Bas Stienen, organisator van het wesSUMMERBREEZE festival, benoemt zijn vijf favoriete albums aller tijden. En collega Geert Smeets geeft zijn reactie. Bas: "Dit zijn allemaal albums, die ik in het verleden werkelijk grijs heb gedraaid. Misschien zijn de keuzes niet allemaal even origineel, maar de albums hebben diepe invloed gehad op mijn leven." #1 Jeff Buckley - Grace Bas: één van de meest emotionele albums allertijden, de stem van Buckley gaat werkelijk door merg en been. Zeer indrukwekkend. Veel te vroeg gestorven die knakker, Ik vindt trouwens zijn tweede na zijn dood uitgebrachte album niet van dezelfde kwaliteit, maar 'Grace' is geniaal. Geert: helemaal mee eens. Al heeft hij wel het een en ander van Robert Plant afgekeken, maar ja, wie niet? #2 Lamb - What Sounds Bas: ik heb hen voor het eerst gezien op de TV tijdens het programma Paradiso Live. Zij speelden toen met de New Cool Collective arrangementen van een drietal nummers van Lamb. Er was toen een interview met de conductor van NCC. Deze zei dat hij erg onder de indruk was van de werkwijze van de beide leden van Lamb. Beide hadden namelijk nog nooit van muzikaal technische termen als bijvoorbeeld (de)crescendo gehoord maar deden alles op basis van geluiden, dus whaa voor crescendo etc. Lamb was mijn eerste kennismaking met het "dance / triphop" genre dat ik tot die tijd niet betittelde als muziek. Hierna ben ik opener gaan kijken naar bands uit dit genre. Geert: Lamb? Nooit van gehoord. Is Tricky niet ook triphop? Bas: Volgens mij wel ja, is echter nooit een favoriet van mij geweest. #3 Mr Bungle - Mr Bungle Bas: een van mijn grootste idolen is Mike Patton, ik kende hem eerder van Mr Bungle als van Faith No More. Van dit soort muzikale rariteiten (samples etc) had ik tot op dat moment nog nooit gehoord. Bungle en vooral Mike Patton heeft een grote impact gehad op de manier waarop ik nu naar muziek kijk. De perfecte mix van metal, funk, jazz, ska en wat mijn vriendin kermismuziek noemt (veel gipsy invloeden). Door Bungle ben ik onder andere gaan luisteren naar John Zorn (Naked City, Masada etc), Boredoms en jazz in het algemeen. Geert: Mike Patton is naar mijn mening van het kaliber Eddie Vedder, een soort rockprofeet. Die kerel kan echt alles met z'n stem. Helaas heeft hij de plank ook een aantal keren flink mis geslagen met z'n melige uitstapjes naar die softporno muziek. Bas: Ben ik het niet helemaal mee eens, hij is altijd met andere (soms) vernieuwende zaken bezig. Ben het wel met je eens dat het laatste album wel wat commercieel was en dat ook zijn andere projecten niet allemaal even revolutionair zijn. Er zitten echter nog voldoende geniale zaken tussen. Hij zit in ieder geval niet stil qua ontwikkeling. Als we het dan toch hebben over Vedder en zijn recruten. Zij zijn ook een lange tijd zoekende geweest, wellicht langer dan MP. #4 The Doors - The Doors Bas: de eerste band waar ik echt 'fan' van was. Ook bij deze groep was ik vooral onder de indruk van de zanger, terwijl de Doors toch ook mede gemaakt zijn door Ray Manzarik. Geert: al vind ik die recente reunie nergens over gaan. Gelukkig is die zanger van The Cult er inmiddels uitgestapt. Bas: Bewijst dat het succes toch vooral aan Jim te danken was, goede muzikanten en muziekschrijvers zijn er meer, charimatische zangers minder. Mijn oma zei altijd: "Een zanger kan een magere band maken en een goede band breken." #5 Pearl Jam - Ten Bas: Behoeft geen uitleg. Geert: Gelijk heb je.