het uit. Maar dat krijg je als je constant naar boven zit te staren. De toetseniste staat er verveeld bij alsof ze te weinig te doen heeft. De orchestrale melodische symfometal van Suspyre komt helaas niet tot zijn recht in Baarlo. Stond Wolverine vrijdag met de setlist van het optreden in 1999 op het podium, op de zondag klinkt een reguliere set. De allereerste band op Progpower ooit maakt symfonische progrock met nogal wat U2-invloeden. De zanger heeft een mooie cleane zangstem die wordt afgewisseld door de grunt van de drummer. De songs zijn meeslepend en traag en bevatten veel solo’s die op een gegeven moment wel langdradig worden. Net als een hoogtepunt bereikt lijkt te worden, zakt de band weer in. Het geluid is redelijk maar het volume ontbreekt. De ietwat vermoeiende soft-rock is wel energierijk maar mist de nodige ballen. De afsluiter van Progpower Europe 2008 is het uit de UK afkomstige Threshold. Deze band heeft de nodige releases op de naam staan en bestaat uit goede muzikanten die hun sporen ook al verdiend hebben met productiewerk. Het publiek schrikt wakker. Opeens straalt de power van het podium af en uit de speakers. Hiervoor is iedereen gekomen, zo blijkt gezien het enthousiasme. Threshold klinkt als Dream Theatre maar steviger en minder symfonisch. De bandleden stralen enthousiasme uit en dat wordt in de muziek duidelijk ten gehore gebracht. De zanger houdt van interactiviteit getuige de onderonsjes met het publiek. Threshold heeft er nieuwe fans bij. Samenvattend is Progpower Europe een verzorgd festival met een strakke programmering, gezellig publiek en enthousiaste bands. Zet maar alvast in je agenda: de elfde editie van Progpower vindt plaats op 2, 3 en 4 oktober 2009.