Bloodtrial vs. Rising Tide: Geen directe kruisbestuiving

Bands als deze moet je eigenlijk niet thuis op de bank zitten luisteren

Barry Kremer, ,

‘Bloodtrial Vs. Rising Tide’ is een split-cd waarop de twee Limburgse hardcorebands hun muziek ten gehore brengen. Beide bands spelen hun eigen nummers en er vindt geen directe kruisbestuiving plaats. Althans niet middels een muzikale samenwerking tussen beiden. Toch is de split-cd een prima visitekaartje van Bloodtrial en Rising Tide.

Bands als deze moet je eigenlijk niet thuis op de bank zitten luisteren

‘Bloodtrial Vs. Rising Tide’ is de titel van de split-cd waarop de twee Limburgse hardcorebands hun muziek ten gehore brengen. Beide bands spelen hun eigen nummers en er vindt geen directe kruisbestuiving plaats. Althans niet middels een muzikale samenwerking tussen de bands. Bloodtrial is opgericht eind 2005 en is ontstaan uit verschillende bands, waaronder This Years Enemy, Luca Brasi, Arise Out Of Leftfield en Trespass. De muziek ligt lekker in het gehoor en wat meteen opvalt, is het stemgeluid. Die zanger heeft een erg vette sound. Leuk is ook dat de band in zijn biografie heeft staan dat ze niet origineel zijn, maar gewoon vette metalcore wil maken. En dat klopt helemaal. Vette metalcore, die overigens doet denken aan de vroegere H8000-hardcore. De vele beatdown-passages worden afgewisseld met snellere passages, waardoor het geheel goed en afwisselend klinkt. Een minpunt aan de muziek is het gitaargeluid. Het is erg iel en mag wat voller klinken, waardoor het overallgeluid krachtiger klinkt. Na vier nummers is de metalcore van Bloodtrial voorbij en mag Rising Tide zijn kunstje doen. Rising Tide is net als Bloodtrial in 2005 ontstaan. De band is opgericht na het uit elkaar vallen van Above The Struggle. Het vijftal speelt een stijl die het kortste bij melodische old-school hardcore ligt. Maar ook uit andere stijlen, waaronder punk, hardrock en heavy metal, haalt de band zijn inspiratie. Het combineren van allemaal verschillende stijlen heeft vaak als nadeel dat daardoor geen samenhang in de composities aanwezig is en bij Rising Tide is dit helaas ook een aantal maal het geval. Dit is jammer, want de muziek is op zichzelf wel in orde. Vooral de snelle (melodische) old-schoolpassages klinken goed. De gebruikte trage melodische passages, maken deze muziek misschien te “lief”. Voor de rest is het dik in orde en is het overallgeluid van de band goed. Bands als deze moet je eigenlijk gewoon live zien en niet thuis op de bank luisteren. Op het podium komt hardcore pas echt goed tot zijn recht. Al met al is de split-cd een prima visitekaartje van de twee bands.