De platen van Ton kenmerkten zich altijd door een mix van teksten over het eigen dorp, humor en sentimenten van vroeger. Wat dat betreft is er niet zoveel nieuws onder de zon. Wat het nieuwe album 'Wies Merge' wel mist ten opzichte van de andere albums is het experiment. De nummers die de brug vormde tussen Ton Engels de limburgstalige artiest, en Ton Engels de frontman van Blowbeat, en dat is jammer. Maar het maakt deze plaat zeker niet tot een mindere, laat dat duidelijk zijn. Want gezien zijn vakmanschap en de manier waarop hij teksten en muziek weet te componeren, blijft Ton Engels binnen Limburg nog lange tijd op eenzame hoogte staan. Het openingsnummer ‘Stayer’ is een van die typische Ton Engels nummers, een langzame ballad, waarin Ton zijn leven overpeinst. ‘Kal Toch Plat’ is de eerste single van het album, een toegankelijk popnummer dat een beetje in de lijn ligt met een nummer als ‘Eindelijk Lente’ Op ‘Foto’ horen we één van de vier covers die op dit album. Het is wel zo’n nummer dat je of leuk vindt of totaal niet. Het kan overkomen als een beetje een te sentimenteel nummer. Het origineel is van Tom Waits, waarvan trouwens ook het nummer ‘Hittegolf’ een cover is. Tom Waits was trouwens voor Ton Engels al een keer eerder een bron van inspiratie, want ook het nummer ‘Negerzoen’, van een aantal jaren geleden, is het leven begonnen als een nummer van Tom Waits. Op het album staan nog twee andere covers namelijk ‘Einzaam Aan De Top’, inderdaad een cover van ‘Lonely At The Top’ van Randy Newman, en ‘Goij Vriende’ een bewerking van het nummer ‘Don’t think twice, it’s alright’ van Bob Dylan. Dat Ton Engels, deze covers eigenlijk niet nodig heeft, blijkt als je het hele album beluisterd. ‘Keuningslust’ is een verhaal over het kleine kerkdorp van Helden. In ‘Oppe Grashook’ is meteen het volgende kerkdorp aan de beurt. Samen met ‘Beringe 2006’, dat gaat over de werkzaamheden die Beringe voor lange tijd praktisch onbereikbaar leek te maken, zijn dit typische Ton Engels nummers, waarin Ton weet te spelen, met het sentimentele gevoel, dat het vroeger allemaal beter was. Als je echter goed luistert gaan deze liedjes allemaal over het hier en nu. Ook ‘Koeberg’ is één van die nummers waarin alle ingrediënten die een nummer tot een typisch Ton Engels nummer maken bij elkaar komen, in een prachtig lied. De gedachten aan Helden in vroeger tijden, de ironie, en de prachtige muziek. Dit is Ton Engels op zijn best. ‘Tong’ is het slotnummer van de CD, en net als op ‘Koeberg’ verenigd het de beste ingrediënten die Ton Engels tot zijn beschikking heeft in één nummer. Je moet concluderen, dat Ton Engels er wederom in is geslaagd om samen met de medeplichtigen (Eric Coenen, Cor Mutsers, Arthur Lijten en Egbert Derix) weer een verzameling prachtige nummers op te nemen. Het zijn stuk voor stuk pareltjes van nummers.