MP3VOOR12 Top 10 / November 2007

Hits in de mediaspeler: Róisín Murphy, Ryan Adams en These Seats Are Taken

Pierre Oitmann, ,

Een grappige 'feature' in sommige mediaspelers is dat je precies kunt zien hoe vaak je een bepaald nummer hebt gedraaid. En dan duiken er best wel wat opvallende liedjes op. Zoals nieuwe nummers van Róisín Murphy en These Seats Are Taken. En zijn er eigenlijk nog wel degelijke sinterklaasliedjes te vinden?

Hits in de mediaspeler: Róisín Murphy, Ryan Adams en These Seats Are Taken

Bij 3VOOR12/Limburg schrijven we niet alleen over muziek, we luisteren er ook naar. Een kijkje in de mediaspeler van een 3VOOR12'er... 01. RÓISÍN MURPHY – Movie Star Afkomstig van: ‘Overpowered’ (album, 2007) ”Één van de prijsnummers van het tweede soloalbum van de voormalige zangeres van Moloko. ‘Movie Star’ lijkt met diens fraaie mix van disco en electropop een meer dan potentiële single, na de twee ook al zo fantastische singles ‘Overpowered’ en ‘Let Me Know’. Kijk niet op als dit album de komende maand in een groot deel van alle jaarlijstjes prijkt, naast Mika, Editors, Arcade Fire, Bruce Springsteen, Kate Nash en Newton Faulkner.” 02. OASIS – Don’t Look Back In Anger Afkomstig van: ‘(What’s The Story) Morning Glory ?’ (album, 1995) ”Het magnum opus van de uit Manchester afkomstige britpopband Oasis verscheen in 1995: ‘(What’s The Story) Morning Glory ?’. De broertjes Gallagher wisten dat ze één van de belangrijkste platen uit de jaren ’90 gemaakt hadden en daar maakten ze dan ook geen geheim van. Iedereen moest het ontgelden: BBC Radio 1, de concurrentie (Blur, Suede en Pulp) en ook The Beatles, dé grote voorbeelden van Oasis. En dat terwijl de heren jaren nadien claimden dat het schitterende ‘Don’t Look Back In Anger’ eigenlijk een kopie zou zijn van John Lennons ‘Imagine’. Hoewel de gelijkenis inderdaad zeer treffend is, doet het zeker niet onder voor de doodgedraaide (no pun intended) klassieker van Lennon. Het album ‘(What’s The Story) Morning Glory ?’, waarvan de titel verwijst naar een ochtenderectie, bevatte nog vier andere hitsingles: ‘Roll With It’, ‘Some Might Say’, ‘Champagne Supernova’ en natuurlijk ‘Wonderwall’, dat succesvol gecoverd werd door zowel Mike Flowers Pops als Ryan Adams.” 03. RYAN ADAMS – So Alive (Radio Edit) Afkomstig van: ‘So Alive’ (cd-maxi, 2003) ”De meest productieve rockartiest van de laatste jaren is zonder twijfel Ryan Adams. In zeven jaar tijd bracht de New Yorker (niet verwant aan de Canadees Bryan Adams!) maarliefst negen albums uit, waarvan ‘Gold’ uit 2001 nog steeds als zijn ultieme meesterwerk geldt. Zijn meest recente album heet ‘Easy Tiger’ en laat een volwassen, gebalanceerde mix horen tussen alt-country en indierock. Met zijn vierde album, ‘Rock N Roll’ uit 2003, liet Adams de alt-country heel even achter zich en kwam aanzetten met een plaat die gevuld is met rocksongs van wisselende kwaliteit. Gastrollen hierop waren er onder andere voor Melissa Auf der Maur (ex-Smashing Pumpkins, ex-Hole) en Billie Joe Armstrong (Green Day). Één van de hoogtepunten op ‘Rock N Roll’ is zonder twijfel de single ‘So Alive’, dat memoreert aan U2 in de jaren ’80. Bij het horen van ‘So Alive’ zou je bijna denken dat de uit Las Vegas afkomstige band The Killers, die rond het verschijnen van deze single in de studio zat voor de opnames van het debuutalbum ‘Hot Fuss’, dit nummer als uitgangspunt heeft gebruikt voor een aantal eigen producties. Ach ja, je kan slechtere voorbeelden hebben dan Ryan Adams…” 04. THESE SEATS ARE TAKEN – Hasselhoff (When Chesthair Was Still Fashionable) Afkomstig van: ‘The Penny Arcade EP’ (EP, 2007) ”Wat waren we bij 3VOOR12/Limburg blij toen we The Feromones hoorde. Eindelijk een fatsoenlijke britpopband van Limburgse bodem. In januari 2007 werden we opnieuw verrast, ditmaal door These Seats Are Taken, dat met een wervelend optreden de finale van de bandwedstrijd Nu Of Nooit behaalde. In oktober verscheen de debuut-cd ‘The Penny Arcade EP’, met daarop deze leuke en zeer grappige ode aan David Hasselhoff. Het achterliggende verhaal gaat over een jongen die idolaat is van deze Amerikaanse acteur, zoals de band uitlegt in het Limburgse popmagazine ‘Playground’ (in de laatste editie van 2007, verschijnt medio december). Wie These Seats Are Taken nog niet live heeft gezien moet dat zeker een keer gaan doen. Vrolijke, energieke show met prima liedjes en een fijne cover van Duran Duran!” 05. RIALTO – Monday Morning 5:19 Afkomstig van: ‘Rialto’ (album, 1997) ”Het zal je maar gebeuren dat je platenmaatschappij je tot tweemaal toe laat vallen. Het overkwam de Britse band Rialto. Onder de naam Kinky Machine stond het onder contract bij het Oxygen-label van MCA en toen vervolgens Rialto gevormd werd, tekende de band bij East West Records. Het naamloze debuutalbum sloeg niet direct aan toen het in 1997 verscheen, maar een jaar later lukte het alsnog om de plaat onder de aandacht te brengen door middel van de briljante single ‘Monday Morning 5:19’. De opvolger, ‘Untouchable’, was in thuisland Groot-Brittannië zelfs een nóg grotere hit (# 20 in de UK Top 40). In Nederland bleef het succes beperkt tot regelmatige airplay van ‘Monday Morning 5:19’ op Radio 3, vooral in de avonduren. De albumverkopen vielen uiteindelijk toch tegen, waarna East West de band ontsloeg. Een paar jaar na dato nam het label Rialto opnieuw aan, voor de release van het tweede album ‘Night On Earth’, maar toen dat album flopte werd de band opnieuw ontslagen.” 06. JERMAINE JACKSON – Daddy’s Home Afkomstig van: ‘Motown Christmas’ (compilatie, 2001) ”Michael Jackson wordt alom gezien als hét muzikale meesterbrein uit de familie Jackson. Zusje Janet wordt midden jaren ’80 gered uit de schaduw van haar grote broer door de producties van Jimmy Jam en Terry Lewis, maar zusje LaToya slaat de plank finaal mis. Ook de meeste broers van Michael blijken solo weinig succesvol, met uitzondering van Jermaine. De oudere broer van Wacko Jacko is een begenadigde soulzanger en waar Michael in zangstijl veel overeenkomt met leeftijds- en labelgenoot Stevie Wonder, doet Jermaine dat met Marvin Gaye. Kort nadat Gaye met het baanbrekende album ‘What’s Going On’ op de proppen komt, scoort Jermaine een dikke hit met het lieve en mierzoete doo-wopliedje ‘Daddy’s Home’. De originele auteursversie van Shep & The Limelights stamt al uit 1961 en in 1982 neemt Cliff Richard het op. Medio jaren ’60 wordt de muziekuitgeverij van ‘Daddy’s Home’ aangeklaagd door de muziekuitgeverij die de rechten bezit van het liedje ‘A Thousand Miles Away’ van The Heartbeats. Hoewel beide nummers afkomstig zijn van dezelfde componist, James Sheppard, wordt er plagiaat geconstateerd. Sheppard zelf komt niet veel later aan zijn tragische einde: In januari 1970 wordt hij in zijn auto doodgestoken. Met Jermaine Jackson gaat het wél goed. In 2006 was hij nog te zien in het Britse televisieprogramma ‘Celebrity Big Brother’.” 07. SUPER FURRY ANIMALS – Juxtapozed With U Afkomstig van: ‘Rings Around The World’ (album, 2001) ”Prachtige eerste single van het album ‘Rings Around The World’, uit 2001. Het was bovendien de enige single van Super Furry Animals die overdag airplay kreeg op 3FM en MTV. Voor het grote publiek in Nederland bleef zelfs deze wonderschone orkestrale popballade nog te moeilijk, dus de kans dat dit vreemde Britse bandje hier ooit nog een hit gaat scoren is bij voorbaat al verkeken. Tenzij een hippe reclamemaker er iets mee doet, natuurlijk. “I’m not in love with you, but I won’t hold that against you.” Heerlijk bitterzoet!” 08. THE CLASH – Hitsville UK Afkomstig van: ‘The Singles’ (compilatie, 1991) ”Één van de meest opmerkelijke singles van The Clash is toch wel ‘Hitsville UK’. Eind jaren ’70 gold The Clash als één van de belangrijkste bands uit de eerste Britse punkgolf, samen met Sex Pistols, The Damned, Sham 69 en The Jam. Nadat eind 1979 het album ‘London Calling’, de gepolijste commerciële doorbraak van The Clash, uitgebracht wordt, vatten de leden van de band het idee om in 1981 iedere maand een single uit te brengen. Platenmaatschappij CBS verwerpt dat idee, met als gevolg dat er in datzelfde jaar het omvangrijke album ‘Sandinista!’ verschijnt (36 tracks op drie lp’s of twee cd’s). Punk is op dit (moeilijk te vinden) album ondergeschikt aan reggae, dub, ska en sixties pop. De singles ‘The Call Up’ en ‘The Magnificent Seven’ (dat een paar jaar geleden nog in een autoreclame zat) zijn beide afkomstig van ‘Sandinista!’, net als het Motownachtige ‘Hitsville UK’, dat handelt over de Britse muziekindustrie in die tijd. De titel refereert aan de bijnaam van het Amerikaanse platenlabel Motown: Hitsville USA. Naast het kinderkoor horen we op dit liedje de vocalen van gitarist en songschrijver Mike Jones (later frontman van Big Audio Dynamite, oprichter van het uiterst linkse popbandje Carbon/Silicon en producer van onder andere The Libertines) en die van zangeres Ellen Foley. Indertijd was Foley de vriendin van Mike Jones en het nummer ‘Should I Stay Or Should I Go’ gaat over de turbulente relatie van de twee. In Nederland is Foley vooral bekend van haar solohit ‘We Belong To The Night’ en haar duet met Meat Loaf, ‘Paradise By The Dashboard Light’. The Clash levert een belangrijke bijdrage aan haar tweede album, ‘The Spirit Of St. Louis’ uit 1981, en Jim Steinman (auteur van ‘Paradise By The Dashboard Light’) vraagt haar in 1989 als zangeres voor zijn band Pandora’s Box. In die formatie wordt voor het eerst de powerballad ‘It’s All Coming Back To Me Now’ opgenomen, later een hit voor zowel Céline Dion (1996) als Meat Loaf (2007).” 09. MONO – Life In Mono Afkomstig van: ‘Life In Mono’ (cd-maxi, 1996) ”Als je een originele naam zoekt voor je bandje, dan is Mono waarschijnlijk de laatste naam waar je aan moet denken. De bekendste band met de naam Mono is een Japanse postrockband en ook in Rotterdam loopt er een rockband rond met die naam. Daarnaast zijn er nog een Australische reggaezangeres, een Zweedse trance-dj, een Koreaans poptrio, een Poolse hiphopgroep, een Deense indierockband, een Duitse punkband én heavy-metalband die allen dezelfde naam dragen. En dan was er nog het Britse triphopduo Mono, dat in 1996 het album ‘Formica Blues’ uitbracht. Hierop stond onder andere het undergroundhitje ‘Life In Mono’, gebaseerd op ‘Theme From Ipcress Files’ van componist John Barry. Propellerheads verbouwde het op zijn beurt weer tot een drum-‘n’-bassremix.” 10. HENK TEMMING – Ik Vraag Aan Sinterklaas Een Heel Gelukkig Kerstfeest Afkomstig van: ‘De Hulpsinterklaas’ (album, 1991) ”Leuke sinterklaasliedjes? Ze zijn bijna niet te vinden. Bij VOF De Kunst en parodieartiesten als Ome Henk (‘Olee Olee Sinterklaas Is Here To Stay’) en André van Duin (‘De Stoomboot’, medley op melodie van ‘Why Tell Me Why’ van Anita Meyer) kom je ze nog wel tegen. Om maar te zwijgen over après-skiartiesten als De Gebroeders Ko. Maar serieuze Nederlandse artiesten of liedjesschrijvers hebben zich eigenlijk nooit echt aan sinterklaasliedjes gewaagd. Met uitzondering van Henk Temming. In 1982 maakte hij samen met Henk Westbroek, bij wijze van grap, het sinterklaaslied ‘Sinterklaas, Wie Kent Hem Niet?’ (met als b-kant ‘Het Hoort Met Kerstmis Ook Te Sneeuwen’). Het waren de hoogtijddagen van hun band Het Goede Doel, dat in dat jaar doorbrak met het album ‘België’, maar deze decembersingle werd uitgebracht onder de naam Henk + Henk. Het liedje over de goedheiligman was pas de tweede sinterklaashit in de Nederlandse hitparadegeschiedenis: Alleen Paul van Vliet ging hen voor met ‘Majoor Kees En De Sinterklahaas’ in 1976 (een top 10-hit in de zomer van dat jaar!). ‘Sinterklaas, Wie Kent Hem Niet?’ komt in de top 20 terecht en blijft langer in het collectieve geheugen hangen dan de hit van Van Vliet. Reden genoeg voor de VARA (al sinds 1981 de werkgever van Westbroek) om Henk en Henk te vragen nog een sinthit te pennen voor Kinderen Voor Kinderen met Edwin Rutten; ‘Ik Ben Toch Zeker Sinterklaas Niet’. Beide liedjes worden in 1991 opnieuw opgenomen door Henk Temming voor de soundtrack van de TROS-televisiefilm ‘De Hulpsinterklaas’. Het album bevat een aantal leuke eigentijdse (alhoewel muzikaal enigszins gedateerde) sinterklaasliedjes, waaronder het titelnummer en de powerballad ‘Ik Vraag Aan Sinterklaas Een Heel Gelukkig Kerstfeest’. Met dit nummer slaat Temming handig een brug tussen Sinterklaas en Kerstmis. Het verschijnt op single, maar blijft steken in de Tipparade. In de jaren daarna is het mager gesteld met sinterklaashits. Pas in de nieuwe eeuw kunnen we weer spreken van sinthits, die bijna allemaal de hitparades behalen dankzij kindertelevisie. Singles van Jochem van Gelder, Coole Piet en Gebroeders Ko behalen schijnbaar moeiteloos de top 10 (en Coole Piet zelfs de toppositie!), maar zijn stuk voor stuk muzikale wanproducten.”