Hasselt noemt zichzelf de 'Hoofdstad van de Smaak'. In de provinciehoofdstad van Belgisch-Limburg is het cultureel goed toeven bij een bezoekje aan een van de tien musea, zoals het Nationaal Jenevermuseum, Modemuseum, Parfum-O-Theek of Holywood Movie Museum. Voor ons is het Muziek-O-Droom (MOD) het meest interessant. Afgelopen weekend organiseerde dit muziekcentrum het Play Festival, dat zich op het eerste oog lijkt te spiegelen aan Noorderslag. Een 'Inner City Music Festival', dat een showcase wil zijn voor de hotste bands uit de Lage Landen op diverse locaties. Een goede reden om richting Hasselt te trekken op zoek naar die hete bands. In de nog grotendeels lege zaal van het MOD staat Fence om half acht klaar om ons op te warmen. Het is een thuiswedstrijd zoals we er die avond nog meer zullen zien. De omgeving van Hasselt brengt een rits aan bekende en minder bekende bands voort. In de hoofdmoot vind je namen als Millionaire, Buscemi en Zornik. In de middenmoot vooral de bands die zich vanavond mogen bewijzen. Fence lukt dat bewijzen slecht deels. Dat ligt niet aan de liedjes, die vanavond voor het grootste gedeelte afkomstig zijn van 'Woolf', het laatste album uit 2005. Liedjes die Weezer, Pavement en de Beach Boys op wonderbaarlijke wijze nader tot mekaar laten komen. Maar Fence overtuigt niet in de presentatie en verliest de slag op momenten dat ze subtiliteit moeten tonen. De drie frontmannen zoeken, kijken mekaar te veel aan en lijken zo vroeg nog niet warm genoeg. In de kleine Club boven de Zaal is het een stuk warmer, in temperatuur dan. Daar speelt Radio Infinity, dat bestaat uit (ex-)leden van Millionaire en Evil Superstars. Strakker vind je het niet snel, maar hun groovende rock weet desondanks nergens het vlammetje aan te wakkeren wegens gebrek aan fantasie. De grote zaal is inmiddels volgelopen voor een van de heetste, en tegelijkertijd meest frisse, band van het moment in België: Mint. Pas opgepikt door Studio Brussel en dat merk je meteen: de jongens en meisjes verdringen zich aan het podium. Zanger Erwin Maszic ziet er vermoeid uit, is net vader geworden, maar blijkt wonderwel nog goed in staat om de Grandaddy-getinte songs overtuigend te brengen. Een beetje statisch blijft het wel, met een knipoog naar Oasis. Ook al omdat Mint tegen het einde van de set te veel nummers brengt in hetzelfde tempo. Toch waren er een paar mooie hoogtepunten: het schitterende 'Dragon's Liar' en de recente successingle 'Your Shoppinglists Are Poetry'. De rentree van Metal Molly, bestaande uit drie tegenwoordig (Pascal Deweze is niet op het podium te vinden), is niet werkelijk zo bijzonder en kan niet op tegen de herinnering aan de eerste keer dat ik ze zag als vijftienjarig jongetje. Al is het maar omdat pogo-en bij Orange er tegenwoordig niet meer bij is. De zaal reageert dan ook wat mat op de herintreders. Tijdens de eerste tonen van de band die altijd met vuur speelt, El Guapo Stuntteam, verlaten we het MOD en op zoek naar Nederlands talent: Nu Of Nooit-winnaar Alize. Zij spelen in Café 'T Schaap' in de binnenstad, toch al gauw 2,6 kilometer bij het MOD vandaan: niet echt loopafstand. Alize begint haar optreden om kwart voor twaalf, een half uur later dan gepland. Op last van de politie is het, ironisch genoeg na nummer vier van de set, de Bush-aanklacht 'Bush Fire', alweer gedaan. Voor de aanwezige Popronde-organisator Mischa van Ouweland, die speelt met het idee om de Popronde uit te breiden naar België, zal het alvast een leerzaam moment zijn geweest. Langzaam maar zeker beginnen er smetjes op de tot dan toe uitstekende organisatie te komen: de afstand tussen het MOD en de binnenstad is zeer onhandig, de relatie met de politie schijnbaar niet al te best. Gelukkig weet een van onze compagnons raad: op naar Kunstencentrum België. Want daar is twaalf uur schijnbaar niet twaalf uur. Een voordeel. Maar daar is een consumptiebon van het Play Festival ook geen consumptiebon van het Play Festival. Een nadeel. Gewoon betalen dus en de aangekochte bonnen van het MOD kunnen op deze laatste stop voor de huisreis de prullenbak in. De Amerikaan Don Caballero speelt in een volle en schitterende zaal die interessanter aandoet dan zijn muziek. We staan in een soort boksarena met boven balkons. Daar hangen benen te wiegelen en kijken bezoekers neer op de band en zij die een plaatsje gelijkvloers verkiezen. Ook de twee zalen ernaast zijn opmerkelijk: een expositie- annex film- en dansruimte en een zitruimte waar de band ook nog eens op een groot scherm te volgen is. Dit is een kunstencentrum dat heel veel mogelijkheden heeft en waarin bijvoorbeeld een band als Alize nog tot laat in de avond een feestje had kunnen bouwen... Organisatorisch zaten er dus nog wel wat steekjes los tijdens de eerste échte showcase Play dag. In het MOD was het organisatorisch zeer goed en muzikaal vooral degelijk, maar zeker niet heel erg hot. Daarbuiten was het organisatorisch vooral erg rommelig. Had het misschien nog spannend kunnen zijn als alles dicht bij mekaar lag en er tot een uur of drie in de nacht op meerdere plaatsen bands speelden. Nu was het eigenlijk te snel over en sluiten voor het showcase festival dat Play wil zijn. Later deze week volgen verslagen van de derde en vierde festivaldag. Tekst: Kees van den Berg Foto's: Bart Notermans