Uriah Heep: Easy Livin', Hard Rockin'

Grote opkomst voor de Britse hardrockband in Geleen

Pierre Oitmann, ,

De naam Uriah Heep komt van een karakter uit ‘David Copperfield’, een boek van Charles Dickens. Die beroemde Britse schrijver overleed honderd jaar voor oprichting van de hardrockband Uriah Heep. Veel van dit soort revivalrockbands vinden we tegenwoordig in De Bosuil te Weert, maar Uriah Heep trad op in De Hanenhof. En daar was het behoorlijk druk tijdens het optreden van deze oude rockers.

Grote opkomst voor de Britse hardrockband in Geleen

Op donderdag 9 november stond Uriah Heep op de planken in de Hanenhof in Geleen. De band bestaat al sinds 1969 en in de huidige bezetting is de band dit jaar al twintig jaar bij elkaar. Toch ligt de meest succesvolle periode van de band allang achter zich. In de jaren '70 scoorde Uriah Heep grote hits met rockklassiekers als 'Easy Livin'', 'Lady In Black' en 'The Wizard'. Ondanks de decennialange afwezigheid van Uriah Heep in de hitlijsten, heeft deze Britse hardrockband nog opvallend veel fans in landen als Duitsland, Japan, de Scandinavische landen en Nederland. Veel van die fans zijn aanwezig in de Hanenhof. Het voorprogramma van Uriah Heep is Avalon, een Nederlandse hardrockband uit vervlogen tijden, die onlangs weer begonnen is met optreden. Een beetje stoffig zijn Avalon en Uriah Heep natuurlijk wel. Wars van alle trends die de rockmuziek de afgelopen twintig jaar heeft gekend, staan zanger Bernie Shaw en zijn medebandleden een stevige rockshow weg te geven. Ondanks de vele grijze haren en de kale plekken op enkele hoofden, weet Uriah Heep een energiek optreden neer te zetten voor de grote schare fans. Het merendeel van die fans zijn wat 'oudere jongeren'. Maar je bent zo jong als je je voelt, ook volgens de heren van Uriah Heep. Helaas kleedt Shaw zich ook zo... Gitarist Mick Box trekt de aandacht vanwege zijn solide gitaarspel en zijn vreemde handgebaren. Box heeft bijna alle fases in de geschiedenis van de band wel meegemaakt. Zo tourde Uriah Heep ooit gezamenlijk met bands als Def Leppard, Rush en Judas Priest. Met gitaarsolo's en zelfs drumsolo's (wat écht niet meer kan!) tracht Uriah Heep te bewijzen nog steeds zo groot te zijn als in hun gloriedagen. En dat lukt ze heel aardig. Het pulserende synthesizergeluid (met Hammondorgel-plugin) overheerst erg tijdens de eerste paar nummers, maar geleidelijk aan wordt dit wat naar achteren geschoven. En de fans van Uriah Heep vermaken zich blijkbaar prima, tijdens bekende meezingers als 'Free Me' en 'Sweet Freedom'. En natuurlijk ontbreken ook de eerder genoemde klassiekers niet...