Heel veel artiesten wiens debuutalbum een commercieel of artistiek succes was ondervinden grote druk om een opvolger af te leveren die de voorganger kan overtreffen. In de muziekindustrie heeft men het in dergelijke gevallen over “de moeilijke tweede”. En 2007 was in vele opzichten een jaar van “moeilijke tweedes”, denk maar aan albums van Maxïmo Park, Bloc Party en KT Tunstall. Ook bij Stevie Ann, wiens debuutalbum ‘Away From Me’ on-Nederlands goed was, kunnen we spreken van zo’n “moeilijke tweede”. Daar verandert de titel, ‘Closer To The Heart’, niks aan. Nu is er een hoop gebeurd de afgelopen twee jaar. Zo’n twaalf maanden na de release van ‘Away From Here’, dat toen al een hitsingle had voortgebracht in de vorm van ‘The Poetry Man’, vond er een managementwissel plaats. Producer Arno Guveau droeg het managementstokje over aan Arno van Lomm, die Stevie een plekje bezorgde in het kijkcijferkanon ‘De Wereld Draait Door’. Met een onmiddellijke explosie in verkoopcijfers als gevolg. Tijdens de try-out voor haar optreden op Pinkpop, in Perron55, introduceerde Stevie haar nieuwe band. Haar voormalige begeleidingsband, The Dreamstealers (met Guveau op drums), werd ingeruild voor een drietal sessiemuzikanten. Ook achter de schermen was er gerommel. Rowwen Hèze’s Tren van Enkevort, die als producer aanwezig was op de eerste plaat, wordt in het boekje van ‘Closer To The Heart’ alleen nog genoemd bij de ‘thank you’s’ en platenmaatschappij CNR gaf de voorkeur aan de mixen van Werner Pensaert, boven de oorspronkelijke mixen van Arno Guveau. Doordrenkt van hoge verwachtingen begint het tweede album van Stevie Ann met ‘I’ve Listened To Buddha’, een lekker liedje dat in lijn ligt met veel van de nummers op ‘Away From Here’. Het is overigens één van de twee nummers op deze plaat die niet door Arno Guveau geproduceerd zijn. Stevie tekent hier zelf voor de productie, samen met bassist Erik Coenen. Ook ‘Wait Up For Me’ en ‘Love Is A Gift’ zijn te bestempelen als een typische Stevie Ann-liedjes, in de meest positieve betekenis van die stempel. Hierna volgt ‘Get Away’, een opvallende keus als eerste single. Het door Werner Pensaert geproduceerde nummer is niet representatief voor het album en bovendien een niet erg sterke (rock)song. En dat terwijl de drie eerste nummers veel logischere singlekeuzes zijn. De ballade ‘Your Own Heart’ heeft een beetje dezelfde sfeer als Stevie’s versie van ‘One Year Of Love’ en doet daarnaast erg denken aan ‘Black Bird’ van The Beatles. Erg lief liedje. Minder lief klinkt de bluesrocker ‘Love Song’, één van de tekstuele minpunten op de plaat. Ook muzikaal is dit geen hoogvlieger, los van het voortreffelijke gitaarwerk van Arnold van Dongen. Een stuk interessanter is het haast mystieke ‘Day Break’. Een rondspokende Rhodes (bespeelt door Stevie zelf) en zachte, sfeervolle achtergrondzang houden het liedje vele luisterbeurten later nog steeds boeiend. Het mooi georkestreerde ‘Baby Blue’ zou een prachtige kerstsingle zijn voor Stevie Ann (hint, mensen bij CNR en HKM!). We ruiken de dennennaalden al! Absoluut één van de hoogtepunten op ‘Closer To The Heart’. Even dachten we dat country en folk definitief plaats hadden gemaakt voor een wat meer poppy gitaargeluid, maar met ‘Whole Lotta Rain’ tovert Stevie toch nog een authentieke countryballade uit haar hoge cowboyhoed. Plus het rustieke folkliedje ‘Old Bricks’, dat herinnert aan één van de mooiste liedjes op het debuutalbum: ‘Perfect’. Het titelnummer, ‘Closer To The Heart’, lijkt dan weer opvallend veel op ‘Your Own Heart’, maar dan in een ander akkoord. De saxofonist glijdt hier lekker door het nummer heen, als een warm mes door gesmolten boter. Als afsluiting wederom een winterliedje, met de toepasselijke titel ‘As Cold As You’. Ook hier weer een prachtig orkestraal arrangement, maar minder toegankelijk dan ‘Baby Blue’. Om onduidelijke redenen heeft de platenmaatschappij van Stevie Ann de oorspronkelijke mix van ‘Closer To The Heart’, door Arno Guveau, afgekeurd en het geheel laten remixen door Werner Pensaert (met uitzondering van ‘As Cold As You’, dat gemixt werd door Mark Derksen). Nu is Pensaert met zijn jarenlange ervaring geen slechte producer of mixer (hij werkte met onder andere K’s Choice, The Radios, The Scabs, Live, Rammstein en zelfs U2), maar met een achtergrond in voornamelijk rock en new wave heeft de Vlaming toch duidelijk minder voeling met de singer/songwriterliedjes van Stevie Ann dan Guveau en Van Enckevort dat hebben. Hoewel ‘Closer To The Heart’ volgens Stevie een persoonlijker album is geworden, is het wel duidelijk een stuk eenzijdiger dan diens voorganger. Dat geldt voor zowel muziek als teksten. Door het gemis van Van Enckevort achter de knoppen, samen met Arno Guveau, en de wat steriele mix van Pensaert klinkt het geheel daardoor wat vluchtiger en minder spannend. Zelfs minder inspirerend. Een duidelijk geval van een “moeilijke tweede” dus… Benieuwd naar 'Closer To The Heart'? Beluister het album op de MySpace-pagina van Stevie Ann en oordeel zelf!