Het Huis voor de Kunsten Limburg wil jonge Limburgse kunstenaars in de gelegenheid stellen om op lokatie een groepsexpositie te verwezenlijken. De eerste werd op 23 juni jongstleden samengesteld door Jowan van Barneveld. Hij koos als bindend thema de haat-liefde verhouding die alle deelnemende kunstenaars en muziekacts met hun medium hebben. "Voor mij is het al heel lang een soort streven om muziek en beeldende dingen samen te brengen op een 'niet-lullige' manier. Omdat het voor mij erg verweven is en op dezelfde dingen neerkomt." Wie op vrijdag 23 juni het leegstaande winkelpand aan de Markstraat in Roermond binnenloopt, ziet als eerste de schilderkunst van drie jonge kunstenaars. De werken zijn nogal verschillend: twee schilders, Jeroen van Elsen en Martijn Lucas van Erp maken gebruik van vrolijke kleuren met veel (vrouwelijk) bloot en de werken van Jowan van Barneveld zijn vrijwel helemaal zwart. "Herken je mijn werk? Alle donkere schilderijen zijn van mij. Haha", lacht Jowan van Barneveld. Hij is de samensteller van de avond en heeft zojuist met Psychoschq een optreden gegeven in de achterste kamer van het pand. Dat optreden was intiem. De bezoekers zitten op de vloerbedekking terwijl Ferry en Jowan hun instrumentale filmische muziek op twee gitaren spelen. Pas tijdens het laatste nummer gaat het TL-licht uit en komen muziek en beeldende kunst even samen in het weinige licht van de draaiende discobal op de schilderwerken aan de muur. Misschien ondervinden wij als publiek op dat moment wat Jowan van Barneveld bedoelt met zijn thema. "Ik probeer te bereiken dat alles wat ik met een bepaalde uitingsvorm doe, schilderen of een van de muziekdingen, ook nut heeft voor de andere dingen. Dat het een groot ding wordt. De 'message' blijft namelijk hetzelfde. Hij komt alleen beter over hoe vaker je hem ziet." En gelijk heeft hij vanavond. De donkere muziek van Psychoschq maakt indruk in deze opzet. De rust van de avond wordt wreed verstoord als Dennis Krokodil & Friend aan de knoppen beginnen te draaien en op toetsen beginnen te slaan. Dennis Krokodil en zijn kameraad zijn eigenlijk onderdeel van het Hasseltse Noise-viertal Krokodillenland, maar spelen vanavond als Noise-duo. En ook in die samenstelling maken ze genoeg bevreemdende herrie voor duizend. Het tweetal zit op de knieën op de vloer tussen alle instrumenten en versterkers en vervormers. Dennis verdwijnt bijna achter de kap van het keyboard en komt slechts te voorschijn wanneer hij met zijn hoofd bijna in de versterker kruipt. Zo lang als het optreden duurt, blijven Dennis Krokodil & Friend intrigeren. De derde act tijdens Lovehatelove komt ook uit de Schq-recs stal (ook wel Psychoschq Recordings, zie het artikel hiernaast). Het is een DJ-set van Ferry Duijssens onder zijn alias van Désespérée die hij speciaal voor deze avond heeft samengesteld. De set begint rustig, bijna als Sigur Rós, maar wordt gaandeweg steeds meer voorzien van techno-beats en electro-klanken. Désespérée krijgt de bezoekersniet aan het dansen. Daarvoor is de set van iets langer dan een half uur ook te kort en de opbouw te behoudend. Maar Désespérée is dan ook geen dance-act pur sang, maar een verfijnde smeltkroes van electro en ambient die wederom past in het plaatje van de avond. Het is niet vaak dat dit soort boeiende kleinschalige initiatieven van jonge makers kansen krijgt in Limburg. Terwijl projecten als Lovehatelove toch net de voedingsbodem zijn voor een bredere waardering van popcultuur. Lovehatelove bracht beeldende kunst en popmuziek voor een avond samen, recht uit het hart van de organiserende kunstenaar zelf.