Op de reservebank in de tent

Recensie Molenrock

Erik Luyten, ,

25 juni vondt de zese editie van het Molenrock Open Air Festival plaats in Roermond. Een openlucht podium, twee tenten, elf acts, drie dj's en een nieuw terrein. Wat kan er misgaan? Het weer?

Recensie Molenrock

Het nieuwe terrein heeft enkele voor- en nadelen. Ten opzichte van het vorige terrein, bij het Outlet Center, heeft het beton van de parkeerplaats plaatsgemaakt voor een wat meer als festivalterrein ogend plekje. Hier ligt het alleen jammer genoeg vol met stenen. Geschikt om lekker languit op de grond of het gras te liggen kan dus niet. Een uur 's middags. De laatste soundchecks vinden plaats. Zo'n vijftig mensen vertoeven op het nieuwe festivalterrein op de parkeerplaats bij de ECI Centrale in Roermond. Waar het op Parkpop met bakken eruit komt, blijft het in Roermond, vooralsnog, droog. Het zonnetje wil zelfs af en toe nog even doorbreken. Tijd dus om te beginnen. Zomotta trapt af op de dag dat Nederland tegen Portugal moet spelen. Met een gering aantal toeschouwers, die ver van het podium vandaan blijven, werken ze hun set af. Erg onder de indruk ben ik er niet van. Een beetje standaard pop/rock maar de band probeert toch het publiek een beetje losser te krijgen. Dat lukt niet. Ondertussen begint het ook nog te regenen wat ook niet echt zal helpen. Veel mensen verplaatsen zich richting tent, en dat is misschien maar beter zo. De tent wordt geopend door The Boys From County Hell. De mannen uit Horst richtte in 2004 deze Folk band op om te spelen op Sint Patricksday in een café in Horst. Na het optreden werd ze gevraagd om de set nog eens te spelen en dat had op Molenrock ook mogen gebeuren. Ook al zit het grootste deel van de bezoekers op banken (die later overigens door medewerkers weer naar buiten gesleept worden), de plattelandsjongens maakte er wel een feestje van. Op het buitenpodium begint dan Tao Crew and Local Talentz, allerlei (jonge) hiphoppers die hun ding doen op het podium. Leuk voor even, maar niet bepaald geschikt voor mij, dus al snel ben ik hier weg. Waar ik wel te vinden ben, is in de tent waar, ondertussen half vier, Powervice hun opwachting maakt. De banken zijn weer naar binnen gesleept en het fors gegroeide publiek aanschouwt de Heavy Metal band uit Tilburg. Al eerder stond de band in het voorprogramma van Anthrax, nu maken ze ook waar dat Molenrock geschikt voor ze is. All the way from Belgium is Monsoon. Lekkere gitaarrock, voor bij lekker weer. Dat is het nog steeds niet echt, dus de rokjes van de twee dames op het podium kunnen het publiek niet om doen laten slaan.Ondertussen worden alle banken van buiten naar binnen verplaatst, want de wedstrijd Engeland-Ecuador in de achtste finale van het WK Voetbal begint. In de andere tent staat een DJ, maar de enige die hier wat van meekrijgen zijn de barmensen aldaar. Engine Of Pain mag de sleur van het voetbal doorbreken en speelt buiten, in de regen. Hoewel een groot deel de toeschouwers het toch minder belangrijk vindt dan de wedstrijd, is er toch een harde kern aanhangers. Engine Of Pain zet zoals zo vaak een goede set neer waar weinig op aan te merken is. Tot de wedstrijd afgelopen is, 1-0 voor Engeland, is er weinig te doen verder. Maar dan is het tijd voor The Shovels. Tot Mama's Pridest uitgeroepen op het Mama's Pride festival dit jaar, dus hoge verwachtingen. Deze maken ze waar. Een erg goede band, met een gitarist die aan de grond geplakt stond, een andere gitarist als lookalike van de toetsenist van The Sheer en een zanger als lookalike van Ruud de Wild. Omdat de tent toch al gevuld was met voetbalfans, was het gezellig druk en werd er een goede set neergezet. Om half 8 is het dan tijd voor de headliner van het festival, Voicst. Ondertussen komen er ook mensen het terrein op die Parkpop bezocht hebben maar daar helemaal doorweekt waren. Voicst, afkomstig van onze hoofdstad, had van mij wel wat meer publiek mogen ontvangen na zo'n lange reis. Veel mensen blijven in de tent steken en buiten blijft iedereen ver van het podium staan (of zitten). De driemansformatie lijdt hier echter niet onder. De voetjes gaan van de vloer met hits als 'Porn', 'Whatever You Want From Life' en afsluiter 'Dazzled Kids'. Aan een band uit de Hofstad is ook gedacht. Burma Shave speelt een set voordat de wedstrijd Nederland-Portugal begint. Na een paar nummers heb ik echter al genoeg van deze 22 jaar oude band. Dan het WK weer op het grote scherm in de tent. De hele tent zit vol, iets wat nog niet eerder op de dag gebeurd is. Als al snel het eerste doelpunt valt zakt de moed al in, maar toch blijft het grootste deel van de mensen gewoon zitten. Ook als Wisehead hun aanstekelijke eerste skatonen inzetten. De afsluiter van het hoofdpodium kan echter vanaf de rust een veel groter publiek verwachten. Zangeres Merel heeft voor de gelegenheid een Oranje truitje aangetrokken. Wisehead stond op de afgelopen edities van de Skanight in Fenix en Effenaar, en heeft zich daar dus al eerder kunnen bewijzen. Op het Molenrock terrein zijn dus aardig wat ska liefhebbers samengekomen. De vaste kern van Sideshift Harry is er, net als hun aanhang. Duidelijk is dat dit de eerste, en tevens de laatste band is waar er een beetje gedanst wordt. Na Wisehead is het nog dertig minuten spelen voor Oranje. De gezichten kijken somberder met de minuut. Na het laaste fluitsignaal heeft VJ-koppel Celluloid Gurus de lastige taak de treurende gezichten weer op te fleuren. Van voetbal wordt er overgeschakeld naar jaren 70 soft-porno op de grote videoschermen in de tent. Tijd echter voor 3VOOR12/Limburg om het bedje op te zoeken. Tekst: Erik Luyten Foto's: Erik Luyten & Bart Notermans