In 2008 staat Golden Earring op Pinkpop Classic en daarvoor gaat de band nog een keer akoestisch spelen in de Oranjerie te Roermond. En nog een hele rits zalen wordt komend jaar aangedaan waarvan de nodigen al zijn uitverkocht. Deze band weet niet van ophouden. Zo ook deze avond in een bijna compleet uitverkochte Rodahal, waar een ongedwongen en gezellige sfeer heerst. SAT2D, het voorprogramma, is een lief ogend bandje, bestaande uit twee dames en twee heren en maakt strakke powerpop. De ruwe maar wel weinig afwisselende stem van zangeres Kelly Kockelkoren refereert aan een mix van Jacqueline van Krezip en Anouk. Dit gemêleerd met de hoekige gitaarpartijen maakt het tot een rauwe bijna punkachtige uitvoering. Helaas klinkt het geluid redelijk dof en is de Rodahal een behoorlijke galmbak. Na een ombouwpauze begint Golden Earring dan met zijn set, die qua geluid helderder klinkt dan die van SAT2D. Nog steeds met veel enthousiasme en energie komen de bandleden één voor één op. De bassist steelt de show met zijn dubbele bas en andere apart gebouwde bassen en Caesar springt op zijn stoel, alvorens hij met zijn megadrumwerk begint en begroet het publiek met veel bravoure, waardoor de zaal meteen loskomt. Wanneer Barry Hay opkomt kan het feest pas echt beginnen. Nog immer met zijn leren jack en opgestroopte mouwen komt Barry de bühne op en gooit hij zijn typische rocktonen de zaal in. Er wordt zowel oud als nieuw werk door elkaar gespeeld, maar toch vooral de grote krakers leveren het meeste gejuich op en de interactie tussen band en publiek is hierbij het grootst. Hits als ‘Another 45 Miles’ (met sax), ‘Twilight Zone’, ‘Long Blond Animal’ en ‘When The Lady Smiles’ worden luidkeels door de vele aanwezigen meegeschreeuwd. Wanneer op een gegeven moment een recent of zelfs nieuw nummer wordt gespeeld, is het publiek ademloos en verschijnt er kippenvel op de armen. Een aantal nummers worden met een gastgitarist, overgevlogen uit Amerika, gespeeld en hij doet dit zeer strak en vol overgave. Tegen het einde aan wordt er een Dire Straits-achtig intermezzo gespeeld, die na een minutenlange jam zeer soepel overgaat in ‘Radar Love’. Tijdens deze megahit doet Caesar een drumsolo waarbij alle richtingen gebruikt worden; horizontaal, verticaal, naar voor en naar achter gaat hij met de drumstokken. Zeer indrukwekkend en erg mooi om te aanschouwen. Na deze spetterende drumsolo gaat ‘Radar Love’ nog verder en wordt het met een knal afgemaakt. Een zeer geslaagd optreden van een band die waarschijnlijk nog wel een aantal jaren doorgaat. En wie is daar nu op tegen?